قطعنامه حقوق بشری با رنگ و بوی سیاسی

دکتر انور خیرآبادی‪-‬ پنجشنبه این هفته قطعنامه حقوق بشری در مجمع عمومی سازمان ملل متحد تحت عنوان نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران با ۷۸رای موافق و۳۱رای مخالف و ۶۹رای ممتنع که توسط دولت کانادا پیشنهاد شده بود صادر و به تصویب اعضا رسید، اگرچه این قطعنامه همانند قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد دارای ضمانت اجرای کافی نیست، و جنبه سفارشی و اخلاقی و سیاسی دارد ولیکن نگاهی به لیست کشورهای موافق این قطعنامه مشخص میسازد که مدعیان دروغین تحت عنوان حمایت از حقوق بشر چه کشورهایی هستند، ابرقدرت‌های استکباری که سیاست دوگانه‌ای در قبال حقوق بشر دارند، همان کشورهای آمریکا، کانادا، فرانسه و انگلیس و آلمان که خود ناقضان اصلی حقوق بشر هستند که حامیان اصلی اسرائیل‌اند و در این شرایط حساس که مذاکرات برجام حول و حوش موضوعات هسته‌ای در جریان است و به قصد امتیازگیری و امتیازخواهی و تخریب چهره جمهوری اسلامی ایران اینگونه قطعنامه‌ها صادر می شود اگرچه موضوعاتی همانند نقض حقوق بشر و اعدام کودکان و شکنجه و حمایت از اقدامات تروریستی و عدم رعایت حقوق برخی گروههای منحرف و شیطان‌پرست باعث صدور
این قطعنامه شده!ولی دولت کانادا که خود بزرگترین حامی نسل‌کشی بومیان درمدارس تحت حاکمیت کلیسا است، و همچنین نقض گسترده حقوق بومیان را در برنامه روزمره خود قرار داده نقش موثری در ایجاد این اجماع داشته؟! حال سوال اساسی این است آیا در کشور کانادا که حدود ۴۰۰هزار ایرانی در آنجا زندگی می‌کنند و بخاطر نداشتن روابط دیپلماتیک میان ایران و کانادا از ارائه خدمات کنسولی و حقوقی به این هموطنان ما استنکاف می‌ورزد نقض حقوق بشر تلقی نمی‌شود؟! ، یا اینکه به بهانه‌های واهی از جمله تحریمهای ظالمانه مانع رسیدن دارو وتجهیزات پزشکی جهت مقابله با کرونا می‌شوند، نقض حقوق بشر تلقی نمی شود و بخاطر آن هزاران نفر بی‌گناه فوت می‌کنند، اقدامات مذبور احیاناً ضد حقوق بشری محسوب نمی‌شود؟!
آیا این سیاست دوگانه ریاکارانه غرب در برخورد با موضوعات مرتبط با حقوق بشر، نقض فاحش حقوق بشر نیست؟ آیا این سوءاستفاده از موقعیت و نفوذ این کشورهای مستکبر نیست؟ آیا نسل‌کشی کودکان و نوجوانان و زنان مظلوم در عراق و فلسطین وسوریه و بحرین اقدامات تروریستی و ضد حقوق بشری تلقی نمی‌شود که دنیای غرب در قبال آن سکوت کامل نموده؟ بنابراین اتخاذ رویکرد متناقض با معیارهای اخلاقی و انسانی و حمایت گسترده از رژیم اشغالگر قدس و شرکت در جنایات ایشان نقض حقوق بشر تلقی نمی شود؟! که نه تنها آن را محکوم نمی‌کنند بلکه مکتوم می‌کنند. شایسته است کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی و خصوصا کشورهای مسلمان حوزه خلیج فارس و آسیا با تدابیر حقوقی و اتحاد اسلامی و همفکری و هماهنگی و برگزاری اجلاس فوق‌العاده از تکرار این اقدامات پیشگیری نمایند و ابتکار عمل را به دست گرفته و خود دردام دشمن گرفتار نشوند و بازیچه‌ی سیاسی‌کاری غرب نشوند.