مرا به خیر تو امید نیست، شرّ مرسان!

اگر به دولت اول آقاي روحاني و زماني که کشور را تحويل گرفت، برگرديم، تورم 44 درصد بود ولي خوشبختانه يک‌رقمي شد، رشد اقتصادي ما منفي بود و خوشبختانه مثبت شد و تراز صادرات و واردات ما بعد از 62 سال مثبت شد. يعني مقدار صادرات غيرنفتي ما آنقدر افزايش پيدا کرد که به واردات ما چربيد و موفقيت‌هاي ديگر. وقتي برجام به‌وجود آمد، طبيعتا شرايط خيلي بهتر شد. در رفت و آمد به اتاق بازرگاني، سرمايه‌گذاران خارجي زيادي را بعد از برجام مي‌ديديم که آسانسورهاي بزرگ اتاق بازرگاني گنجايش جابه‌جا کردن آنها را نداشت و بعد از اينکه مدت‌ها در صف بودند، عاقبت راه‌پله‌ها را براي مذاکره و سرمايه‌گذاري در پيش مي‌گرفتند. اما در دولت دوم دکتر روحاني، ترامپ انتخاب شد که فردي تاجرپيشه بود و مي‌خواست همه کارها را با زور و قلدري پيش ببرد. حتي اروپايي‌ها هم از او مي‌ترسيدند که البته شايد ترس بجايي بود به دليل اينکه ميزان ترنول مالي اروپا با آمريکا بالاي هزار ميليارد دلار است و چنانچه مي‌خواستند به طرف ما بيايند، طبيعتا ترنول مالي هزار ميليارد دلاري خود را از دست مي‌دادند. بنابراين آمريکا به‌تنهايي ما را تحريم کرد ولي تحريم تنهايي آمريکا، تحريم جهاني شد چون همه کشورها از آمريکا مي‌ترسيدند. کشورهاي جزئي کوچک حاشيه خليج‌فارس که اصلا به حساب نمي‌آيند و کشورهاي قدرتمندي مثل انگليس، آلمان و فرانسه به دليل اينکه اگر مي‌خواستند به تعهداتشان عمل کنند بايد ضرر هنگفتي مي‌کردند و صادراتشان توسط ترامپ لغو مي‌شد، از ترس آمريکا به تعهداتشان عمل نکردند. در واقع ما اسما تحريم آمريکا بوديم ولي عملا تحريم همه دنيا بوديم، به غير از برخي کشورهاي همسايه‌مان. البته بعدا چين و روسيه همکاري‌هاي خود را با ما بيشتر کردند. خوشبختانه آمريکا در مجامع بين‌الملل با اينکه يکسال هم رئيس شورا بود ولي نتوانست از مکانيسم ماشه استفاده کند تا مجددا همه تحريم‌ها را تحميل کند و ما را در انزوا قرار دهد. از اين رو با شکست‌هاي پي‌درپي مواجه شد تا اينکه ترامپ راي نياورد. در علم سياست کشور آمريکا حزب دموکرات را کبوترها و جمهوريخواهان را بازها يا همان لاشخورها مي‌نامند و البته که کنارآمدن با لاشخور و کبوتر متفاوت است. سخنان ديروز رئيس‌جمهور که خواسته عموم مردم است و با پشتوانه 24ميليون راي مردمي بيان مي‌شود، نشان‌دهنده اين است که جو بايدن به تعهد انتخاباتي خود عمل مي‌کند و به برجام برمي‌گردد و با اولين قدم همه تحريم‌ها شکسته مي‌شود و مجددا سرمايه‌گذاران خارجي به ايران سرازير مي‌شوند و سرمايه‌گذاران داخلي هم کم‌کم اميدوار مي‌شوند و رونق به کشور برمي‌گردد. از طرفي نفت و سهميه ما در اوپک که تا قبل از تحريم، روزانه دوميليون و دويست‌هزار بشکه بود، تحريم شده بود و از ترس آمريکا خريداري نبود و شايد حدود دويست‌هزار بشکه آن هم به کشورهايي مثل ونزوئلا و کشورهايي که تحريم آمريکا هستند، مي‌فروشيم. از طرفي مقداري زيادي نفت به کشورهاي چين و کره جنوبي فروخته‌ايم که از ترس آمريکا جرات بازگرداندن پول نفت را نداشتند و از ما مي‌خواستند که مواد غذايي و مواد اوليه خريداري کنيم. اين پول‌ها طبيعتا بعد از لغو تحريم‌ها برمي‌گردد و شرايط کشور برحسب ظاهر ان‌شاءا... مناسب خواهد بود.
دکتر‌ ظريف به نکته‌اي اشاره کرده‌اند که از يک جهت خوشايند و از جهت ديگر ناخوشايند است. اينکه عده‌اي از داخل کشور به آمريکا اطلاع مي‌دهند با دولت فعلي مذاکره نکنيد و بگذاريد براي دولت بعدي! سخني نامناسب است. درحالي‌که دولت، دولت است و چه فرقي مي‌کند؟ چه اين دولت و چه دولت آينده حتي يک‌ساعت اگر زودتر تحريم بشکند، حتما براي ما بهتر خواهد بود و شرايطمان به پنج سال پيش برمي‌گردد که شرايط تقريبا مطلوبي داشتيم. بيشترين نگراني ما از اين به بعد از داخل کشور است. کساني که به آمريکا خبر و گرا مي‌دهند که با اين دولت مذاکره نکنيد، از اين دولت هفت‌ماه بيشتر باقي نمانده، تا روي کار آمدن دولت بعد صبر کنيد. بايد حواسشان به اين افراد جمع باشد که شرايط را خراب نکنند. مي‌گويند «مرا به خير تو اميد نيست، شرّ نرسان». در زمان برجام مخالفت کردند و الان هم که دولت بايدن آمادگي خود را براي برگشتن به برجام اعلام کرده، باز پرچم مخالفت را بلند کردند. لذا بايد مواظب غضنفرهاي داخل باشيم! البته بعضي کشورهاي اروپايي مثل آلمان و بقيه، نسبت به مصوبه مجلس اعلام نظر منفي کرده‌اند که البته طبيعي است و ما هم اين مصوبه را زودهنگام مي‌دانيم و بايد اجازه مي‌دادند بايدن تصميم خودش را بگيرد و چنانچه نامناسب بود، چنين مصوبه‌اي ارائه دهند، نه اينکه پيشاپيش بايدن و دولت آمريکا را در مقابل عمل انجام‌شده، قرار دهند. به همين مناسبت معتقدم سخنان دکتر روحاني محقق خواهد شد و شرايط آينده کشور بهتر از امروز خواهد بود.