روزنامه آفتاب یزد
1399/05/07
خدمت به میز یا مردم؟
فاطمه شریفی- تصمیمگیری موثر یکی از ارکان مهم در علم مدیریت و شاخصترین توان مدیریتی برای یک فرد محسوب میشود به ویژه امروز که فضای کشور بنا به دلایل و عوامل مختلفی با مسائل پیچیدهرو به رو شده است.مسائلی که حل آنها وابسته به شرایطی است که باید مدیران و سرشاخههای موثر در بخشهای مختلف بیشترین وقت و توان خود را به حل مشکلات و تصمیمگیری به نفع جامعه و عموم مردم بگذارند.
متاسفانه در برخی شرایط تصمیمهای مدیریتی با انحراف روبه رو میشوند؛ انحرافی که مدیر بدون در نظر گرفتن دیدگاههای کارشناسی و توجه به ابعاد مختلف، موضوع مدیریت را قدرتی محض دانسته و بدون هیچ انعطافی به یک ماشین امضا تبدیل میشود.
ماشین امضایی که تنها نام مدیر را با خود یدک میکشد و بسیاری از دغدغههای به وجود آمده امروز که حتی مدیریت کلان کشور را نیز تحت الشعاع قرار داده است وابسته شدن سیستمهای مدیریتی به همین امضاهای لحظهای و زودگذر است.
بخشنامههایی که در جریان اجرا بارها و بارها مجبور به اصلاح و تغییر میشوند، طرحهایی که در حد همان چند کاغذ تا ابدیت به بایگانیها سپرده شده و ایدههایی که در بدنه کارشناسی هرگز فرصتی برای جوانه زدن و ظهور و بروز پیدا نمیکنند.
شاید بتوان برای این سبک از مدیریت دوام اندکی متصور شد اما هرگز زمان، سرمایه سازمانی و ثروتهای عمومی به هدر رفته در سایه این نگاه تک بُعدی قابل جبران نیست و همین ماجرا سبب میشود که بخشی از بدنه تنومند اداری و سازمانی کشور بیمارگونه طی مسیر کنند و بر دغدغههای گذشته نیز بیفزایند.
اما انحراف دوم و مهمتر در بدنه تصمیم گیریهای مدیریتی دچار شدن سیستم و مدیر به مقایسه میز و مردم است که یک مدیر همواره این سوال را از خود میپرسد آیا این تصمیم به دوام این میز مدیریتی و یا ارتقاء آن در جایگاهی بالاتر با منافع بیشتر کمک میکند یا خیر؟
اگر این قیاس به جریان تصمیمگیری رخنه کند موریانه وار تمام سیستم را از درون به سمت پوچی هدایت میکند و منافع فردی جایگزین
جمع گرایی، تصمیمهای شخصی جایگزین حرکت در مسیر مسئولیتهای سازمانی و سرمایه گذاریها و نفع طلبیهای مدیریتی نیز روز به روز جریان خدمت به جامعه و مردم را تضعیف و به گوشه و کنار هدایت میکند.
در این میان باید توجه داشت مردم حرفهای زیادی برای گفتن دارند و مسئلههای متعددی برای پاسخ شنفتن؛ از این رو باید خلاءها و کاستیهای پیدا و پنهان متعددی برطرف شود، بلکه ضروریست جریانهای مدیریتی برای رضایت خداوند به علم و آگاهی بیشتری مجهز شوند تا جهاد جایگزین پشت میز نشینی شده و جای میزداری نیز با والاترین رکن مدیریت و فرصت برای خدمت یعنی
مردم داری تعویض شود.
بر این اساس مدیریت اسلامی به عنوان نمودی از شیوههای مدیریت توصیه شده برای جامعه ایرانی بر این باور است که اسلام نه تنها بر جنبههای معنوی انسان، اخلاقیات، تقوای افراد و رابطه با خدا تاکید داشته، بلکه عنایت زیادی به روابط اجتماعی میان مردم برای اداره موثر امور جامعه نیز دارد.
از این رو مدیران باید با عبور از منافع شخصی و توجه به جهت دهی موثر بیت المال برای تحقق خدماتی ارزشمند؛ ارتباطات با معنا، قابل درک و روشنی را نیز با مردم به عنوان ولی نعمتان جامعه و کارمندان مجموعه تحت مدیریت خود به عنوان بدنه اندیشه ورز و خدمتگزار در راستای حفظ عزت و جایگاه ایران اسلامی شکل دهی و تقویت کنند.
شایان ذکر است در رویکردهای دینی نوع ارتباط میان مدیران؛ افراد زیرمجموعه و چگونگی رفتار با زیردستان و مردم با توجه به حوزه معرفتی و ارزشی تعریف میشود.از دیدگاه اسلام مدیریت وسیلهای برای رسیدن به امیال شخصی نیست و مدیر اسلامی نباید مدیریت را وسیله افتخار و نردبان جهت امیال شخصی خود قرار دهد.
مدیریت امانت است نه طعمه، تکلیف است نه حق و مدیریت بیشتر هدایت کردن است تا قدرت نمایی و حضرت علی (ع) در این باره به مالک اشتر توصیه میکند: مبادا در منصب مدیریت، برخوردهای تو مانند جانور درندهای باشد که فرصت خوردن آنان را غنیمت شماری.
پس در نظام اسلامی مدیر باید با توجه به منزلت انسانی مدیریت کند و هرگاه روشها و شیوههای مدیریت به شخصیت و حیثیت انسان لطمه وارد کند، آن مدیریت اسلامی نیست؛ زیرا انسان خلیفه و جانشین خداوند روی زمین است و قانون حفظ منزلت انسان، حاکم بر روشها و اصول مدیریت است.
سایر اخبار این روزنامه
نعمت احمدی:
انواع ممنوعههای دولت برای وام ودیعه مسکن
سیدکمال سید علی معاون اسبق ارزی بانک مرکزی و مدیرعامل سابق صندوق ضمانت صادرات ایران در گفتگو با آفتاب یزد مطرح کرد
بیش از ۲۳ درخواست ملاقات از سوی آمریکا دریافت کردم
بن سلمان نه برادر است نه عالیجناب
کدخدایی رئیس پژوهشکده شورای نگهبان شد
رهایی عزتمند یا رهاسازی غیر مسئولانه
به راحتی گیج میشویم!
مردم را خسته کردید
حناچی پشت در پاستور
رئیس جمهورعاشق ایران میخواهیم
اکبر عبدی و شان ریاست جمهوری
فقدان مدارا
سایه تزاریسم برسر اروپا
خدمت به میز یا مردم؟