به‌کارگیری بازنشستگان با استثنا و محدودیت!

در قانون منع به کارگیری بازنشستگان که اخیر در مجلس تصویب شده است، هر چه تعداد استثنائات کمتر باشد، بهتر است زیرا با توجه به شأن و جایگاه تصویب این قانون که در پی اشتغال و کارآفرینی برای نیروهای جوان است، وجود استثنائات به نوعی نقض غرض محسوب می‏شود. از طرفی دیگر می‌توان گفت در مجموع، در بسیاری از نظام‎های پارلمانی کشورهای دیگر چنین موضوعی متبع است. هرگاه مجلسی، قانونی تصویب کند که برای نمایندگان مجلس به هر شکل امتیازی ایجاد کند، این قانون از مجلس بعدی قابل اجرا خواهد بود و نسبت به تصویب‎کنندگان تسری پیدا نمی‎کند. ما چنین ضابطه‎ای را به طور کلی در نظام پارلمانی خود نداریم اما بدیهی است که نمایندگان محترم می‎توانند در موقع تصویب قانونی که موجد این وصف باشد در خود قانون چنین چیزی را پیش‌بینی کنند. به هر حال مفهوم بازنشستگی این است که یک فرد کاری که به آن مشغول است را رها کند. علت بازنشستگی این است که از یک سو به جهات مختلف از جمله سن و گذشت زمان و از دیگر سو لزوم داشتن آرامش و آسایش به‌خاطر سال‌ها خدمت، فرصتی برای او ایجاد کند تا فرد بازنشسته با خیال راحت به خود بپردازد و در عین حال کاری را که انجام می‎داده احیانا به علت مشکلات ناشی از گذشت زمان و افزایش سن انجام ندهد. وقتی به شأن تصویب قوانین مربوط به عدم به‌کارگیری بازنشستگی توجه کنیم به طور قهری و خودبه‌خودی این اندیشه به ذهن می‎آید که یا اصولا استثنائی نباید داشته باشد و اگر هم استثناهایی وجود دارد، در حداقل باشد.
* حقوقدان