روزنامه آفتاب یزد
1399/06/15
آقایان آموزش و پرورش چه می‌کنید؟
شادان کریمی- کنکور با همه التهاباتش برگزار شد و در این حین بدون شک تجمعات حاصل از آن بر روند افزایش شیوع کرونا در کشور تاثیر داشته است. پس از آن اما حالا نوبت به بازگشایی مدارس رسیده است. مدارسی که به گفته مسئولین باید حضوری برگزار شوند و هیچ جواب قانع‌کننده‌ای هم برای چرایی آن وجود ندارد!انگار مسئولین آموزش و پرورش فکر می‌کنند کمبود‌های تحصیلی سال گذشته را یک جا می‌توانند در همین دو هفته باقی مانده به مهر جبران کنند اما واقعیت این است که این عملکرد غیر منطقی تنها بر شمار مبتلایان به کرونا می‌افزاید آن هم در شرایطی که گفته میشود این بیماری منحوس برای کودکان و جوانان خطرناک‌تر است و در موج جدید این بیماری شاهد بودیم که بخش عظیمی از
جان باختگان کرونا جوان و کودک بودند!
از طرف دیگر مشخص نیست مسئولین نگرانی خانواده‌ها برای فرزندانشان را چطور میخواهند جبران کنند؟ ما باید بپذیریم که حتی اگر یک دانش‌آموز هم به دلیل حضور در مدرسه به بیماری کرونا مبتلا شود و جان خودش را از دست بدهد فاجعه است و متعجبم از اینکه مسئولان در آموزش و پرورش عواقب این فاجعه را به جان میخرند و همچنان به حضور دانش‌آموزان در مدارس اصرار دارند تنها به صرف اینکه فکر می‌کنند آموزش آنلاین کارایی لازم را در این خصوص ندارد.
این طور که پیداست این مسئولین به جای اینکه از 3 ماه فرصتی که داشتند در جهت ارتقای آموزش آنلاین استفاده کنند، به کار‌های دیگری مشغول بوده‌اند و حالا به این نتیجه رسیده‌اند که کم کاری‌ها و کاستی‌های خودشان را این گونه جبران کنند که دانش‌آموزان را در شرایط خطر ابتلا به کرونا قرار دهند. انگار آن‌ها هنوز جدیت خطر این
بیماری را درک نکرده‌اند که چنین ریسکی را انجام می‌دهند. سوال اینجاست که
چه کسی قرار است مسئولیت این حضور را بر عهده بگیرد؟ البته جواب بسیار ساده است؛ هیچ کس!
مدارس ما در شرایط عادی هم پر از خطر برای دانش‌آموزان بود و دانش‌آموزان در شرایط عادی هم در مدارس امنیت روانی نداشتند چه برسد به حالا که بیماری منحوس کرونا هم بر این موضوع دامن زده
است!
این در شرایطی است که رئیس جمهور محترم کشورمان به صورت آنلاین و بدون حضور در مدارس زنگ شروع مدارس را به صدا در آورده است! چطور می‌توان این موضوع را حلاجی کرد؟ آیا بیماری منحوس کرونا تنها برای مسئولین خطر ناک است و یا اینکه تنها جان آن هاست که اهمیت دارد؟ امید وارم مسئولین طوری عمل کنند که در آینده نه چندان دور پشیمانی به بار نیاورد و مسئولیت عملکرد امروزشان را بر عهده بگیرند.
سایر اخبار این روزنامه
طناب‌کشی مدیرعاملی در «گهرزمین» به سود کیست!؟
منفورها !
آخرین میانجی؟
«بازارگردانی»دخالتی بی‌نتیجه
کرونا و روزنامه‌نگاری
مهرماه سر در گم
آقایان آموزش و پرورش چه می‌کنید؟
پیغام‌رسانی زیر سایه انتخابات نوامبر
چه شد که به وام کمک ودیعه مسکن رسیدیم!؟
«آقا ذبیح» و دیالکتیک مرگ
راه تشخیص مشکلات گفتاری در کودک
قیمت خودرو دست کیست؛ دولت یا دشمن قسم خورده؟!
مسئولان و دانش‌آموزان سردرگم
آقای قالیباف! برای بعد از سلفی‌ها هم برنامه‌ای دارید؟
بازی با جان انسان ها
اولویت سلامتی بر آموزش
درباره رها شدن یک نوزاد در تبریز
سندرم پای بیقرار چیست؟
