گردش آزاد اطلاعات؛ برگ برنده آقای رئیس جمهور

حسن روحانی بار دیگر و قدرتمندانه تر از پیش ردای ریاست جمهوری ایران را بر تن می کند.
در این پیروزی بی گمان عوامل بسیاری نقش داشته‌اند. از روشنگری های دلسوزانه آقای معاون اول تا حمایت آشکار اصلاحات. از دافعه دسته بندی شهروندان به 4 درصدی‌ها و 96 درصدی‌ها تا ارائه شعارهای بی‌برنامه و بی پشتوانه از سوی برخی نامزدها، از نگاه جانبدارانه صدا و سیما تا احساس تحقیر مردم با مسابقه افزایش یارانه ها، از کارنامه نسبتاً قابل دفاع دولت تدبیر و امید در ماجرای برجام و طرح سلامت تا...
اما بر این باورم که همه اینها به یک کاتالیزور و شتاب دهنده نیاز داشت که به تدبیر دولت این بار در اختیار همگان بود: «گردش آزاد اطلاعات و قدرت نمایی موثر شبکه های اجتماعی.»
حتی تا آخرین لحظه های انتخابات و شامگاه آدینه نیز این مردم بودند که به مدد شبکه های اجتماعی به کار اطلاع رسانی و


پر کردن خلاء وزارت کشور مشغول بودند. این مردم بودند که فهرست شعب خلوت تر را عرضه می کردند.
این مردم بودند که پیش از وزارت کشور به تجمیع آرا سرگرم بودند. آنچنانکه در هفته‌های پیشین نیز این مردم بودند که به مدد فضای مجازی هم خبررسان بودند، هم تهییج کننده، هم روشنگر بودند، هم آگاه کننده.
اگر تلگرام، توئیتر و اینستاگرام نبودند یا مختل می‌شدند، چگونه به سرعت همنشینی تتلو با یکی از نامزدها ورد زبانها می‌افتاد؟ چگونه بی انصافی دلواپسان در مخدوش نمایی سند 2030 خنثی می‌شد؟ چگونه بذل و بخشش آرد و نبات از سوی یکی از نامزدها در میان افکار عمومی‌بازتاب می‌یافت؟ چگونه تصاویر اتوبوسها‌ی اعزامی‌برای نمایش پرشمار بودن هواداران یکی از نامزدها همه گیر می‌شد؟ چگونه کذب بودن ادعاهای متعدد نامزدها در جریان مناظره‌ها‌ به سرعت همگانی می‌شد؟
وزرای کابینه نیز به مدد همین فضای مجازی، جور ضعف تیم رسانه ای دولت را می‌کشیدند و به سرعت در صفحات خود پیامها‌یی را منتشر می‌کردند که به آسانی در شبکه‌های اجتماعی انتشار می‌یافت.
در همین شبکه‌ها‌ بود که حرفها‌ی دیروز و امروز نامزدها کنار هم قرار می‌گرفت و میزان چرخش و تغییرشان سنجیده می‌شد. در همین شبکه‌ها‌ بود که هر ادعای نخ نما و خلافی با زبان طنز و فکاهی به تمسخر گرفته می‌شد و همین شبکه‌ها‌ بودند که یکسویه نگری
و تسلط مطلق صدا و سیما یا محافل و منابر را زیر سوال بردند.
دولت تدبیر و امید امتداد یافتن خود را تا حد زیادی مدیون عدم انسداد فضای ارتباطی است که تمام قد از آن دفاع کرد و در برابر تصلبش مقاومت کرد. حالا پیروزی گوارایش باد.
تلفنها‌ی همراه، همین ابزارهای ارتباطی ساده و کوچک، در برابر امپراتوری کهن رسانه‌ها‌ی سنتی قد علم کرده اند و با سوار شدن بر بستر وب، اهالی دهکده جهانی را توانمند ساخته اند. این رسانه‌ها‌ی نو، هر ماجرایی را که رسانه‌ها‌ی رسمی‌تن به انتشارش نمی‌دهند و توان یا جرات پخش آن را ندارند، با فشردن دکمه ای جهانگیر می‌کنند و فضای مجازی میزبان دهان لق این ماجراها می‌شود.
سده ای پیش از این وقتی در فرنگ به جان یکی از صاحب منصبان قجر سوء قصد شد، به همراهانش گفت: «خوب شد این خبر یک سال دیگر هم به پایتخت نمی‌رسد وگرنه اهل منزل چه وحشتی می‌کردند»! و حالا ایرانیان به اندک زمانی کوچکترین رویدادی را آنچنان شهرت و آوازه می‌بخشند که: «زین قصه، هفت گنبد افلاک پرصداست.»
دولت دوازدهم در کنار همه عواملی که منجر به پیروزی اش شد، هرگز نباید نقش و تاثیر همین انتشار موثر و پیاپی اطلاعات را که منجر به شفاف سازی و رد ادعاها‌ی بی پایه مخالفان شد، از یاد ببرد. دولت و ملت در این انتخابات دستاورد ارزشمند و تجربه گرانبهایی را در چنته خود ریختند که نشان داد مردمسالاری در پیوند با آگاهی و شفافیت جذابتر است.
امید که بیش از پیش شاهد میدان دادن به گردش آزاد اطلاعات باشیم.