وکیل‌آباد، از کی «وکیل‌آباد» شد؟

نوائیان - بوستان وکیل‌آباد یکی از تفرجگاه‌های مهم شهر مشهد است و برای مشهدی‌ها و حتی زائرانی که به پابوس امام رضا(ع) می آیند، مکانی نوستالژیک است. باغ وکیل‌آباد در سال 1348 خورشیدی، توسط حاج‌حسین ملک وقف عام شد و در اختیار شهرداری مشهد قرار گرفت. اظهار نظر درباره چرایی نام گذاری این مکان، ساده نیست. دست کم دو روایت مهم درباره نام گذاری وکیل‌آباد وجود دارد. روایت نخست این است که باغ وکیل‌آباد را به دلیل وکالت حاج‌حسن ملک، برادر حاج‌حسین، در دوره پنجم مجلس شورای ملی، بین سال‌های 1302 تا 1304 و تملک ابتدایی او بر اراضی این منطقه، به این نام خوانده‌اند. ظاهراً شعری از ایرج‌میرزا هم در این‌باره باقی‌مانده است که دلالت بر نام وکیل‌آباد، پیش از سال 1304 دارد.
روایتی دیگر که گویا از خانم عزت‌ملک ملک، دختر حاج حسین ملک است، چنین بیان می‌کند که دلیل اطلاق نام «وکیل‌آباد» به این بوستان، تعلق آن به خانواده کفایی، فرزندان آخوند خراسانی است که یکی از آن ها با نام میرزاحسن کفایی، وکیل مشهد در مجلس بوده و البته پس از آن، باغ را به حاج‌حسین ملک فروخته و عنوان «وکیل‌آباد»، در واقع استناد به منصب اوست اما در این روایت تاریخی یک سکته مهم وجود دارد و آن این‌که، میرزاحسن کفایی، نخستین بار در تیرماه سال 1305 و در دوره ششم مجلس شورای ملی، نماینده مردم مشهد شد و پیش از آن، سابقه نمایندگی نداشت که به واسطه آن، «وکیل‌آباد» را به این نام بخوانند و از طرفی، طبق شعر ایرج‌میرزا که قطعاً قبل از 1304 سروده شده(ایرج میرزا در سال 1304 درگذشت)، این مکان پیش از وکالت میرزاحسن کفایی، به «وکیل‌آباد» شهرت داشته‌است. بنابراین، اگر قرار باشد یکی از این دو روایت تاریخی را بپذیریم، باید روایت نخست را انتخاب کنیم که دلیل نام گذاری وکیل‌آباد را، وکالت برادر حاج‌حسین ملک در دوره پنجم مجلس شورای ملی می‌داند.