شکوه انتخابات اول

علی پیوندی‪-‬ به اعتقاد بخش بزرگی از جامعه که روزهای اولین انتخابات مجلس اول را به خاطر می‌آورند، شوق زدگی توده مردم برای شرکت در آن
انتخابات را انکار نمی‌کنند، این یک احساس (بودن) بود که در رای‌دهندگان بروز و ظهور کرده بود و اینکه هر فرد با فهم و درک این موضوع که این اوست که می‌گوید چه کسی روی کدام صندلی بنشیند به حق و حقوق اجتماعی خود پی می‌برد. آن روز انگار که قله دماوند شکوه و جلال و عظمت خود را به عزم و اراده مردم تهران انتقال داده بود، با هر فکر و عقیده و ایمان و ایقان خود تا ساعتی قبل از ممنوعیت تبلیغات در کوچه و خیابان برای کاندیداهای خود با اشتیاق تبلیغ می‌کردند، موضوعی که تا آن روز مردم کوچه و بازار حس و لمس نکرده بودند. علی‌ایحال سرانجام هر چیزی سر جای خود قرار گرفت و نارضایتی بزرگی هم وجود نداشت و هیچ مقام یا نهادی هم از بالا سر مردم سایه بر سر آنها نینداخت که چه کار بکنند یا نکنند البته باید با انصاف پذیرفت که جایی که سرنوشت و آینده نسل فعلی و فرزندان و نوادگان
آنها را تعیین می‌کند (غربالگری یک قید
الزام آورست)، لیکن وجدان عمومی شرایط متفاوت را می‌پذیرد و به خصوص در شهرهای کوچک که درهم آمیختگی خانوادگی زیاد است و سکنه هر شهر شناخت و اشراف کافی بر جزئیات زندگی یکدیگر دارند و حتی نام کوچک آبا و اجداد همدیگر را می‌دانند و به میزان شرافت و امانتداری یکدیگر هم آگاهند و تعهد اجتماعی و پایبندی اصولی افراد را می‌شناسد، موشکافی و وسواس غیرعادی ضروری به نظر نمی‌رسد؛ چه عیبی دارد


که به عنوان آزمایش هم که شده تشخیص صلاحیت افراد را در تعدادی از شهرهای کوچکتر به خود مردم واگذار شود و صندوق رای را ملاک و معیار ظهور و بروز اراده مردم محل فرض کنیم کما اینکه در مورد شوراهای اسلامی شهر اتفاق میفتد و نتیجه هم اغلب قابل قبول است، می‌شود با سعه صدر بخشی از افعال و کردار ناروایی افراد را بخشید و این توقع زیادی نیست همگی هم نیاز به بخشش دارند و همانطور که می بخشند، بخشیده هم می‌شوند تا هر کس در آنجا و مکانی که حق اوست مستقر شود. اعتماد دو طرفه دولت به مردم و مردم به دولت برخاسته از اراده آنها از اصول حاکمیت دولت‌هاست که در قراردادهای اجتماعی لحاظ می‌شود امری که سزاوار است از طرف نهاد نظارتی مراعات گردد و قطعا رعایت کامل حقوق مدنی مردم به جمهور سکنه کشور آرامش روحی
خواهد داد.