به بخشي از حقوق زنان در جامعه ما توجه نمي‎شود

حضور زنان در راس قدرت از چند ديدگاه قابل بحث و بررسي است. نگاه اول اينكه زنان، زماني كه در ساختار قدرت و در جايگاه تصميم‎گيري و تصميم‎سازي قرار مي‎گيرند، مي‎توانند به آن قسمت از نيازهاي بانوان كه مردان كمتر به آن توجه مي‎كنند به صورت جدي بپردازند. تقريبا مورد قبول تمام جامعه ايراني است كه به بخشي از حقوق زنان در جامعه ما توجه نمي‎شود كه يكي از راه‎هاي حل اين معضل، حضور زنان در ساختار قدرت و مراكز تصميم گيري است. از طرفي زنان با نگاه مادرانه و رحماني خود نسبت به آقايان در مسائل كلان، نكته‎سنج‎تر و ريزبين‎تر هستند كه اين موضوع، دو حسن به همراه خود دارد: يكي اينكه موجب حمايت بيشتر از حقوق زنان مي‎شود و ديگر اينكه تصميم‎گيري بهتر در خصوص امور مختلف را به همراه دارد.
حضور زنان در بخش‎هاي تاثيرگذار، اثرات مثبت زيادي براي ساير بانوان جامعه دارد. دختران نوجوان و جوان ما در حال حاضر از اينكه در آينده ديده نشوند و مورد توجه قرار نگيرند نگران وضعيت خود هستند و همين موضوع موجب مي‎شود آن‎ها كمتر علاقه و انگيزه‎اي براي ادامه تحصيل و استفاده از خلاقيت‎هاي خود داشته باشند. نكته ديگر اينكه اگر زنان جامعه در سطوح مختلف از بخش‎هاي كلان تا خرد مورد استفاده مناسب قرار نگيرند به سمت قشري‎گري مي‎روند و تمام آمال و آرزوهاي‌شان به اين تبديل شود كه چگونه بپوشند يا چگونه آرايش كنند كه اين موضوع مي‎تواند يك آسيب بزرگ و زنگ خطر براي نظام جمهوري اسلامي به شمار ‎رود.
امام خميني(س) و رهبر انقلاب، يك نگاه ويژه و متعالي به زنان جامعه داشته و دارند كه در سخنراني‎ها و موضع‎گيري‎هايشان مي‎توان به اين موضوع پي برد. اما نظام جمهوري اسلامي در طول سال‎هاي استقرارش هيچ‌گاه به سمت تربيت و در اختيار گذاشتن فرصت براي زنان تا بتوانند در سطوح عالي مديريتي فعاليت كنند، حركت نكرده است. اين فرصت‎ها به قدري كم بوده كه در حال حاضر اگر ما بخواهيم بانواني را براي تصدي وزارت معرفي كنيم تعداد آن‎ها كمتر از انگشتان دو دست خواهد بود. البته در سال‎هاي اخير با فعاليت‎هاي خانم مولاوردي، اقداماتي در جهت توانمندسازي زنان صورت گرفته اما با توجه به استعداد و توانايي‎هاي موجود در كشور، اين اقدامات كافي نيست.
مطرح شدن اينكه برخي از موضوعات قانوني و شرعي، مانع فعاليت در چارچوب حكومت مي‎شود، توجيه قابل قبولي نيست. به هر حال نظام ما يك حكومت ديني است و افرادي كه مي‎خواهند در عرصه‎هاي كلان مديريتي آن فعاليت كنند بايد چارچوب و قوانين آن را بپذيرند. دين اسلام به خوبي به جايگاه زنان اشاره كرده و براي حضور آن‎ها در عرصه‎هاي مهم، هيچ منعي قايل نشده است. در صدر اسلام زناني در ركاب حضرت اميرالمومنين(ع) بودند و ايشان در بخش‎هاي مختلف همچون لحظات جنگ، به بهترين شكل از آن‎ها استفاده و مسئوليت‎هايي را به آن‎ها واگذار مي‎كردند. مساله اي مانند حجاب در ايران يك قانون است و افرادي كه مي‎خواهند در اين سيستم فعاليت كنند بايد قوانين آن را بپذيرند.