درباره طرح موتوریار

سعید معدنی‪-‬ به تازگی طرح جدیدی برای مقابله با تخلفات موتور سواران اجرا شده است. طبق این طرح موتورسواران در صورت تخلف رانندگی باید کاوری را بر تن کنند و در محدوده ارتکاب تخلف، کنار پلیس به راهنمایی دیگر موتورسواران بپردازند. به نظر من این طرح تاثیر‌گذاری زیادی ندارد. ما دو نوع فرهنگ پذیری داریم: اجباری و تدریجی. در حقیقت به ندرت یک فرهنگی در میان مردم با اجبار پذیرفته می‌شود. اما به صورت تدریجی با فعالیت‌های فرهنگی می‌توان در میان مردم یک فرهنگی را جا انداخت. افراد باید باور داشته باشند که نباید تخلف را انجام دهند اینگونه از میزان تخلفات کاسته می‌شود. فرهنگ باید از کودکی در بین افراد درونی شود. به این ترتیب زمان زیادی برای تاثیرگذاری این نوع از طرح‌ها نیاز است. البته باید به این نکته هم توجه کنیم که اگر پلیس در جایی نباشد باز هم افراد مرتکب تخلف می‌شوند. آیا در این طرح برخورد با تمام موتورسواران یکسان خواهد بود؟ احتمال دارد در یک جا به اصطلاح مامور آسان گیر یا سخت گیر باشد. امکان دارد این نوع طرح باعث آشفتگی شود زیرا ممکن است در این طرح بحث سلیقه افراد در اعمال جریمه دخیل شود. در این طرح قانون دقیقا جرم و میزان مجازات را تعیین نمی‌کند به همین دلیل امکان بروز تنش در جامعه با اجرای این طرح وجود دارد. موتورسواران مانند ماشین‌ها نیستند و از جریمه‌ها فرار می‌کنند. ظاهرا طرح انتقال موتورها به پارکینگ‌ها دیگر جوابگو نیست زیرا پارکینگ‌ها دیگر جا ندارند. سال هاست که وسایل عده‌ای در پارکینگ‌ها قرار دارد و صاحبانشان برای آزادسازی آن‌ها اقدامی نمی‌کنند. در یک زمانی قیمت موتور ارزان بود و تعداد زیادی موتور وارد بازار شد. نباید فراموش کنیم که تنها راه معیشت بسیاری از جوانان در این بحران اقتصادی استفاده از موتور است. بهتر است ابتدا به صورت آزمایشی در محدوده بسیار کوچک این طرح را آزمایش کنند و واکنش‌های مردم را بسنجند و اگر متوجه شدند این طرح ایجاد‌کننده معضل اجتماعی است طرح را متوقف کنند. نباید قبل از آزمایش طرح‌ها سراسری اجرا شوند.