چند ملاحظه در معرفی شهردار تهران

عارف لایق‌زاده ‪-‬ در روزهای پس از انتخابات برخی رای بالای مردم تهران به محسن هاشمی را نشان از انتخاب ایشان به عنوان شهردار تهران دانسته‌اند، همچنان که در روز گذشته برخی دیگر آرزو کردند که محسن هاشمی شهردار تهران شود، گویا محسن هاشمی ابرمرد معروف فلسفه نیچه است و می‌آید تا ناجی ابرشهر تهران
باشد.
برخی دیگر از سیاسیون نیز ناجی پایتخت بیمار را رستم شورای عالی شهرسازی و معماری ایران پیروز حناچی دانسته‌اند، نکته قابل تامل در این بین تکذیب مستمر این اخبار توسط دو گزینه مطرح برای صدارت شهرداری تهران و همچنین سکوت معنادار منتخبان شورای پنجم شهر تهران در این ارتباط است.
این سکوت و آن تکذیب‌ها بالقوه می‌توانند به تکرار تجربه اتفاق 12 سال پیش در پایتخت منجر شود، انتخاب مدیری برای شهر بدون، هیچ‌گونه برنامه متقن و مدون.


رجوع به تجارب جهانی و داخلی گواهی است براین مدعا که چنین مدیرانی با این شیوه گزینش در بستر زمان غیر پاسخگو می‌شوند، همچنین نهاد شورا به واسطه عدم مطالبه برنامه مدون در زمان انتخاب شهردار نه تنها نمی‌تواند ناظری مسئول و قدرتمند بر امور شهر باشد که به شورای شهردار نیز تقلیل جایگاه
خواهد داد.
شایسته است منتخبان مردم تهران در پارلمان شهری صریحا نسبت به معرفی گزینه‌های مطرح برای شهرداری پایتخت و مطالبه برنامه‌های مسئله محور و واقع‌بینانه برای خروج از وضعیت فعلی پایتخت از سوی هر یک از گزینه‌ها اقدام کنند.
خوب است اگر منتخبان مردم تهران در مطالبه برنامه از هر یک از کاندیداهای مدیریت بر شهر به دنبال کسب پاسخ به چهار پرسش یا به تعبیری چهار مسئله اصلی پایتخت باشند که این موارد عبارتند از:
1-برنامه کاندیدا برای تامین منابع مالی جهت اداره و توسعه شهر چیست؟ آن هم برای شهری که علیرغم اتمام ظرفیت زیست محیطی آن در دهه 70 همچنان اصلی‌ترین منبع تامین مالی شهر مربوط به ردیف‌های درآمدی است که به افزایش جمعیت‌پذیری شهر منجر
می‌شود.
2-برنامه هر کاندیدا برای کاهش و رفع مخاطرات متنوع پایتخت که این شهر را شهری مخاطره‌آمیز کرده، چیست؟
3-استراتژی کاندیدا در زمینه توسعه شهر مبتنی بر توسعه روزمینی و ناپایدار است یا توسعه شهرسازانه
و پایدار؟
4-برنامه هر یک از کاندیداها برای درمان و کاهش معضلات اجتماعی شهر نظیر دست‌فروشان، متکدیان
و ... چیست؟