صاعقه دختران مریم در شبه قاره!

امید مافی‪-‬ که در خوشبینانه‌ترین حالت تصور می‌شد میان زمستان و بهار آبرومندانه میخکوب و گم شود. تیمی که هیچ حریفی در آسیا افتخار ملاقات با آن را نداد تا دلتنگی دختران مریم ایراندوست فرزند نصرت غلت بزند و قاب چشم‌ها را پر کند.
متوقف کردن قشون قدرتمند هند که از امتیاز میزبانی بهره‌مند و با بیش از ده بازی تدارکاتی قدم در مستطیل سبز بمبئی
گذارده بود سخت‌ترین کار برای دخترانی بود که در زنبیل‌های خود جز مُشتی آرزوی کال چیز دیگری نداشتند و تصور می‌کردند بر لبه پرتگاه
ایستاده اند.


اما یک نمایش بهت‌آور در برابر مهاراجه‌ها و صاعقه دهشتناک توپچی‌های ما در جنوب آسیا سبب شد تا یک امتیاز در ایستگاه اول به حساب ایران واریز شود و ضرب شست دخترانی که در هوای شرجی آن سوی قاره به سیم آخر زده بودند رقیبان را از خواب قیلوله بیدار کند.
حالا تیم ملی دختران ایران می‌تواند روزهایی که قرار بود بوی نا بگیرند را به روزهای تبلور دوباره خود بدل نماید و واژه دل‌انگیز صعود را بیش از هروقت دیگری به خاطر بسپارد.
بازیکنان ما اگر به صلابت خویش در میانه چمنزار قطعیت ببخشند و چین تایپه را به دره ناکامی هل دهند می‌توانند به خلق اتفاقی دور از ذهن امیدوار باشند و با تکیه بر تخیل بلند قامت خویش جشن صعود به مرحله دوم را بگیرند. چین تایپه‌ای که اصلا زنگ تفریح نیست و با آنکه در روز نخست چهار گل از چشم فندقی‌های همسایه‌اش خورد اما هنوز نیم نگاهی به جدول و بر هم زدن معادلات در ادامه راه دارد.
حالا در آن گوشه جهان توپچی‌هایی که قرار بود به منزوی‌ترین بازیگران مرتع یشمی بدل شوند سنگر حریفان را هدف قرار داده‌اند و کمی از خود گذشتگی کافی است تا غصه‌ها و دلواپسی‌های خود را به دست باد بسپارند و صدای خوشبختی خویش را به آسمان ببرند.
تیمی که تنها کمی بیشتر از گذشته مورد توجه فدراسیون نشینان قرار گرفت حالا می‌تواند در گرماگرم یک جام پرهیاهو قد بیفرازد و با مصلوب کردن رقیبان میان زمین و هوا ستاره‌های خود را بر بازوی آسمان خالکوبی کند و با سربلندی، روادید حضور در جمع تیم‌های نهایی قاره را دریافت کند.
کسی چه می‌داند. شاید آنجا زیر باران تند بمبئی رستگاری از گلوی دخترانی با رخت سفید بریزد تا لِک و لک کردن در میانه میدان را فراموش کنیم و رمز صعود را به حافظه بسپاریم. این می‌تواند منتج به معجزه‌ای در دوردست شود تا برای اولین بار سوار برشانه‌های باد به پرواز بیندیشیم و بی‌هراس از نام پرطمطراق حریفان همای سعادت را در روز مبادا میهمان آمال خویش کنیم.