واقعیت اقتصادی جامعه را مردم بهتر درک کرده‌اند

 
 
دولت در یک شرایط خاص بسته‌های حمایتی را به صورت موقت به اقشار خاصی پرداخت می‌کند که بیشتر به مثابه یک مُسکِن است و برنامه اثربخشی که منجر به توانمندسازی شود، نیست. در شرایط اقتصادی کنونی، دولت حمایتی را انجام می‌دهد که حتی به عنوان یک راهکار کوتاه مدت هم پذیرفتنی نیست و این بسته همه نیازهای نیازمندان را شامل نمی‌شود. تحولات فراز و فرود نرخ ارز و اقتصاد، یکی از گروه‌هایی که بیش از همه تحت فشار قرار می‌گیرند، دهک‌های پایین است که بخشی از آنها تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی هستند و بخشی هم یا شناسایی نشده‌اند و یا امکان زیرمجموعه قرار گرفتن میسر نشده است ولی ادامه این وضعیت مستلزم اتخاذ تدابیر دیگری است که حتما نیازمند منابع مالی است. لذا فکر نکنیم که حتی با بسته‌های حمایتی بیشتر می‌توانیم فشارهای اقتصادی را که به دهک‌های پایین وارد می‌آید، جبران کنیم. در مدت مشابه سال گذشته میزان مستمری مددجویان تحت کمیته امداد و سازمان بهزیستی چقدر و میزان تورم چقدر بود و امسال چه رقمی دریافت می‌کنند و تورم به چه میزان رشد کرده است؟ لذا این بسته‌های حمایتی که برای این گروه‌ها درنظر گرفته شده، حتی جبران آنچه که در این تفاوت قیمت‌ها مشهود است هم نمی‌کند و البته به عنوان یک مسکن و کار مقطعی انجام می‌شود اما به‌رغم اینکه مدتی است صحبت از ارائه بسته حمایتی می‌شود، ظاهرا هنوز به جمع بندی لازم نرسیده‌اند یا حداقل هنوز به صورت رسمی اعلام نکرده‌اند. به نظر می‌رسد در حوزه توانمندسازی دهک‌های پایین این نوع پرداخت‌های آب باریکه خیلی کمک کننده نیست. ما نیازمند بازنگری در سیاست توزیع منابع از یارانه گرفته تا سایر منابع برای توجه به دهک‌های پایین هستیم. در اصل 30 قانون اساسی «دولت موظف است وسایل آموزش و پرروش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سرحد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد». نگاهی به مدارس دولتی و غیرانتفاعی و درصد فراوانی‌شان نشان دهنده رایگان بودن آموزش و پرورش ماست.
ادامه صفحه 16