اصلاح طلبان به متن جامعه بازگردند

در روزهای اخیر موج جدیدی از گمانه زنی و بحث درباره آینده جریان اصلاحات مطرح شده است. پیش از هرچیز باید این موضوع را مدنظر نظر قرار داد که اصلاح طلبی بیش از آنکه جریان سیاسی و حزبی به شمار آید یک جریان فکری و اجتماعی است که از متن جامعه با مطالبات تک تک
شهروندان شکل می‌گیرد. اگرچه در سال‌های
گذشته بسیاری تلاش کردند برای اصلاح طلبی از منظر سیاسی و رویکردهای حزبی و جناحی تاریخچه بنویسند و یا پیشینه تعریف کنند اما واقعیت این است که در هر جامعه ای بعد از گذشت یک دوره زمانی از هر تحول بزرگ سیاسی و اجتماعی مردم خواسته‌ها و مطالباتی را مطرح می‌کنند و تلاش جامعه به این سوی می‌رود که با هدف اصلاح رویکردها و ساختار‌ها اهداف را مطرح کنند. به طور طبیعی در اینگونه مواقع جریانات سیاسی سعی می‌کنند برای نمایندگی و تحقق مطالبات راهکارها و ایده‌های خود را مطرح کنند. ویژگی مهم جریان اصلاح طبی در چند دهه اخیر در ایران این بوده که سعی کرد خودش را به این مطلبات بیشتر نزدیک کند و وارد متن جامعه شود به همین دلیل نیز گفته می‌شود جریان اصلاحات بیش از آنکه ناظر به قدرت باشد ناظر به متن جامعه است. ذیل همین شرایط به تبع این جریان با توفیقات و شکست‌هایی در مقاطع مختلف مواجه بوده که در دوره ای اقبال عمومی‌نسبت به آن افزایش یافته و در دوره‌ای
نیز مردم از آن فاصله گرفتند، طبیعت هر جریانی نیز چنین رویه ای را اقتضا می‌کند.این جریان در ماه‌های آینده هرچقدر تلاش کند بیش از گذشته به خاستگاه اصلی خود که همان متن جامعه است برگردد در جلب اعتماد افکار عمومی‌بیشتر موفق خواهد شد. یعنی اگر جریان اصلاج طلبی خودش را محدود به ساختارهای قدرت و ساختارهای سیاسی و اجرایی کند طبیعی است به همان میزان از مردم فاصله خواهد گرفت. لذا ارائه هر مانیفست و برنامه ای ناظر به متن جامعه باید باشد تا افکار عمومی‌بداند تلاش اصلاح‌طلبان برای ساختن نمد برای خودشان نیست بلکه برای اصلاح امور در سطح جامعه تلاش می‌کنند و این ضرورت دارد. اگر این اتفاق رخ ندهد جریان اصلاحات در جذب افکار عمومی‌همچنان ناکام خواهد بود.