بدرود امپراتور

گروه ورزش/ «والیبال زندگی من است.» آری به راستی والیبال نه‌تنها زندگی او بلکه جزئی از هستی و وجود اوست؛ پسری که 17 سال از بهترین روزهای نوجوانی و جوانی‌اش را در اردوها و تمرینات سخت گذراند تا جایی که به لقب امپراتوری در تیم ملی رسید ولی امیر غفور که روزگار سختی از مصدومیت‌های بزرگ و کوچک و فاصله‌های کم و زیاد از تیم ملی را سپری کرد، وقتی دوباره برای حمایت از سروقامتان ایران در چالش‌های سخت سال پرفراز و نشیب والیبال به تیم ملی دعوت شد، کاروان کشورمان در آنکارا را همراهی نکرد. کاروانی که رفته بود تا روادید آمریکا را برای حضور در لیگ ملت‌های والیبال بگیرد اما امیر غفور که به نظر می‌رسید خیلی‌ وقت است که تصمیمات جدیدی برای چگونگی ادامه ورزش حرفه‌ای‌اش گرفته، در پاسخ به دعوت بهروز عطایی سرمربی تیم ملی، دل‌نوشته‌ای منتشر و از تیم ملی خداحافظی کرد. آن هم در شرایطی که به نظر می‌‌رسید غفور بیش از پیش برای پوشیدن دوباره پیراهن تیم ملی آماده است. این را می‌شد از عملکرد درخشانش در لیگ برتر والیبال به‌خوبی حس کرد. جایی که پشت‌خط‌زن سابق تیم ملی در قامت بازیکن شهداب یزد در سی‌وششمین دوره لیگ برتر والیبال ایران خوش درخشید و درحالی با این تیم روی سکوی قهرمانی فصل گذشته لیگ ایستاد که عنوان ارزشمندترین بازیکن لیگ و امتیازآورترین والیبالیست فینال مسابقات را تصاحب کرده بود. همین مسئله هم باعث شد محمدرضا داورزنی رئیس فدراسیون والیبال در پایان رقابت‌های لیگ برتر به صراحت از دعوت دوباره امیر غفور به تیم ملی صحبت کند و درنهایت وقتی از فهرست مدعوین به اردوی تیم ملی رونمایی شد، نام غفور در فهرست جا گرفته بود. با این حال پسر خوش‌اخلاق والیبال ایران در نامه خداحافظی‌اش از تیم ملی از چگونگی ورودش به بالاترین سطح والیبال کشور خبر داد و نوشت: «در سال ۸۶ برای اولین بار پیراهن ارزشمند تیم ملی را به تن کردم. آن‌چه به خاطر دارم ذوق و شوق و شعفی بی مثال بود. تردید ندارم برای هر بازیکن شرافتمندی پوشیدن پیراهن تیم ملی چنین احساساتی را به همراه دارد. سعی کردم هرگز کم‌فروشی و اهمال‌کاری نکنم، از حاشیه‌ها به دور باشم و با تمامی وجود بجنگم. اکنون پس از گذشت ۱۷ سال، به رغم آمادگی فنی و جسمانی، گمان بر این دارم که زمان خداحافظی از تیم ملی کشورم فرا رسیده است. نسل پیشین، نسل طلایی والیبال ایران بود. نسلی که ارزشمندترین نتایج تاریخ ورزش کشور را ورق زد. برای من افتخار حضور در میان این نسل و خاطراتی که با آن‌ها زیستم، باورنکردنی است؛ خاطراتی سرشار از دوستی‌ها، مجادله‌ها، بردها و‌ باخت‌ها. آموزه‌هایی که از این خاطرات بر لوح زندگی ام نوشته شده است هرگز پاک‌ نخواهد شد. به باور من‌ زندگی‌ همین است. چاره‌ای نیست، لذا از این طریق از دوستداران والیبال، تماشاگران خونگرم و همیشه همراه، خداحافظی می‌کنم.» غفور وقتی به جمله خداحافظی رسید، سطر دیگری به دل‌نوشته‌اش افزود، سطری که دنیایی از ناگفته‌ها در آن نهفته است: «والیبال زندگی‌ من است و آن را به آسانی از زندگی ام کنار نخواهم گذاشت.» همین جمله کوتاه اما پرمعنی، برداشت‌های متفاوت کارشناسان را به دنبال داشت تا برخی مدعی شوند امیر غفور که با مربیان خارجی بزرگی که سرآمد همه آن‌ها خولیو ولاسکوی افسانه‌ای بود، کار کرده، حالا از یک طرف کار کردن با کادر تمام ایرانی شاید برایش دشوار باشد و از طرف دیگر احتمال ذخیره بودن روی نیمکت تیم ملی. برخی هم مدعی شدند شاید اگر سکان هدایت تیم ملی والیبال ایران به دست مربی خارجی سپرده شود، غفور و برخی دیگر از چهره‌های سرشناس والیبالی تصمیمات دیگری برای حضور در ترکیب تیم ملی برای خود بگیرند. با این حال خداحافظی او بازتاب رسانه WPSPORT لهستان را به دنبال داشت تا بنویسد: «والیبالیست سرشناس ایرانی از حضور در تیم ملی انصراف داد. امیر غفور ایرانی تصمیم مهمی در باره حرفه خود گرفته است.» گفتنی است غفور در دوران باشگاهی خود غیر از باشگاه‌های ایرانی، دو فصل در ایتالیا (تیم‌های مونزا و لوبه) و یک فصل در ترکیه(بورسا) حضور داشت. او اکنون به تیم گاز در لیگ عراق پیوسته و قرار است تیم شهداب یزد(قهرمان لیگ برتر ایران) را در رقابت‌های جام باشگاه‌های آسیا همراهی کند.
واکنش جالب سردار به خداحافظی امیر
سردار آزمون با انتشار یک استوری در اینستاگرام خود به خداحافظی غفور واکنش نشان داد و نوشت: «من خیلی والیبالی ام، چون تو خون آزمون‌ها همیشه والیبال بوده و خواهد بود. در این‌که به امیر غفور خیلی علاقه داشتم هیچ شکی نیست و نگاه کردن تیم ملی بدون امیر غفور و سعید معروف قطعا ناراحت کننده اس، ولی دمتون گرم این قدر باهاتون کیف کردم. موفق باشین هر جا که هستین.» ستاره باشگاه لورکوزن در بخش دیگری از این استوری نوشت: «همیشه با بابام صحبت می‌کردم از کیفیتت می‌گفتم. اصلا ولش کن. کلا ناراحت شدم از این خبر. درک کردنشم سخته.»