پمپاژ امید به جامعه

امان‌ا... قرائی‌مقدم جامعه‌شناس  
 زن و دختر امروز ضمن اینکه به وظایف پراهمیت مادری، خواهری، همسری توجه دارد و تلاش می‌کنند این وظایف را به نحوه احسنت انجام دهند این توقع را دارند که به حقوق اجتماعی آنها از سوی دولتمردان و شهروندان احترام گذاشته شود. قبل از حوادث اخیر کشور که چند ماهی وضعیت را غیرطبیعی نشان داد، نگارنده این یادداشت بارها اعلام‌کرد که باید به صورت مصداقی مشاهده کرد که زنان و دختران این سرزمین که دیگر از قشر تحصیل‌کرده جامعه هستند چه می‌خواهند؟ و اجازه نداد که خواسته‌های آنها بر روی هم انباشته شود. شاهد بودیم که دختران و زنان بارها به پشت در استادیوم‌ها رفتند و درخواست داشتند که مسابقات فوتبال را از نزدیک ببینند. مسئولین البته اعلام می‌کردند که فضای استادیوم‌ها باید تغییرکند تا بانوان بتوانند در آن حضور به عمل رسانند و رفته رفته این منع برداشته شود که موجبات خوشحالی بانوان را فراهم آورد. همین یک مورد را اگر در نظر بگیریم که آیا با راه دادن بانوان به ورزشگاه توانستند با آنها وارد تعامل شوند یا نه؛ پاسخی که به این سوال می‌توان داد این است که آری با راه یافتن زنان به ورزشگاه آنها مشاهده کردند که خواسته آنها هر چند کوچک اما مورد پذیرش مسئولین قرارگرفت و چنین مواردی موجب افزایش رضایت جامعه از دولتمردان خواهد شد. امروز زنان در مشاغل بسیار حساس از صنعت و معدن و کشاورزی گرفته تا دانشگاه و پزشکی حضور دارند و خدمات ارزنده‌ای به جامعه می‌دهند در برابر این خدمات باید حق و حقوق آنان را رعایت می‌کردیم. از این منظر دولتمردان ما که بارها اعلام کرده‌اند که حاضر به شنیدن صدای مردم هستند که آنها چه خواسته‌ای بر اساس قانون دارند، اکنون باید تلاش کنند که در قواعد و چارچوب‌ها زنان و دختران ایرانی که اسوه عفاف هستند در مسابقات فوتبال مانند دربی حضور داشته باشند. چنین تلاشی از سوی دولت می‌تواند موجب افزایش آرامش در جامعه شود و این پیام را به مردم برساند که مانعی برای رسیدن به خواسته‌های قانونی آنها وجود ندارد. البته در شهرهای کوچک مخالفت چندانی برای حضور زنان در ورزشگاه صورت نمی‌گیرد اما در تهران کمتر اجازه داده می‌شود که دختران جوان و گرامی در ورزشگاه حضور به عمل رسانند. براساس قانون اساسی همه در برابر قانون برابرند و از حق و حقوق مساوی برخوردارند. امروز 63 درصد جمعیت دانشگاه‌ها را بانوان تشکیل می‌دهند. زنان در ادارات حضور دارند، در بخش دولتی حضور دارند و در بسیاری از امور حتی در روستاها دوشادوش مردان در حال خدمت‌رسانی به مردم هستند. از این منظر نباید جلوی حضور آنها را در ورزشگاه‌ها گرفت. نباید اجازه داد روح و روان بانوان به این علت آزرده شود. مطمئن باشیم همین که زنان در ورزشگاه حضور به عمل رسانند، روح و روان بخشی از جامعه آرام خواهد شد. چنین تلاشی از سوی دولت موجب خواهد شد نوعی دلبستگی بین دولتمردان و اعضای جامعه به وجود ‌آید. جامعه باید به سمت همگرایی رو آورد نه واگرایی. برخی که از تریبون‌های رسمی و غیررسمی بر واگرایی‌ها تاکید دارند و همین واگرایی‌هاست که موجب می‌شود مردم احساس کنند با مسئولین خود در یک مسیر نیستند. در حال حاضر که شرایط روانی جامعه به‌خاطر برخی وقایع مساعد نیست، می‌توان از حضور زنان در ورزشگاه به منظور پمپاژ امید به جامعه استفاده کرد.