سختی‌های یک تصمیم بدیهی

مــتاسفانه به نظر می رسد مــا در تصمیم گیری در مورد مسائل بدیهی و پیش پا افتاده نیز ناتوان هستیم. مثال بارز آن هم قطع پرواز به چین و بالعکس است.در حالی که غالب کشورهایی که با این کشور ارتباط سیاسی، اقتصادی و ... دارند پروازها به چین را قطع کرده و اجازه نمی دهند پروازی هم از این کشور در فرودگاه‌های شان بنشیند اما کماکان در ایران مشخص نیست بناست چه تصمیمی گرفته شود .
روز گذشته خبر رسید علیرغم آنکه اعلام شده پروازها ممنوع شده اما روز یکشنبه سه پرواز از کشور چین در فرودگاه امام(ره) نشسته است. مقام‌های مرتبط مدعی شدند که پروازها کاهش پیدا کرده اما چون گردشگران چینی در ایران داشتیم و داریم و عده ای ایرانی در چین هستند که خواهان بازگشت به کشور هستند، این پروازها ادامه پیدا کرده است.دیروز نیز سخنگوی وزارت بهداشت با تایید این موضوع گفته اگر از پروازها جلوگیری و ممانعت نشود این وزارتخانه ورود می کند!البته این مقام دولتی دقیقا توضیح نداده است ورود یا عدم ورود این وزارتخانه به این ماجرا چه تغییری ایجاد خواهد کرد چراکه گویا تصمیم جای دیگری گرفته شده و بناست کماکان ارتباط هوایی با چین برقرار باشد.
این نکته شاید فقط یک ادعا باشد اما بهرحال قابل تامل و بررسی است .گفته می شود گویا عده ای حاضر نیستند به خاطر سلامت مردم قدری از منفعت اقتصادی خود بکاهند و به قول معروف بیزینس آنان لنگ همین ارتباط هوایی است و اگر این ارتباط ولو به مدت کوتاه قطع شود آنان متضرر می شوند . به همین
دلیل هم آنان با فشار بر مسئولان تصمیم گیر


خواهان آن هستند که ایران و چنین ارتباط هوایی خود را قطع نکنند و از همین رو و تحت همین فشار تنها گفته شده افرادی که از کشور چین وارد
می شوند به دقت چک شوند.
عرض کردم این نکته صرفا یک ادعاست اما جامعه ای مثل جامعه ایران که طی ماه‌های گذشته ایام خوبی را سپری نکرده و تحت فشار و استرس‌های مختلف بوده حداقل در این یک مورد مسئولان محترم می توانند با اقدامات پیشگیرانه دقیق و علمی به مردم این اطمینان را بدهند که اوضاع تحت کنترل است. قبلا هم گفته شده بود شکافی که ایجاد شده تنها با اقدامات اعتمادزا ترمیم می شود و شاید همین ماجرای ویروس کرونا بتواند درکنار مصیبتی که برای دنیا ایجاد کرده برای مسئولان ایرانی حسنی داشته و سبب تغییر شرایط فعلی شود. ولی شرط این تحول هرچند کوچک اتخاذ تصمیمات قاطع، صحیح، مسئولیت پذیرانه و به موقع است. با تصمیم گیری دیرهنگام وغلط دید جامعه به مسئولان از آن چیزی که اکنون است نیز منفی تر و بالطبع جبران آن دشوارتر می گردد.