در موج سوم کرونا مقصر کیست؟

هفت‌ماه از شيوع بيماري کرونا در کشور مي‌گذرد و چه اتفاقي رخ داده که بعد از موج اول، موج دوم، حالا کارشناسان از خطر بيش از اندازه موج سوم ابراز نگراني شديد مي‌کنند؟ چرا پس از گذشت هفت ماه، همه شهرها به وضعيت فوق قرمز، قرمز و هشدار رسيده‌اند؟‌ آيا بعد از گذشت هفت ماه هنوز در حال آزمون و خطا هستيم؟‌ در اين بين اکثر مسئولان کشور در هر رده‌اي تمام قصور و کوتاهي را به گردن مردم مي‌اندازند، اما سوال اينجاست که مردم چه بايد مي‌کردند که در اين مدت انجام ندادند؟ بسياري بر اين باورند رعايت نکردن اصول بهداشتي همچون زدن ماسک و پروتکل‌ها از سوي مردم، سفرها و بازگشايي مدارس سه عامل رسيدن ايران به موج سوم کروناست، اما در حقيقت مسئولان و دولت به همه وظايف خود عمل کرده‌اند و سياست‌هاي آنها موفق بوده است؟‌ اگر در همان ابتدا شهر قم به مانند شهر ووهان چين قرنطينه مي‌شد و دولت از رفت‌‌وآمد مردم به شهرهايي که شيوع کرونا در آنها گزارش شده بود، جلوگيري به‌عمل مي‌آورد و مانع از انجام پروازهاي خارجي و ورود گردشگران به ايران مي‌شد، ما به اين مرحله نمي‌رسيديم. اگر در همان زمان (اواسط اسفند 98 و ايام نوروز 99) که مردم ترسيده بودند و مشارکت اجتماعي آنها به بالاترين حد خود رسيده بود، اين سخت‌گيري‌ها اعمال مي‌شد، حالا شايد شرايط کاملا متفاوت بود. اين روزها عده‌اي از اعضاي محترم شوراي شهر، تعداد فوت‌‌شدگان را اعلام مي‌کنند، آيا با اعلام افزايش تعداد فوتي‌ها و افراد مبتلا به کرونا، يا با سرزنش مردم و محکوم نمودن آنها به سهل‌انگاري، دردي از جامعه درمان مي‌شود؟ قطعا پاسخ «خير» است. درحال‌حاضر بيش از 70 درصد مردم از ماسک استفاده مي‌کنند، آيا امکانات بهداشتي در بيمارستان‌ها و ماسک به اندازه کافي با قيمت ارزان در کشور وجود دارد؟‌ باز هم پاسخ خير است. دولت تحريم‌هاي ظالمانه را عامل کمبودهاي کشور مي‌داند که بسيار نيز تاثيرگذار بوده، اما اگر همه چيز را به گردن تحريم بيندازيم، بي‌انصافي کرده‌ايم. البته ناگفته نماند بسياري از مردم بايد مسئوليت‌پذيري‌ خود را نسبت به پروتکل‌هاي بهداشتي و نرفتن به سفر، بيشتر کنند و در قبال مردم، دولت نيز مسئوليت‌ها و وظايفي دارد که بايد انجام دهد. مهم‌ترين وظيفه دولت اين است که در زمان‌هاي مناسب مانع از ورود مسافران به شهرهايي که در‌گير شيوع کرونا هستند، شود و همچنين هر‌چه سريع‌تر مدارس را بسته و دانش‌آموزان را از طريق تمهيداتي که پيش‌بيني کرده، آموزش مجازي آنها را در دستورکار قرار دهد. در خاتمه بايد به اين نکته نيز اشاره کنم که اگر کمک‌هاي خيرخواهانه مردم به مردم نبود، شرايط بسياري از آنها وخيم مي‌شد و در اين بين دولت چه کمکي به غير از يک‌ميليون تومان به افراد کم‌درآمد و بيکار جامعه کرده است؟‌ به‌واقع اين مردم هستند که سفرهاي کوچک خود را کوچک‌تر مي‌کنند تا به هموطنان خود کمک کنند.