روزنامه قانون
1396/03/09
طرح تغییر سازمان میراث فرهنگی به وزارتخانه
اواخر قرن 20 و شروع قرن 21 پیام نویی برای برخی از کشورهاي جهان داشت؛ کشورهایی که از لحاظ طبیعی و تاریخی، دارای جاذبههای گردشگری چشمگیری هستند. رشد روزافزون صنعت گردشگری در دنیا فرصت مناسبی برای برخی از کشورهای جهان سومی است تا بتوانند از طریق صنعت پاک گردشگری به رقابت اقتصادی با کشورهای غربی بپردازند زیرا مقاصد گردشگری اروپا و آمریکایشمالی، بهتدریج تغییر پیدا کرده و رشد چشمگیری نیز داشته است. غربیها رقابت اقتصادی با دیگر کشورها را زمانی شروع کردند که خود در حال بنيانگذاري تمدن جدیدی بودند و از دل این تمدن نیز اندیشههای اقتصادی و انقلاب صنعتی بیرون میآمد که کشور دیگری توان مقابله و رقابت با آنها را نداشت. به تدریج شاهد قدرتمندتر شدن و ثروتمندتر شدن غرب در مقابل دیگر کشورها بودیم. امروزه صنعت گردشگري میتواند راه مناسبی برای برخی از کشورهای جهان سوم باشد تا بتوانند از این طریق به رقابت اقتصادی با دیگر کشورهای صنعتی و تولید و اشتغال داخلی بپردازند.ایران یکی از کهنترین کشورهای جهان محسوب میشود و در برههای از تاریخ بشر، فرهنگ و تمدن جدیدی ساخته و به بشر عرضه کرده است. همچنین از لحاظ طبیعی دارای جاذبههای زیبایی بوده و از لحاظ آبوهوایی نیز داراي چهار فصل منحصر بهفرد است؛ بهگونهای که کارشناسان میراث فرهنگی، ایران را جزو 10 کشور برتر دارای جاذبههای توریستی در دنیا میدانند ولی از نظر سهم گردشگری در توليد ناخالص داخلي، درسال 2015 رتبه ایران 138 بود.
فارغ از دلایل سیاسی و بینالمللی، ميتوان یکی از دلایل داخلی آن را ناکارآمدی ساختار سیستم سازمان میراثفرهنگی و گردشگری دانست که در این مدت نتوانسته صنعت گردشگري در ایران را احیا کند. برای رسیدن به رتبهای مناسب در صنعت گردشگری که بتوان 20 میلیون گردشگر در سال و سودی دو برابر ذخایر نفتی داشت، بايد دست به تغییر سیستمهای موجود زد و با برنامهریزی و تغییر ساختار سازمانی به هدف بالا دست پیدا کرد. به روشنی، امروز ما شاهد ضعف ساختار و نظام سیستماتیک ایران در صنعت گردشگري هستيم که این مساله به سهم اندک ایران از اقتصاد گردشگری جهانی منجر شده است.
چند ماهی است که طرح تبدیل سازمان میراثفرهنگی و گردشگری به وزارتخانه، در مجلس شورای اسلامی مطرح است و روز یکشنبه ( هفتم خرداد) سخنگوی کمیسیون فرهنگی از تشکیل کمیتهاي هشت نفره برای بررسی این طرح، از نمایندگان مجلس به همراه پروانه سلحشوری، ناظر مجلس در شورایعالی میراث فرهنگی خبر داد. خبری که کارشناسان میراثفرهنگی از آن استقبال کرده و خوشحالی خود از این طرح را نشان دادند و آن را گامی اساسی در تحول صنعت گردشگري در ایران میدانند زیرا معتقدند، سازمان میراثفرهنگی و گردشگری بهدلیل ضعف ساختار، در هر دولتی باشد، بد عمل کرده و سد بزرگی برای تحول در این عرصه است. با تبدیل سازمان يادشده به وزارتخانه، مجلس میتواند وزیر را به مجلس فرا بخواند و ناظر کار و برنامههای وی باشد ولی مجلس از لحاظ قانونی نمیتواند معاونان ريیسجمهور را برای پاسخگویی فرابخواند.
به علت تاثیر فراگیر گردشگری در زمینههای اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی کشور و نقشی که در روابط بینالمللی دارد، نظارت مجلس بر آن ضروری است و تا زمانی که این سازمان به وزارتخانه تبديل نشود، مجلس نمیتواند بر آن نظارت داشته باشد. مجلس میتواند برای وزارتخانه مورد بحث درخواست بودجه مناسبي كرده و ناظر بر عملكرد وزارتخانه باشد اما متاسفانه تاکنون اینگونه نبوده است و بهدلیل پاسخگو نبودن این سازمان، شاهد حضور افراد غیرمتخصص در سازمان میراثفرهنگی بودهایم که به عملکرد ضعیف و چه بسا اشتباهات فاحش مسئولان این سازمان منجر شده است.
یکی از بحثهای جدی مناظرات انتخابات ریاستجمهوری، بحث صنعت گردشگري و 20 میلیون گردشگر بوده است. دولت فعلی مدعی تغییر و تحول در این صنعت است ولی گویا معاون ریاستجمهوری (خانم اصلاحطلب)، در سازمان میراثفرهنگی مخالف این طرح است و تاکنون نیز دلایل خود را به روشنی بیان نکرده است. ولی در جبهه مقابل، پروانه سلحشوریِ اصلاحطلب (ناظر مجلس در شورایعالی میراثفرهنگی و گردشگری)، از طرفداران این طرح بوده و این طرح را یک طرح ملی میداند و معتقد است که متعلق به جریان سیاسی خاصی نیست و در مورد میراثفرهنگی و گردشگری باید ملی اندیشید. این مساله نشان میدهد که هم موافقان این طرح و هم مخالفان این طرح، اصلاحطلب هستند كه دال بر این است که اين طرح، متعلق به جناح سیاسی خاصی نیست و یک طرح ملی است. دولت بايد نظر خود در مورد این طرح را برای مردم به روشني بیان کند تا تکلیف مردم و کارشناسان میراثفرهنگی و گردشگری در مقابل دولت روشن شود و به شایعهها، مبنی بر اینکه سازمان میراثفرهنگی حیاط خلوت دولتهاست، پایان داده شود.