جاده هاي بن بست!

حوادث جاده اي در ايران روزانه 43 قرباني مي گيرند. اين آمار تلخ و سياهي از وضعيت رانندگي در جاده هاي ناامني است كه ايران را به يكي از بالاترين كشورهاي داراي سوانح جاده اي تبديل كرده است. همين امر باعث شده تا دستگاه‌هاي اجرايي به دنبال راهكارهايي براي كاهش سوانح جاده اي و مرگ و ميرهاي ناشي از آن باشند و از اين رو همزمان با روز یادبود قربانیان حوادث رانندگی ، مراسمي نمادين از سوي شهرداري تهران برگزار شد. روز یک‌شنبه همزمان با روز یادبود قربانیان حوادث رانندگی, در پایانه های تجریش،صادقیه ، کاوه ، علم صنعت و خاوران اتوبوسرانی شهر تهران، تصاویری از قربانیان حوادث رانندگی ‌به‌خصوص تصاویر افراد هنرمند و مشهور که قربانی حوادث رانندگی بودند، در معرض دید عموم قرار گرفت.پلاکاردهایی با عکس سیروس قایقران، پوپک گلدره، آیدین نیکخواه بهرامی و... بود. روی پلاکاردی که عکس افشین یدالهی در آن درج شده، نوشته بود: «گاهی مسیر جاده به بن بست می رسد».در این حرکت نمادین، پلاکاردها با استفاده از جملاتی چون «روزانه 43 نفر هموطن در سوانح رانندگی جان خود را از دست می دهند»، به وقوع فاجعه ای عظیم در ایران با بروز سوانح رانندگی می‌پردازد و به شهروندان با دادن شعار «باهم مهربان باشیم» یادآور می شود که در این فاجعه با رعایت قوانین رانندگی و نکات ایمنی بی نصیب باشند. این رویداد در 43 نقطه تهران برگزار شد. هدف اصلی این مراسم، حساس کردن افکار عمومی در خصوص آمار تصادفات است. تصادفاتي كه نخستين آن حدود 91 سال قبل در ايران به وقوع پيوست و مرگ تلخي را موجب شد. آخر شب دوم اسفند سال ۱۳۰۵ هجری شمسی جهت عزیمت استاد غلامحسین درویش معروف به درویش خان، یکی از نامدارترین موسیقی‌دانان ایران از محفل موسیقی به منزل، درشکه ای دو اسبه کرایه می کنند و استاد سوار بر درشکه به طرف منزل حرکت می كند. در آن زمان اتومبیل به تازگی وارد خیابان‌های شهر شده بود و تعداد آن‌ها به سختی به ۵۰ دستگاه می رسید و همچنین اخذ گواهینامه رانندگی هنوز وجود نداشت و رانندگان ‌اغلب ناشی بودند و قوانین راهنمایی و رانندگی نیز نه وجود داشت و نه اعمال می‌شد.زمانی‌ که درشکه حامل درویش خان از خیابان امیریه به سمت شمال می‌پیچد، اتومبیل فوردی از جهت مخالف با درشکه و اسب‌های آن تصادف می کند، اسب های درشکه درجا تلف می شوند و استاد از درشکه به بیرون پرتاب شده و از ناحیه سر به زمین برخورد می کند. بلافاصله مردم رسیده و مجروح را به بیمارستان نظمیه تهران که بهترین بیمارستان آن زمان ‌بوده، می رسانند اما متاسفانه ضربه سنگین بوده و استاد گران‌قدر موسیقی ایران بعد از پنج روز ، به دلیل ضربه مغزی فوت و جامعه موسیقی را سیاه‌پوش و داغدار فقدان خود مي‌كند. درویش خان در زمان مرگ ۵۴ ساله بود؛ پیکر استاد را در گورستان ظهیر الدوله جنب مزار مراد خود ظهیرالدوله داماد درویش مسلک ناصرالدین شاه دفن كردند تا به اين ترتيب نخستين مرگ بر اثر سوانح رانندگي به وقوع بپيوندد. آن زمان، مرگ بر اثر حادثه رانندگي و جاده اي اتفاق عجيب و بزرگي بود ولي اكنون آن‌قدر تكراري شده كه حتي براي توجه به آن، روزي براي بزرگداشت قربانيان حوادث رانندگي نام‌گذاري مي شود. زهرا صدر اعظم نوری، عضوشوراي شهر تهران در همين باره در صفحه شخصي خود نوشت كه در پارک های ترافیک و ایستگاه ها و سطح شهر و ...صدها بادکنک مشکی در سراسر تهران به آسمان رفت تا یادآور صدها و هزاران انسانی باشد که در این سال‌ها قربانی حوادث رانندگی شده‌اند. گفته شده که روزانه ۴۳ نفر در ایران بر اثر تصادف جان خود را از دست می‌دهند. این آمار تکان‌دهنده باید هشداری برای همه ما باشد که جان عزیزان‌مان را که سرمایه‌ای بدون بازگشت است، به راحتي قربانی بی‌توجهی‌های حین رانندگی و بی‌تدبیری‌های مدیریتی نكنيم. اما رخداد امروز واقعیت دیگری را نیز به چشم مي آورد که در یکی از پوسترهای این برنامه نمود دارد؛ بادکنک‌های سیاهی که امروز به یاد قربانیان تصادفات به هوا مي روند، انگار نمادی از آلودگی نادیدنی هوای شهر ما هستند که هیچ‌وقت ديده نمي شوند و این بار به نوعي ديده شدند. بلایی که با دست خود بر سر هوای این شهر آورده‌ایم و آن را به ذرات ریز کشنده آلوده‌ایم، حتما نباید خود را با مرگ و بیماری و سرفه و سردرد به ما نشان دهد. اگر خوب نگاه شوند ، ديده مي شوند ، در برنامه امروز تاكيد شده که در کنار شعار «با هم مهربان باشیم» که با ایام منتسب به پیامبر مهربانی نيز متناسب بود، از شعار «با هوا هم مهربان باشیم» استفاده شود که پیامی شنیدنی برای همشهریان تهرانی داشت؛ این پیام در آستانه فصل سرد باید جدی‌تر گرفته شود. همه بايد به فکر آلودگی هوا باشیم و در برابر این سلاح بی‌سروصدای کشتار جمعی بایستیم.یاد و نام همه قربانیان حوادث رانندگی و قربانیان آلودگی هوا را گرامی می‌داريم و خودم و همه ساکنان شهرمان را دعوت می‌کنيم به اینکه با هم مهربان‌تر باشیم و جان انسان ها را بیش از پیش قدر بدانیم ، مبادا حیات فردای دیگران را قربانی راحتی امروز خودمان کنیم.