افطار کرونایی...

مجید ابهری‪-‬ ماه مبارک رمضان فصل رویش مجدد عشق وایمان است. جوانه‌های امید به رحمت و کرامت خداوند در قلوب روزه داران، مومنین را به بخشش گناهان و پذیرش پشیمانی و توبه امیدوار می‌سازد. برای توصیف کرامات این ماه رحمت، همین بس که خواب روزه دار در رمضان عبادت است و عبادتش عروج به آسمان‌های بخشش الهی است. آشنایی با فلسفه روزه داری، اطلاع از وضعیت گرسنگان و ارتقا صبر وتحمل به خاطر رضای خدا از اولین نتایج روزه می‌باشد. در ماه مبارک رمضان تاکید فراوان بر اطعام روزه داران به ویژه نیازمندان گردیده و مطالعه شرح حال و رفتار مولای متقیان علی (ع)
در ماه رمضان الگو‌های مناسب رفتاری برای
بشریت است. پیروی از این سنت حسنه می‌تواند قاعده قدرتمندی در کاهش فقر وشکاف طبقاتی درجامعه باشد. توصیه‌های فراوانی بر گستردن سفره افطار ولو به نان و نمک شده و فلسفه اساسی آن در میزبانی نیازمندان، معاشرت ومعاضدت با آنهاست. از آنجاکه بعضی از ما در هر رفتار قطعا باید دچار افراط وتفریط شویم در موضوع افطار ماه مبارک هم از این اصل مستثنی نبوده. دعوت به افطار از نیازمندان به توانمندان انتقال یافته و نان ، نمک وخرمای سفره مولاعلی (ع) تبدیل به انواع کباب‌ها و غذاها گردیده است. دیگر از آن سفره‌های ساده و بی پیرایه خبری نیست و دعاهای قبل وبعد از افطار تبدیل به زد وبندهای سیاسی واقتصادی وداد وستد پست وشغل شده است. کسانی را در دور سفره! ببخشید میزهای افطار می‌بینید که درطول سال غذای آنها از همین قماش می‌باشد. هتل‌های چند ستاره جایگزین مساجد وحسینیه‌ها گردیده و دعا ومداحی سفره افطار در تبریک ومدح وثنای میزبان است که بعضی از آنها تازه وارد عرصه سیاست شده اند و برخی دیگر کهنه سیاست باز عرصه سیاست هستند. تلفن‌ها با سرعت زیاد و بعضا مخفیانه رد وبدل می‌شود و تا پایان ماه مبارک احتمالا چندین بار دیدارها تازه می‌شود که روابط محکمتر و داد وستدها عمیق تر می‌گردند. این در حالی است که خانواده‌هایی را می‌شناسم ومی‌شناسید که بیش از سه سال است که مرغ وکباب را لمس نکردند. راستی فردای قیامت جواب این همنوعان را که برخی از آنها موکل ما نیز می‌باشند چه خواهیم داد؟ به قول ابوذر اگر از جیب خود است اسراف وناحق و گناه است و اگر از جیب مردم (زبانم لال) دزدی و خیانت. چند سال است
که نه به این گونه افطار‌ها میروم ونه توانایی پهن کردن


سفره‌های چند ده میلیونی افطار را دارم. امسال نیز برای بردن یکی از دوستان که با هم درجلسه ای بودیم تا آن هتل لوکس و پراز ستاره رفته وبعد از سلام وعلیک به بهانه معمول تجدید وضو جیم را بر میم ترجیح داده و فرار کردم. اما شاتوبریان، بیف استروگانف، میگوی تیشار و... از ساده ترین غذاهای سفره افطار بودند . چرا کسی به بانیان دلسوز و آخرت طلب هشدار نمی‌دهد؟ هر پرس غذای این افطار حداقل چهار بسته کمک معیشتی می‌باشد.
آیا ریختن بودجه این سفره‌ها به شکم کسانی که هرروز با اینگونه سفره‌ها آشنا هستند کاری درست وعلوی است؟ فرق نمی‌کند صاحب سفره چه اصلاح طلب باشد و چه اصولگرا گناهی برابر دارند. خط وجناح مانع از غضب الهی نخواهد شد. از آن روز که تماشاچیان این سفره‌ها بدنبال حق خود بیایند بترسیم. اگر امروز بخش قابل توجهی از مردم غصه نان خالی سفره خود را دارند و سکوت کرده اند احترام به خون شهدا و تقوای ولایی مانع وجلودار آنهاست . بترسیم از آن روزی که این پرده‌ها نیز برافتد.
آنگاه دیگر نه تو مانی و نه من.