وزیر علوم را با برنامه‌هایش قضاوت کنیم

ماجرای طولانی‌شدن معرفی وزیرعلوم در دولت دوازدهم و عدم‌معرفی بهنگام با بقیه وزرای کابینه دوازدهم نقطه‌عطفی در تاریخ معرفی وزراست. تا به‌حال مشابهش را سراغ نداشتیم که کابینه‌ای را معرفی کنند، اما برای یکی از وزارتخانه‌ها وزیر معرفی نشود. عدم‌معرفی وزیرعلوم و طولانی‌شدن روند معرفی نشان از این دارد که رئیس‌جمهور یگانه تصمیم‌گیر در این زمینه نیست و مشورت در این زمینه الزامی است. ضمن اینکه حساسیت‌هایی هم پیرامون این وزارتخانه وجود دارد. در کل با توجه به همه‌ این مسائل، انتخاب وزیرعلوم با تاخیر زیادی صورت گرفت. البته در زمان معرفی کابینه نام دکتر علی خاکی‌صدیق مطرح شد که برای تصدی وزارت‌علوم در نظر گرفته شده بود، ولی بعدها خبر انصرافشان را شنیدیم. البته ‌اینکه انصراف داده‌اند یا از معرفی‌شان منصرف شده‌اند، ابهامی است که مشخص نیست چه عواملی باعث انصراف نامبرده شده یا به عبارت دیگر، چرا از معرفی وی منصرف شدند؟ در صحبتی که شخصا با دکتر خاکی صدیق داشتم، ظاهرا صحبتی در باب انصراف نداشته‌اند و انصراف هم نداده‌اند! به‌هر‌حال ابهامات زیادی در این زمینه وجود دارد. از طرف دیگر طولانی‌شدن مدت معرفی وزیر به مدت دو ماه پس از تشکیل کابینه جدید، نشان‌دهنده وجود برخی مسائل خاص است که شاید خیلی در جریان آن نباشیم و براساس تحلیل و حدس و گمان موضوع را ارزیابی کنیم. اما آنچه هست، امیدواریم در این زمینه شفاف‌سازی صورت بگیرد و اعلام شود چه موانع و مشکلاتی وجود داشته که وزیر سر وقت خود معرفی نشده است. به‌نظر می‌رسد مسائلی بر سر راه معرفی وزیرعلوم به‌رغم درنظرگرفتن افرادی برای تصدی این وزارتخانه وجود داشته که ما فعلا از آن اطلاع دقیقی نداریم، اما ظاهرا بر سر گزینه‌های آقای روحانی وحدت‌نظر وجود نداشته و موافقیت همه‌جانبه نبوده و به همین دلیل روند انتخاب وزیرعلوم طولانی شده است. درباره معرفی آقای منصور غلامی به‌عنوان وزیر پیشنهادی علوم، از آنجا که از یک دانشگاه درجه دو انتخاب شده‌اند که اطلاعات چندانی از ایشان در دسترس نیست، نمی‌توانیم با قاطعیت در مورد تفکر، اندیشه و برنامه‌هایشان صحبت کنیم.
ادامه صفحه 7