روزنامه خراسان

دردسرهای قد 220 سانتی‌متری!

  عوامل بسیاری بر میزان قد افراد تاثیرگذار است؛ از ژنتیک و جنسیت بگیرید تا تغذیه و محیطی که فرد در آن رشد می‌کند. آمار دقیقی از میانگین قد مردان و زنان ایرانی در دسترس نیست، اما به گزارش یک سایت معتبر در این حوزه(worlddata)، این عدد برای مردان ایرانی 175 سانتی‌متر و برای خانم‌ها، 161 سانتی‌متر است. طبق آمارهای این سایت، مردان هلندی با متوسط قد 184 سانتی‌متر و خانم های لیتوانی با متوسط قد 170 سانتی‌متر جزو بلندترین مردان و زنان جهان هستند. در این بین، در جهان تعداد افرادی که قدشان از 2 متر و 20 سانتی‌متر بیشتر باشد، بسیار کم است. در پرونده امروز زندگی‌سلام با «احمد بوستانیان»، قدبلندترین بسکتبالیست ایرانی گفت‌و‌گویی متفاوت داشتیم که در ادامه خواهید خواند.
قدم 220 سانتی‌متر
و   وزنم 120 کیلوگرم است
از «بوستانیان» می‌پرسم که آیا شما بلندقدترین بسکتبالیست تاریخ ایران هستید که می‌گوید: «من هم اکنون، بلندقدترین بسکتبالیست ایرانی هستم. البته تا زمانی که آقای «جابر روزبهانی» بودند، قد او از من بلندتر بود و نفر دوم از این منظر به حساب می‌آمدم. الان هم حدود 8 یا 9 سال است که بلندقدترین بسکتبالیست ایرانی هستم. من متولد 1369 هستم. قدم 2 متر و 20 سانتی‌متر، وزنم 120 کیلوگرم، تحصیلاتم دیپلم و شغلم هم ورزشکار است».
از 15 سالگی یکهو قدم بلند شد
از او می‌پرسم که آیا قدتان از کودکی نسبت به هم سن‌و‌سال‌های‌تان خیلی بلندتر بود یا یکهو این اتفاق افتاد که می‌گوید: «من به جرئت می گویم که یکی از آرزوهایم در کودکی، داشتن قد بلند بود. شاید باورتان نشود، اما من در دوران دبستان، همیشه میز جلوی کلاس می‌نشستم. یادم هست که در همان دوران، یک روز با خانواده به نمایشگاه بین‌المللی رفته بودیم. یک آدم خیلی قد بلندی را دیدم که کنار یک یخچال ایستاده بود و به مردم، جاسوئیچی هدیه می‌داد. او خیلی قدش بلند بود. دستش را به عنوان تکیه‌گاه بالای یخچال گذاشته بود. تقریبا 2 دقیقه در مقابل او میخکوب شده بودم. بعد دوستم به من گفت،بیا سریع‌تر برویم که الان ما را می‌زند! از آن‌جا بود که رویای قد بلندشدن در من ایجاد شد. هر شب که می‌خوابیدم، می‌گفتم،خدایا من اگر صبح بلند شوم، باید 2 سانتی‌متر قد کشیده باشم. یک جورهایی برای من این باور بود که قدبلند می‌شوم. آن زمان، هر وقت آقای حدادی و جابر روزبهانی را در تلویزیون می‌دیدم، آرزویم این بود که هم قد آن‌ها شوم. همان‌طور که گفتم من تا سوم راهنمایی، میز جلوی کلاس می‌نشستم، اما اول دبیرستان یکهو قدم رسید به یک متر و 180 سانتی‌متر. آن سال از طرف بهداشت آمدند و قدم را اندازه گرفتند و گفتند چه قد بلندی داری. سال بعد قدم شد یک متر و 194 سانتی متر و در سوم دبیرستان رسید به 2 متر و 11 سانتی‌متر. 20 سالگی رسیدم به 2 متر و 20‌ سانتی‌متر. یعنی طی چند سال این اتفاق افتاد و بعدش متوقف شد».
نشستن در خودرو
 خیلی اذیتم می‌کند
«من هیچ‌وقت دردسر خاصی به لحاظ قد بلند احساس نکردم؛ تنها چیزی که گاهی من را اذیت می‌کند، زمانی است که می‌خواهم در خودروهای معمولی و کوچک بنشینم. خیلی اذیت می‌شوم». از او درباره دردسرهای سوار تاکسی و اتوبوس شدن هم می‌پرسم که می گوید: «واقعیت  این است که از 20 سالگی سوار اتوبوس نشدم؛ نه به دلیل این که سرم به سقف آن جا گیر می کند. چون خودم خودرو داشتم، به هیچ عنوان سوار اتوبوس نشدم که الان بخواهم برای شما از مشکلاتش بگویم.»


در 18 سالگی از 118، شماره هیئت بسکتبال را گرفتم
از «بوستانیان» می‌پرسم از چند سالگی وارد دنیای بسکتبال شده و چطور استعدادش در این رشته کشف شده است؟ او در پاسخ به این سوال می‌گوید: «در 18 سالگی به دلیل این‌که قدم بلند بود و همه به این مسئله اذعان داشتند که برو و پیگیر رشته بسکتبال باش، پیگیری کردم و یادم هست که اولین بار از 118، شماره هیئت بسکتبال استان را گرفتم. آن موقع تیمی بود به اسم بلندقامتان خراسان که من آن جا با آقای «مجید جلیلی» یکی از مربی‌های ارزنده بسکتبال شهرمان آشنا شدم. بعد از تست دادن، ایشان من را پذیرفتند و پا به دنیای حرفه‌ای بسکتبال گذاشتم. در 20 سالگی وارد اردوهای تیم‌ملی شدم و تا امروز در لیگ بسکتبال کشورمان، 3 مدال قهرمانی و چند نایب قهرمانی کشوری را در کارنامه‌ام ثبت کردم. این را هم اضافه کنم که در اردوهای تیم‌ ملی با «داریوش شجاع» که مربی تیم‌های پایه بود و زحمت بسیار زیادی برای من کشید، آشنا شدم و راهنمایی‌های او باعث شد من به بازیکن موفق‌تری در بسکتبال تبدیل شوم».
سرم از بس به همه‌جا خورده  آب‌بندی شده!  
از او می‌پرسم که به طور مثال،وقتی در خانه خودشان یا دیگران راه می‌رود، سرش به لوستر نمی‌خورد یا وقتی می خواهد از در وارد خانه یا اتاق شود، برایش پیش آمده که سرش به دیوار بالای در کوبیده شود که می‌خندد و می‌گوید: «تا دل‌تان بخواهد، سرم به لوستر و بالای ورودی درها خورده است. البته اگر حواسم پرت باشد، این اتفاق می‌افتاد. الان هر جایی بروم، ناخودآگاه سرم را پایین می‌آورم و از کنارش رد می‌شوم، اما بارها سرم به ورودی درها خورده است. کلا به شما بگویم تا دل‌تان بخواهد سرم به جاهای مختلف خورده. به طور مثال،در خیابان داربست بوده، به آن‌جا هم خورده است، اما سرم دیگر آب‌بندی شده است. درباره لوستر خانه خودم هم باید بگویم که آن را طوری گرفتم که ارتفاع کمی دارد و با آن مشکلی ندارم. در کل، این‌که بلند بودن قدم روی اعصابم باشد، این ‌طور نبوده است».
در نوجوانی، نگاه‌های خیره ‌مردم اذیتم می‌کرد
داشتن قد بلند یک سری دردسرها دارد. می‌خواهیم کم‌کم با او در این باره حرف بزنیم که می‌گوید: «بگذارید این‌طور به این سوال شما پاسخ بدهم که من هیچ‌وقت زندگی را سخت نگرفتم. موضوعی مانند قد بلند، اوایل که قدم یکهو رشد کرده بود و با نگاه‌های عجیب مردم مواجه می شدم، اذیتم می‌کرد و خجالت می‌کشیدم. آن موقع نوجوان بودم و این چیزها طبیعی بود. خیلی ذهنم درگیر این مسئله می شد و ناراحت می‌شدم، اما الان نه تنها آن‌طور نیستم، بلکه خیلی خوشحالم که قدم بلند است. احتمالا می‌دانید که فقط 2 درصد از افراد جهان قدشان بالای 2 متر و 10 سانتی متر است. این را هم بگویم که در دوران مدرسه چون هر روز همه همکلاسی‌هایم من را با همین قد بلند می‌دیدند، برای شان عادی و طبیعی شده بود و هیچ‌وقت مشکل خاصی پیش نمی‌آمد و در دوران راهنمایی و دبیرستان واکنش منفی ندیدم».
خیلی‌ها می‌پرسند که هوا آن بالا چطور است؟!
از او درباره رایج‌ترین سوالات مردم بعد از دیدن یک مرد 220 سانتی‌متری می‌پرسم که به این موارد اشاره می‌کند: «آقا چی خوردین که قدتون این قدر بلند شده؟ اون بالا هوا چطوره؟ آقا ما به بچه‌مون چی بدیم که بخوره و قدش بلند بشه؟ می شه یک دستی به سر بچه‌مون بکشین که قدش بلندتر بشه! این جملات از آن دست چیزهایی است که من هر روز با آن‌ها دست‌و‌پنجه نرم می‌کنم. یک خاطره هم در همین باره برای‌تان تعریف کنم. یک روز در پارک بودم، دو پیرمرد بودند که داشتند قدم می‌زدند. یکی‌ از آن ها وقتی من را دید، گفت ، پسرم آن بالا چه خبر است؟ گفتم، پدرجان، هیچ خبری نیست، همه خبرها آن پایین است. بعدش کلی خندیدند و رفتند».
تمیزکاری بالای کابینت‌ها در خانه با من است!
از او می‌پرسم که آیا قد بلند باعث شده تا خانواده‌اش بی‌خیال استفاده از نردبان و چهارپایه شوند و هر وقت وسیله‌ای را از طبقه‌های بالای کمد و کابینت می‌خواهند از او کمک بگیرند که می‌گوید: «بله، به‌طور مثال همین امروز مادرم به من دستمال داد و گفت،مادرجان، همین بالای کابینت‌ها را برای من تمیز کن. همیشه در خانه خودمان، اقوام و آشنایان هر وقت به چالشی بربخوریم که نیاز به قد بلند داشته باشد، اگر من آن‌جا باشم، می‌گویند احمدجان، قربان دستت، زحمت بکش و همان را از آن بالا بده».
99درصد مردم از دیدن من شوکه می‌شوند
هیبت «بوستانیان» به دلیل قد 220 سانتی‌متری‌اش جوری است که آدم به محض دیدن او، دست و پای خودش را جمع می‌کند و یک جورهایی از او می‌ترسد. از او می‌پرسم که نظر خودش در این باره چیست و آیا مردم در این باره چیزی به او گفته‌اند که این طور بیان می کند: «99 درصد مردم زمانی که من را می‌بینند، بیشتر شوکه می‌شوند و برای‌شان جالب است. فکر نمی‌کنم بترسند، چون اگر در طی روز در شهر یا ادارات کار داشته باشم و در رفت‌و‌آمد باشم، حداقل 20 یا 30 عکس با مردم می‌گیرم که همیشه با خونگرمی از من استقبال می‌کنند و من هم بابت این موضوع خوشحال هستم. 99 درصد مواقع، مردم برای من و قدم احترام قائل بودند و برایم دعاهای خوب کردند. این چیزهایی است که من همیشه با آن مواجه شدم».
قد برای همسرم جزو ملاک‌های ازدواج نبود
برسیم به مرحله ازدواج و این‌که خواستگاری رفتن با این قد بلند برای «بوستانیان» به طور قطع دردسرهای زیادی داشته است. درباره واکنش همسرش و خانواده او، وقتی برای اولین بار در جلسه خواستگاری با او روبه شدند، می‌پرسم که می‌گوید: «درباره قد بلند من، مردم همیشه بعد از دیدنم متعجب و شوکه می‌شوند که مطمئنم در بحث ازدواج هم همین شرایط بود. درباره ازدواج باید به شما بگویم که چون برای من، قد همسرم ملاک نبود و خانواده او هم برایشان این مورد در اولویت قرار نداشت، این ازدواج محقق شد. من هم بیشتر از این که بخواهم از نظر قدی با همسرم متناسب باشم، برایم تفاهم و افکارمان برای ساختن یک زندگی ایده‌آل اهمیت داشت. شاید اگر دنبال یک همسر قد بلند بودم، خیلی دچار مشکلات می‌شدم».
مردم زیاد می‌پرسند که من قدبلندترم یا «بهرام افشاری»؟
بوستانیان در صفحه شخصی‌اش تصاویر زیادی در کنار چهره‌های معروف دارد. او درباره واکنش آدم‌های معروف بعد از دیدنش می‌گوید: «من تا به حال با بهرام افشاری دیداری نداشتم، ولی خیلی اوقات از من می‌پرسند که از آقای بهرام افشاری بلندتری یا کوتاه‌تر؟ این سوال همیشه برای مردم پیش می‌آید و زیاد مطرح می کنند. من تا حالا با رامبد جوان، مهران مدیری، نوید محمدزاده و ... دیدار داشتم. واکنش همه‌شان به قد بلند من اظهار تعجب بوده و البته عکس‌های جالبی با همه‌شان گرفتم که در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شد؛ به خصوص عکسم با خانم الناز حبیبی. این عکس‌ها همیشه برای مردم جنبه سرگرمی و خنده داشته است».
یک استرالیایی و کانادایی فقط برای دیدن من به ایران آمدند
«درباره نگاه‌های مردم باید بگویم که من با این موضوع کنار آمدم. البته واکنش مردم هم نسبت به گذشته تغییر کرده و خیلی بهتر شده است». از او می خواهم که چند خاطره هم که به بلندقد بودنش ربط داشته باشد، برای ما بگوید: «درباره خاطراتم باید بگویم تا حالا دو نفر از مردم جهان، یک نفر از استرالیا که کارمند داروخانه بودو یک خانم از کانادا فقط برای این که با من عکس بگیرند و من را از نزدیک ببینند، به ایران سفر کردند و با من عکس یادگاری گرفتند و برگشتند. این موضوع برایم جالب بود که از کشور دور فقط برای عکس گرفتن، سفری 2 یا 3 روزه به ایران داشته باشند و بعد از گرفتن عکس برگردند. یکی از جالب ترین خاطرات هم این است که یک بار مامور راهنمایی و رانندگی جلوی من را به‌خاطر تخلفی که کردم، گرفت. وقتی مدارک را از من گرفت،   از خودرو پیاده شدم، به محض این که قد من را دید، انگار کلا ماجرای جریمه و این که چرا من را نگه داشته است، یادش رفت. این جا قد بلند به من کمک کرد و باعث شد که جریمه نشوم! در پایان امیدوارم هر جوانی هر استعدادی دارد، بتواند آن را شکوفا و  به خوبی و خوشی از آن استفاده کند و باعث افتخار خود، خانواده، شهر و کشورش شود».
 
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
تشکر از دادستان محترم و یک پرسش! (یادداشت روز) (کيهان) راز حذف رابرت مالي (اعتماد)به نام شمس و مولانا، به کام گیشه (خراسان)دیدار اعضای تیم ملی فوتسال با رهبر انقلاب (شهروند)
سایر اخبار این روزنامه
فاجعه آموزشی؛ معدل 10 دوازدهمی‌ها دردسرهای قد 220 سانتی‌متری! فرقه بهائیت؛ مرور یک پرونده 170 ساله گره کار معادن کوچک باز نشد آمار تفکیکی از پیش‌ثبت‌نام48 هزار نفری بحران اوکراین، وضعیت راهگذرهای آسیایی و فرصت های ایران قلب موشکی اسرائیل در آتش جشن طالب، ماتم ملت چالش بر سر بازگشت مخاطب‌پسندها به تلویزیون ورود شاهچراغی به ساختمان فاطمی یک خبر خوب ؛ پایان یک زندان مهاجمان نوجوانی را با ضربات میلگرد راهی بیمارستان کردند خودروی برقی؛ این‌بار جدی است؟