خدمت به خلق در کلام امام عسکری(ع)

مکتب اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام سرشار از آموزه‌های اخلاقی است که هریک می‌تواند پشتوانه گره‌گشایی از بسیاری از مشکلات بشر امروز باشد، در همین راستا امام حسن عسکری علیه‌السلام در فرمایشی گران قدر در تبیین اهمیت روح نوع دوستی و مهربانی بر خلق برای کمال انسانی می‌فرماید: «خَصْلَتانِ لَیْسَ فَوْقَهُما شَیءٌ الاْیمانُ بِاللهِ، وَنَفْعُ الاْخْوانِ، دو خصلت و حالتی که والاتر از آن دو چیز نمی‌‌باشد عبارت اند از :ایمان و اعتقاد به خداوند و نفع رساندن به برادران»، امام یازدهم علیه‌السلام در این حدیث شریف، با عبارت «لیس فوقهما شیء» بر جایگاه رفیع دو ارزش بنیادین «ایمان به خدا» و «خدمت به خلق» تأکید دارند و دستگیری از دیگران را در کنار ایمان به خدا قرار می‌دهند. دین اسلام توسط معجزه‌گر انسانیت و محبت رسول گرامی اسلام(ص) بر بستر مهربانی رشد و ترویج یافت و نوع دوستی و خدمت به خلق از قوانین کمال انسانی و قرب الهی در این دین است، از منظر اسلام آدمی با مهربانی و خدمت به خلق می‌تواند حقیقت انسانی خود را تجلی ‌بخشد و از این رو در کلام امام یازدهم(ع) و دیگر ائمه هدی پس از ایمان به خداوند، مهربانی و رأفت نسبت به خلق ا... مورد تأکید قرار گرفته است. در قرآن مجید نیز تقریباً هرکجا بحث ایمان شده بعد از آن عمل صالح و هرکجا موضوع نماز مطرح شده بلافاصله زکات آمده است، «وَأَقِیمُوا الصَّلَوةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ»، در اسلام میان ایمان به خدا و عمل صالح جدایی نیست و انسان نمی‌تواند بگوید من ایمان دارم و مؤمن هستم اما به کسی کاری ندارم و از دردهای مردم، جامعه و نیازمندان فارغ هستم، اگر کسی این گونه باشد ولو هر روز روزه دار و هر شب شب زنده دار باشد عبادت او ناقص است؛ لذا امام حسن عسکری(ع) به عنوان ولی خدا، قرآن ناطق و مفسر و تجلی بخش آیات الهی، دو خصلت را که فوق آن‌ها خصلتی نیست «الاْیمانُ بِاللهِ، وَنَفْعُ الاْخْوانِ» معرفی کرده‌اند.
مکتب اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام سرشار از آموزه‌های اخلاقی است که هریک می‌تواند پشتوانه گره‌گشایی از بسیاری از مشکلات بشر امروز باشد، در همین راستا امام حسن عسکری علیه‌السلام در فرمایشی گران قدر در تبیین اهمیت روح نوع دوستی و مهربانی بر خلق برای کمال انسانی می‌فرماید: «خَصْلَتانِ لَیْسَ فَوْقَهُما شَیءٌ الاْیمانُ بِاللهِ، وَنَفْعُ الاْخْوانِ، دو خصلت و حالتی که والاتر از آن دو چیز نمی‌‌باشد عبارت اند از :ایمان و اعتقاد به خداوند و نفع رساندن به برادران»، امام یازدهم علیه‌السلام در این حدیث شریف، با عبارت «لیس فوقهما شیء» بر جایگاه رفیع دو ارزش بنیادین «ایمان به خدا» و «خدمت به خلق» تأکید دارند و دستگیری از دیگران را در کنار ایمان به خدا قرار می‌دهند. دین اسلام توسط معجزه‌گر انسانیت و محبت رسول گرامی اسلام(ص) بر بستر مهربانی رشد و ترویج یافت و نوع دوستی و خدمت به خلق از قوانین کمال انسانی و قرب الهی در این دین است، از منظر اسلام آدمی با مهربانی و خدمت به خلق می‌تواند حقیقت انسانی خود را تجلی ‌بخشد و از این رو در کلام امام یازدهم(ع) و دیگر ائمه هدی پس از ایمان به خداوند، مهربانی و رأفت نسبت به خلق ا... مورد تأکید قرار گرفته است. در قرآن مجید نیز تقریباً هرکجا بحث ایمان شده بعد از آن عمل صالح و هرکجا موضوع نماز مطرح شده بلافاصله زکات آمده است، «وَأَقِیمُوا الصَّلَوةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ»، در اسلام میان ایمان به خدا و عمل صالح جدایی نیست و انسان نمی‌تواند بگوید من ایمان دارم و مؤمن هستم اما به کسی کاری ندارم و از دردهای مردم، جامعه و نیازمندان فارغ هستم، اگر کسی این گونه باشد ولو هر روز روزه دار و هر شب شب زنده دار باشد عبادت او ناقص است؛ لذا امام حسن عسکری(ع) به عنوان ولی خدا، قرآن ناطق و مفسر و تجلی بخش آیات الهی، دو خصلت را که فوق آن‌ها خصلتی نیست «الاْیمانُ بِاللهِ، وَنَفْعُ الاْخْوانِ» معرفی کرده‌اند.