روزنامه آفتاب یزد
1400/05/31
کودکان و داغ جانباختن عزیزان کرونایی
شادان کریمی- این روزها که به گفته مسئولین تقریبا هر دو دقیقه یک نفر بر اثر کرونا جان خود را از دست می‌دهد و روزانه خانواده‌های زیادی داغدار می‌شوند باید حواسمان بیشتر به کودکان باشد.ابراز ناراحتی‌های مستمر و پیوسته مقابل دیدگان کودکان جز ابراز درد و تالم روحی برای‌شان که آسیب‌های جدی بر روح و روان و عاطفه آنان باقی می‌گذارد، چیز دیگری را به همراه نخواهد داشت. چون کودکان توانایی درک دقیق از پدیده مرگ و نیستی ندارند و مواجهه با این مسئله به صورت زود هنگام آثار و عوارض مخربی را برای آنان به همراه دارد. بهتر آن است که والدین و نزدیکان ابراز غم و رنجوری خویش را دور از چشمان کودکان خویش انجام دهند و مسئله را برای کودکان عادی و معمولی جلوه دهند و در مقابل پرسش‌های کودکان با حوصله و آرامش کاملا گوش فرا داده و به دقت با بازی کودکانه نسبت به پاسخ اقدام نمایند و تا اقناع درونی آن‌ها کار را ادامه دهند.
باید همه تلاش و کوشش‌ها را صرف عادی و معمولی جلوه دادن اتفاق برای آن‌ها بنمایانیم چون والدین در ذهن کودکان حامی و پشتیبان هستند، ابراز ترس و نگرانی و دلهره و ناراحتی باعث میشود که کودکان حس کنند که پشت و پناه خود را از دست داده‌اند و دیگر تکیه گاهی ندارند، در این شرایط امید به یاس بدل میشود و اظهار ترس و ناراحتی والدین مقابل فرزندان همه آرزوها و آرمان‌های آن‌ها را به باد فنا می‌دهد.
هر گونه اظهار درد و رنج و غم باعث تزلزل روحی، روانی و عاطفی کودکان میشود و حس از دست رفتگی حامی و پشتیبان به آن‌ها دست می‌دهد پس در این دوره نباید ولو برای یک لحظه حمایت و پشتیبانی خود را از کودکان سلب نمود تا در آنان حس بی‌پناهی و سرگردانی و نگرانی ایجاد نشود. در این دوره خاص نباید روح آنان با حوادث غمبار و ناراحت‌کننده و حزن‌انگیز آلوده شود.
آرامش را با رفتارمان به کودکان انتقال بدهیم چون آنان پیش از آن که به حرف‌هایمان گوش بدهند از رفتارمان سرمشق می‌گیرند. با کودک، کودکانه رفتار کنیم در رفتارمان با آنان صبوری داشته و با حوصله به حرفهایشان گوش فرا دهیم، تفویض اختیار کرده به آن‌ها مسئولیت داده و اجازه اشتباه کردن را بدهیم. درس صبوری را در عمل با تحمل درد و ابراز نکردن نشان دهیم. تحرک و بازی که امری ذاتی و طبیعی است را از آنان سلب نکنیم و مجال گفتن و صحبت کردن را به آنان داده و اجازه دهیم تا خود را بیان کنند و آنچه هستند نشان دهند تا دیده شوند و ما با تشویق به حضورشان رسمیت داده و به توانشان صحه می‌گذاریم. علاوه بر رفع نیاز جسمانی به نیاز‌های روحی و روانی آنان توجه کنیم و با مهر و محبت عواطف آن‌ها را سیراب سازیم. در همه حال از رفع اینگونه نیاز‌ها لحظه‌ای غافل نباشیم.
فراموش نکنیم کودکان ابزار تسویه حساب‌مان با دیگران نیستند و وسیله عقده گشایی‌مان در قبال دیگران نیستند. مبادا ناراحتی های‌مان را از دیگران بر سر کودکان
خالی کنیم. بی‌شک دوران کرونا با سختی‌ها و گرفتاریهایی همراه است نباید رنج و غم و ناراحتی‌های تحمیلی کرونایی راکه نمی‌توانیم تحمل کنیم بر سر کودکان پیاده کنیم حتی حق بیان پیوسته درد و ناراحتی‌های مستمر را که روح و روان کودکان را می‌رنجاند، نداریم. اجازه دهیم تا کودکان‌مان در فضایی راحت و آسوده کودکی کنند. کرونا نباید مانع از کودکی کردن آنان شود. هر پدیده‌ای که مانع کودکی کردن آنان شود باید از سر راهشان برداشته شود. کودک باید کودکی کند ولو با حضور ویروس منحوس کرونا.
سایر اخبار این روزنامه
طالبان بدون تجارت مواد مخدر نمی‌تواند افغانستان را مدیریت کند
جای خالی اسطوره‌ها درآثار تصویری
مطهرنیا: امیرعبداللهیان آوردگاهی از تهدید و فرصت پیش رو دارد
اشتباه بزرگ به حاشیه راندن برجام
دفاع قابل تامل نماینده‌ای که به صورت سرباز سیلی زد از جوانگرایی در کابینه
در مجلس چه گذشت؟
مجلسِ بی‌انضباط
خودزنی تحقیرآمیزتر آمریکا در افغانستان نسبت به ویتنام
دولت سیزدهم و فرصت‌های مغتنم حوزه معدن افغانستان
کودکان و داغ جانباختن عزیزان کرونایی
جولان شبه علم در طب سنتی
ادعاهای متناقض کانون وکلای دادگستری
انتخاب به وقت اقتدار
سخنی با نمایندگان محترم مجلس
