آقای وزیر! از کدام تجربه سخن می‌گویید؟

وزیر آموزش و پرورش، در سفر خود به سوریه گفته بود:« ایران برای کمک به بازسازی مدارس سوریه آماده انتقال تجربیات خود است.» در حالی که مدارس در اغلب شهرستان‌های مرزی و محروم کشورمان از ابتدایی‌ترین استانداردهای امنیتی و رفاهی برخوردار نیستند. همین موضوع نشان می‌دهد که آموزش و پرورش ما تجربه‌ای در زمینه نوسازی و ساخت مدارس ندارد که بخواهد در اختیار کشور‌های دیگر قرار دهد!
آفتاب یزد- گروه اجتماعی: وزیر آموزش و پرورش، در سفر خود به سوریه، در جمع خبرنگاران حاضر در فرودگاه، گفته بود: «ایران برای کمک به بازسازی مدارس سوریه آماده انتقال تجربیات خود است.» پس از آن هم در توییتی نوشت:
«امروز در دمشق با همتای سوری‌ام دیدار داشتم. در چند سال درگیری در سوریه حدود 10 هزار مدرسه تخریب شده با توجه به تجربه کشورمان در زمینه بازسازی و تجهیز واحدهای آموزشی در جنگ تحمیلی، به آقای عماد موفق العزب گفتم آماده انتقال تجربه و دانش فنی‌مان برای بازسازی مدارس سوریه هستیم‌‌.» این موضوع به سرعت با واکنش‌های زیادی همراه شد چرا که سالی نیست که با فاجعه خراب شدن دیوار یا سقفی رو به رو نباشیم و کودکی در آتش بخاری‌های نفتی نسوزد.
>جولان مدارس فرسوده در پایتخت


و نبود تجربه موفق
محسن حاجی میرزایی در شرایطی این موضوع را مطرح کرده است که در اغلب شهرستان‌های مرزی و محروم کشورمان بعضا کلاس‌های درس از ابتدایی‌ترین استانداردهای امنیتی و رفاهی برخوردار نیستند. دو روز پیش از مطرح شدن این سخنان توسط وزیر آموزش و پرورش، پیروز حناچی، شهردار تهران، در یک همایش گفته بود:«در تهران ایمنی ۸۲۷ مدرسه از نظر حوادث در وضعیت قرمز است.» در همان روز، محسن‌هاشمی، رئیس شورای شهر تهران نیز با بیان این‌ که «۴۰۰۰ مدرسه در تهران وجود دارد که حدود ۶۰ الی ۷۰ درصد این مدارس وضعیت خوبی ندارند»، گفته بود: «دولت دچار بحران مالی است و به همین دلیل در تهران کمتر هزینه کرده‌ است.» پیشتر هم که بر اثر وقوع زمین‌لرزه در استان کرمانشاه ۸۰ مدرسه به‌طور کامل تخریب شد، مسئولان از ایمن نبودن یک سوم مدارس در کشورمان خبر داده بودند.
علاوه بر همه این‌ها خرداد ماه سال جاری، علی شهری، مدیر کل نوسازی مدارس استان تهران در گفت‌وگو با خبرگزاری میزان، وابسته به قوه قضاییه، از وجود ۲۳ هزار کلاس فرسوده در کل استان تهران خبر داده بود. او گفته بود: «تهران به لحاظ وجود فضاهای آموزشی فرسوده در رتبه نخست کشور قرار دارد و احداث، تخریب و بازسازی و مقاوم‌سازی مدارس در استان تهران امری جدی است که به طور ویژه در حال بررسی و انجام کارهای لازم هستیم. اکنون حدود ۲۳ هزار کلاس درس در کل استان تهران نیازمند تخریب و بازسازی و یا مقاوم‌سازی هستند. ۱۶ هزار کلاس درس فرسوده از آمار اعلام شده در سال ۱۳۹۸ به پایتخت ایران اختصاص دارد.»
>حقیقت تلخ مدارس کپری
«باوجودآنکه جشن کپر‌زدایی را در مدارس برگزار کردیم، اما متاسفانه مدارس کپری جزو حقیقت تلخ استان سیستان و بلوچستان است.» این‌ها سخنان رضا سرحدی‌نیا سرپرست نوسازی مدارس استان سیستان و بلوچستان است که در مرداد ماه سال جاری مطرح شده است؛ گزارش‌ها حاکی از آن است که همچنان کلاسهای کپری، چادری و کانکسی و غیر مقاوم در مناطق مختلف کشور از جمله سیستان و بلوچستان و کرمان وجود دارد. سازمان توسعه، تجهیز و نوسازی مدارس برآورد کرده 1200 مدرسه کپری در سیستان و بلوچستان شناسایی شده که 1000 مدرسه جایگزین شده و 200 مدرسه دیگر در حال جایگزین شدن است؛ مدارسی در مناطقی محروم و دورافتاده و شاید دور از چشم دولتی‌ها که دانش‌آموزانش زیرسقف‌های لرزان و گرمای سوزان تحصیل می‌کنند.
مسئولان دولتی از حذف مدارس خشت و گلی و کپری در کرمان خبر می‌دهند اما نمایندگان مجلس در مصاحبه با رسانه‌ها از وجود مدارس غیرمقاوم و کپری سخن می‌گویند هر چند که اکثرا بر این امر هم صحه می‌گذارند که از تعداد این مدارس کاسته شده است. ضروریاتی مانند ایجاد مراکز شبانه روزی در مناطق محروم برای پوشش تحصیلی عشایر و روستاهای دور افتاده و جلوگیری از ترک تحصیل یکی از درخواست‌های مهم از سوی تعدادی از فرمانداران شهرستانهای شرق و جنوب استان کرمان است؛ درخواستی که هیچوقت پذیرفته نمی‌شود. هر چند از لحاظ بودجه‌ای دولت در مضیقه است اما از تجربیات موفق هم خبری نیست البته ایران قرار است فقط انتقال تجربیات موفق داشته باشد اما وزیر از کدام تجربه موفق حرف می‌زند؟
>سیل همان مدارس کپری را هم با خود برد
بار‌ها در رسانه‌ها درباره درس خواندن در سایه، مدارس کپری، مدارس خشتی و گلی و مدارس کانکسی صحبت شده است، سالهاست که یک مدرسه گرم و استاندارد آرزوی بسیاری از دانش‌آموزان روستاهای سیستان و بلوچستان است، سیل اما حالا آب پاکی را بر دستان کوچک دانش‌آموزان بلوچستان ریخته و حالا باید به‌دنبال سایه‌ای برای درس خواندن باشند. بیش از یک هفته است که اکثر دانش‌آموزان بلوچستان نمی‌توانند به مدرسه بروند، بسیاری از مدارس سقف‌شان نم زده، دیوارها ریخته یا آب وارد کلاس‌ها شده و هست و نیست را از بین برده است.
چیزی که حالا شاهد آن هستیم این است که سیل‌ استان سیستان‌ و بلوچستان مدارس فرسوده و کانکس‌های دانش‌آموزان را با خود برد تا حالا عمق محرومیت‌ها در این جغرافیای محرومیت، ده‌ها برابر شود! کانکس‌ها یا مدارس فرسوده‌ای که پیش‌از آمدن سیل، مکانی برای تحصیل دانش‌آموزان بود و البته تهدیدی برای جان بچه‌ها، حالا با آمدن سیل و انباشت گل‌ولای، دیگر قابل استفاده نیست.
با همه این اوصاف باید گفت آقای حاجی زاده از چه سخن می‌گویید؟ شما حتی تجربه‌ای هم در زمینه بازسازی مدارس ندارید که بخواهید در اختیار کشورهای دیگر قرار دهید چرا که مدارس در کشور خودمان در بدترین شرایط ممکن قرار دارند! چه تجربه‌ای را قرار است به کشور‌های دیگر منتقل کنید وقتی عملکرد خودتان در این خصوص فاجعه است؟