فلسفه «آتش به اختیار» فراموش نشود

اقدام اخیر گروهی موسوم به شورای هماهنگی حزب ا... که بنری در حاشیه نماز جمعه نصب و به موضوع ورود زنان به ورزشگاه ها اعتراض کردند، در روزهای اخیر خبرساز شده است. به خصوص که این بنر و اظهارات مسئول اصلی این رویداد، به عبارت «آتش به اختیار» مستند شده است. فلسفه اساسی بیانات اخیر رهبر انقلاب که موجب طرح عبارت فوق شد، تأکید بر موضوع اصلی و فرعی کردن امور و تکیه بر اولویت ها به جای پرداختن به حواشی به خصوص در حوزه فرهنگ است. حال سوال اینجاست که آیا مدعیان تأسی به این فرمان که به بند «م» وصیت نامه امام هم استناد می کنند، خود دچار خطا در اصلی و فرعی کردن امور نشده اند؟ آیا نظام آموزشی ما از پایین ترین سطوح تا نظام آموزش عالی اشکالات دیگری ندارد که باید به موضوع جزئی و مصداقی مانند ورود زنان به ورزشگاه ها پرداخت؟ متولیان اتفاق اخیر، چه مقدار در حوزه هایی چون ربوی بودن نظام بانکی که بارها مورد تأکید مراجع عظام قرار گرفته، ورود کرده اند؟ این افراد و سازوکارهای تحت حمایت شان به چه میزان به شبهه های مطرح توسط رسانه های معاند ورود پیدا کرده اند؟ بسیاری از اصول فکری امام و انقلاب هنوز برای مردم تبیین نشده تا با آن بتوانند بر مسئولان منتخب خود نظارت کنند، این موضوع در کجای سیاست گذاری های مجموعه های خودجوش قرار دارد؟ رهبر انقلاب سال گذشته از مقوله ای با عنوان «جهاد تبیین» یاد و تأکید کردند: «وظیفه‌ تبیین، امروز بر دوش همه است... امروز این جهاد کبیر به میزان زیادی متوقّف به تبیین است؛ .... سعی کنید ذهن ها را با عمق‌یابی، به اعماق حقایق و مسائل برسانید.» حال سوال اینجاست که فرازهایی اینچنین از بیانات رهبر انقلاب که معمولاً در پیچ و خم های مسائل سیاسی گم می شود، در کجای مسائل و اولویت های مجموعه های خودجوش قرار دارد؟