لزوم مشارکت

رامین نخستین انصاری‪-‬ امروزه در سرتاسر جهان، یک انقلاب سیاسی در جریان است که به صراحت میتوان، خروجی آن را انفجار مشارکت ملت‌ها نامید. رابطه شهروندان با ساختار قدرت و سیاست در کشور، بدون اینکه اساسا مشخص شود، که چیست؟ و چگونه کار می‌کند، همواره مورد انکار بخش‌هایی از قدرت قرار گرفته است. با مشاهده تحولات روبه رشد جامعه و بی‌اعتمادی مردم به دولت، می‌توان انتظار داشت که تاثیرات این روند، بر تمامی حوزه‌ها، بخصوص جنبه‌های سیاسی کشور تاثیرگذار باشد.
ظهور نگرش‌های توده ای و احساسات و ارزش‌ها و اعتقادات و سلیقه‌ها و تکثر اندیشه، اگر مورد توجه قرار نگیرد، این امر مهم میتواند منجر به آغاز تغییرات پیچیده گردد. اگر درهای تغییر در راستای مشارکت ملت گشوده نشود، نباید انتظاری رویایی از مردم داشت. هدف نهایی باید بر اساس مانیفست رابطه بین نگرش‌های سیاسی شهروندان و باالطبع پویایی دولت و قدرت سیاسی باشد.
رفتار و عملکرد غلط دولت بر مشارکت و رفتارسیاسی ملت تاثیر منفی می‌گذارد و متاسفانه تاکنون جامعه سیاسی به عواطف و احساسات مردم پاسخ نداده است، بلکه اعتقادات و خرد جمعی و ارتباط سیاسی و احساسات و ادراکات جمعی و روایت‌های مختلف در جامعه به حاشیه رانده شده است. بی‌توجهی به نیازهای اولیه شهروندان، شکاف موجود بین ملت و دولت را سخت‌تر و پیچیده‌تر کرده است و جالب اینکه برخی از دولتمردان تقصیر را مثلا در حوزه بهداشت و درمان و گسترش ویروس کرونا را به راحتی متوجه مردم می‌کنند.
دلیل اصلی رفتارهای غلط جامعه سیاسی را باید در این امر مهم جستجو کرد که قدرت سیاسی، یاد نگرفته است که چگونه رابطه خود را با ملت تنظیم و اصلاح کند. پویایی دولت، بدون حاکمیت فرهنگ مشارکت و دموکراسی امکان‌پذیر نیست و در نتیجه دشواری‌ها و انسداد سیاسی منجر به ظهور فرد گرایی مطلق می‌گردد.


دانش و فن آوری، کارآمدی و روی خوش نشان دادن به دموکراسی، یکی از عوامل اصلی و پایدار ارتباط دولت با شهروندان
به شمار می‌رود. ملت و مردم سالاری می‌توانند بطور اساسی و به طور قاطع بر همه مشکلات غلبه کنند.