الگویی کارآمد برای فقر زدایی

به نظرم رسید بر این نکته تاکید کنم که مهم ترین نقش و کارکرد اقتصاد تعاونی چیست؟
با عنایت به تجارب چندین ساله و مدیریت بخش تعاون و بررسی همه تجارب گذشته و توفیقات سایر کشورها در حوزه تعاون به این نتیجه مهم دست یافتیم که تعاون و تعاونی می‌تواند با رویکرد توانمندسازی جوانان، زنان و روستاییان به ویژه در مناطق محروم و دور دست کشور برنامه عمل اثربخش برای مشارکت مردم در توسعه تولید و ایجاد اشتغال پایدار باشد.
یکی از مسائل مهمی‌که اقتصاد کشور امروز با آن روبه روست بیکاری و انواع بیکاری‌های پنهان، مهاجرت از روستاها و شهرهای کوچک و رشد
حاشیه نشینی در اطراف شهرهای بزرگ و


اضافه شدن معضلات ناشی از آن می‌باشد.
برای رسیدن به توسعه پایدار، راهکار درست و اصولی این است که توسعه را از پایین شروع کرد؛ از روستاها خانواده‌ها و محله‌های شهرهای کوچک. ظرفیت‌های کار و تولید را با شناسایی و بررسی مزیت‌های نسبی هر منطقه شناخت و برای بهتر شدن آن برنامه ریزی و تلاش نمود.
بدیهی است که در امر توسعه روستایی و توسعه متوازن مناطق محروم همچون سایر حوزه‌های توسعه، اصلی‌ترین نقش را مردم و مشارکت مردم ایفا می‌کند. قطعاً منطقه و روستایی طعم توسعه را خواهد چشید که مردم‌اش توسعه یافته و توسعه‌گرایی داشته باشند. در این رابطه توجه به آموزش‌های فنی و حرفه ای با گرایش‌های روشن تولید مبتنی بر شرایط و امکانات هر منطقه گام بعدی است‌. برای توفیق هرچه بیشتر در این حوزه باید به سازماندهی ظرفیت‌های انسانی همت نمود تا تشکل‌های سازمان یافته بتوانند مزیت‌ها و استعدادهای بالقوه منطقه و محل و روستای خود را به خوبی شناسایی و به بالفعل تبدیل نمایند.
در این راستا با توجه به تجارب بشری در دنیا و
ایران به این نتیجه مهم دست یافتیم که مناسب ترین
الگوی حقوقی برای سازماندهی ظرفیت‌های
مردمی‌و طبیعی، شکل‌گیری تعاونی در قالب تعاونی‌های کشاورزی، دامداری، پرورش ماهی، زنبور داری و صنایع دستی، گردشگری، پوشاک و تعاونی‌های توسعه روستایی و تعاونی‌های زنان سرپرست خانوار است.
تجربه نشان داده است که اگر شرکت‌های تعاونی در روستاها، دهستان‌ها و شهرهای کوچک با مطالعه و بررسی‌های اولیه لازم و مشارکت افراد مقبول و شایسته شکل بگیرد، نزدیک‌ترین الگو به فرهنگ و سنن روستایی است. فرهنگ تعاون و کار جمعی در روستاهای ما در قالب مرمت و لایروبی قنوات آبیاری برداشت محصول دامداری و چوپانی در گذشته امری موثر در اقتصاد و حیات روستاها بوده است.
شرکت‌های تعاونی که مورد اعتماد و وثوق مردم باشند و از توانایی‌های اولیه برای فعالیت اقتصادی برخوردار باشند، می‌توانند منابع خرد مردم محلی را به خوبی جمع کنند و آنها را در مسیر اشتغال و تولید، اثربخش سازند. منابعی که جدا از هم خاصیت قابل قبولی ندارند ولی با کنار هم
جمع شدن منابع از تسهیلات اشتغالزایی و حتی قرض‌الحسنه می‌توانند استفاده نمایند و واحدهای تولیدی و خدماتی قابل قبولی را تشکیل و فعال نمایند.