اصلاح طلبان پنجه در پنجه کارگزاران

انتقادهای درون گفتمانی جریان های اصلاح طلب و طیف های همگرا با آن ظاهرا به نقطه اوج خود رسیده است؛ به ویژه پس از استعفای عبدالواحد موسوی لاری از شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان. انتقادهایی که به نظر می رسد در راستای تدوین نقشه راه حضور این جریان در انتخابات 1400 است. با این حال دیروز و پس از چندین انتقاد صریح چهره های حزب کارگزاران از اصلاح طلبان که جنجالی ترین آن در مصاحبه هفته گذشته غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب سازندگی هویدا شد، برخی چهره ها و رسانه های اصلاح طلب نیز لب به انتقادهای صریح گشودند. از جمله جواد امام مدیر عامل بنیاد باران دیروز گفت : کرباسچی را نماینده جریان کارگزاران هم نمی‌دانیم چه برسد به نماینده جبهه اصلاحات! انتقادهای کارگزاران از سایر طیف های اصلاح طلب از تابستان گذشته کمی شدت گرفت، جایی که کرباسچی به روزنامه «سازندگی» گفته بود: «جریان اصلاحات نه در گذشته که در وضعیت فعلی نیز به معنای واقعی رهبر نداشته و ندارد، اما نیازمند رهبری است که برنامه، خط‌مشی و استراتژی آن را تعیین کند.» این نقدها سال گذشته جسته و گریخته مطرح بود اما در سال جدید «محمد قوچانی»  سردبیر روزنامه سازندگی و عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران در یک مقاله جنجالی، عملکرد اصلاح طلبان و به ویژه محمدرضا عارف را به نقد کشید تاجایی که از عارف به عنوان «تندیس سکوت اصلاحات» یاد کرد! هفته گذشته نیز کرباسچی چنین مواضعی را به زبان آورد، این بار اما با صراحت بیشتر: «...آقای عارف اگر می‌تواند در شورای عالی اصلاحات، فراکسیون امید یا هر جایی نقش برجسته ایفا کند باید از او حمایت کنیم اما اگر در عمل دیدیم که شخصیت اجرایی و توانایی برقرارکردن یک سازوکار فعال را ندارد باید تعارف را کنار بگذاریم... درباره بقیه بزرگان هم همین‌طور است. حتی دیگر کسانی که شاید برای ما کاریزما بوده و شخصیت مورد علاقه ما باشند. حالا آقای خاتمی یا هر کدام از رفقا... ما به همه شخصیت‌ها احترام گذاشته و دست شان را می‌بوسیم اما در عرصه سیاست به این شکل نمی‌توان پیش رفت.» این انتقادها تاکنون با نقدها و پاسخ های ملایمی رو به رو بود تا این که دیروز جواد امام در گفت و گو با ایلنا نقد خود از کارگزاران و به ویژه کرباسچی را با جملات صریحی بیان کرد: «آقای کرباسچی اول باید مشخص کنند که به عنوان دبیرکل و تصمیم شورای مرکزی جریان سازندگی صحبت کرده‌اند یا نظرات شخصی خودشان را بیان می‌کنند چراکه شاهد هستیم آقای کرباسچی یک جور صحبت می‌کند، آقای عطریانفر به گونه‌ای دیگر  و همچنین آقای مرعشی، قوچانی  یا طاهرنژاد هر کدام به نحوی غیر از دیگران اظهارنظر می‌کنند... ضمن احترام به حزب کارگزاران و همه اعضای آن صحبت‌های آقای کرباسچی شفاف نیست و ایشان را نماینده جریان کارگزاران هم نمی‌دانیم چه برسد به نماینده جبهه اصلاحات که بخواهد نظراتی را برای کل جریان داشته باشد.» روزنامه شرق نیز روز گذشته سرمقاله خود را به همین موضوع اختصاص داد. احمد غلامی سردبیر این روزنامه در یادداشت خود با تیتر «کارگزاران علیه برادر بزرگ تر» با اشاره به حضور کارگزاران در انتخابات اسفند گذشته با لیست مستقل نوشت: «اگرچه شرکت آنان در انتخابات قرین به پیروزی نشد، پیام روشنی برای برخی اصلاح‌طلبان داشت و آن پیام چیزی نبود جز این که کارگزاران سازندگی مستقل از اصلاح‌طلبان، حیاتِ سیاسی دارد. سودای این استقلال همواره در رویکرد و عملکرد رؤسای این حزب وجود داشته است. انتقادات صریح و چندباره دبیرکل کارگزاران سازندگی شاهد این مدعاست. این حزب درصدد آن است تا حساب خود را از جریان‌های دیگر اصلاح‌طلب که مرزهای چندان روشنی با جریان‌های رسمی ندارند، جدا کند. کارگزاران سازندگی در موضع‌گیری‌های کلان اخیر و در موضع‌گیری‌هایی که از سوی چهره‌های سیاسی‌شان در گفت‌وگو یا اظهارنظرها صورت می‌گیرد، بر پوزیسیون‌بودن خود و حزب کارگزاران سازندگی تأکید دارند. آنان در پی راهکاری برای مشارکت با ساختار کلی حکومت هستند.» وی سپس از حزب کارگزاران خواسته است که «شفافیت و صراحت بیشتری در اعلام مواضع خود و حزب داشته باشد.» وی در بخش دیگری از یادداشت خود نوشته است: «اگر اصلاح‌طلبان باید برنامه بدهند، کارگزاران سازندگی که نشان داده بیش از هر چیز دغدغه اقتصاد دارد، برنامه‌اش چیست؟» باید دید این انتقادها و انتظارها از پوست اندازی جریان اصلاحات آیا سرانجام به یک برنامه برای موفقیت آن ها در انتخابات 1400 منتهی می شود یا چنان که پیشتر برخی تئوریسین های اصلاحات گفته اند، این جریان بنا دارد فعلا یک خواب سیاسی را آغاز کند تا دوباره فرصت عرض اندام در عرصه قدرت پیدا کند؟