ضرورت تشکیل سازمان نظام معلمی

جعفر بای‪-‬ معلمی از مشاغلی است که در همه جوامع بشری از جایگاه ویژه برخوردار است، اگرچه معلمی فراتر از شغل یک عشق و عاطفه است. معلمی یک شغل بسیار فنی، فوق العاده حرفه‌ای و فوق تخصصی است که از پیچیدگی‌ها و سختی‌های خاصی برخوردار است. شغلی که رسالت کادرسازی نیروی انسانی و تربیت افراد متخصص را برای جامعه فردا به عهده دارد. وظیفه ذاتی آن شکوفاسازی استعداد‌های نهفته و خدادادی است. او می‌خواهد همه توانایی‌های بالقوه را در وجود دانش آموزان به فعل تبدیل کرده و نیروی انسانی مورد نیاز فردا را ساخته و پرداخته کند. فراز و نشیب‌های شغل معلمی بر کسی پوشیده نیست زیرا معلم با یک دست کاخ شخصیت تک تک فراگیران را بنا می‌کند و با دست دیگر کجی‌ها و کاستی‌های روحی و روانی آنان را ترمیم می‌کند. معلم دانش آموزان را از علم و فن و عشق و عاطفه سیراب می‌کند. لازم است سازمانی برای پاسداشت این همه زحمات نظام‌مند شکل بگیرد و متناسب با مشقت معلمی اصول و مقرراتی را وضع کند که باشان معلمان انطباق داشته و پاسخ گوی سختی‌های این شغل دشوار شود. سازمانی که در حوزه پرستاری و پزشکی حدود را معین ‌کند و بتواند با درک دقیق و فهم درست از همه ابعاد و ارکان سختی‌های معلمی را مطالبه کند و به مطالبات به حق آن‌ها جامه عمل پوشانیده و حقوق و مزایای متناسب و پاداش و امتیازات فراموش شده را برای این حرفه زیربنایی فراهم کند. اگر جامعه به دنبال رشد و پیشرفت است باید با تاسیس سازمان نظام معلمی حق و حقوق این قشر زحمتکش را پرداخت کند تا پیشران ترقی و تعالی در ریل اصلی‌اش قرار گیرد. اگر معلم سمبل سختی و الگوی مقاومت در جامعه باشد نمی‌تواند مظهر راستین سعادتمندی عناصر انسانی آن جامعه گردد. باید با شکل گیری سازمان نظام معلمی معلم را سنبل علم و دانش، نماد نور و معرفت و الگوی شایسته ترقی و پیشرفت قرار داد. پس سازمان نظام معلمی باید پیش از سازمان نظام شغلی دیگر در جامعه تاسیس می‌شد تا جامعه بتواند مسیر اصلی ترقی و پیشرفت را با کار درست و دقیق و پرداخت حقوق و مزایای منطقی که معلمان نیازمند آن هستند را در دستور کار خود قرار دهد و جامعه را به پیشرفت برساند. رضایت معلمی زمانی محقق می‌شود که داده‌ها با ستاده‌ها هماهنگی داشته باشند.