روزنامه قانون
1396/03/20
تعديل محافظه كاران
اعتماد به نفس بیش از حد در دنیای سیاست، گاهی بلای جان سیاستمداران میشود. ترزا می، نخست وزیر فعلی، پیشتر بدون برگزاری انتخابات ، ساکن خانه شماره ۱۰ خیابان داونینگ شد. او پس از اینکه برگزیت در همه پرسی 2016 رای آورد، جای دیوید کَمِرون، رهبر محافظه کاران را گرفت و بهصورت خودكار، نخست وزیر شد. از همان روزهای اول دوست داشت که بانوی آهنین دوم بریتانیا شود و جا پای مارگارت تاچر بگذارد اما حالا و پس از انتخابات هشتم ژوئن، بیشتر به یک بانوی بدلی می ماند که قمار انتخابات زودهنگام را بدجوری باخته است. او 12 کرسی از تعداد کرسی های حزب محافظه کا ررا تقدیم رقیب یعنی حزب کارگر کرده و دولت اکثریت را با دولت اقلیت و یک پارلمان معلق، عوض کرده است. هر چند تا لحظه تنظیم این مطلب، استعفا نكرده است اما به احتمال فراوان در روزهای آینده با فشار فزاینده هم حزبی هایش، ضمن تخلیه خانه شماره 10، از رهبری حزب کنار خواهد کشید.حزب محافظهکار، همان حزب جمهوریخواه است!
در بریتانیا، خبری از جمهوریخواه و دموکرات نیست. در اینجا دو حزب اصلی و قدیمی، احزاب محافظهکار و کارگر هستند. بهصورت دقیق، مرامنامه، منشور ، مانیفست و بیشتر سیاست های محافظه کار ان همان شیوه هایی است که در آمریکا توسط جمهوریخواهان دنبال میشود. اصلا در ایالات متحده در برخی مواقع حزب جمهوریخواه، حزب محافظه کار نامیده میشود. از آن سو، حزب کارگر نیز تقریبا سیاست های حزب دموکرات را دنبال می کند.
جرمی کوربین، پیروز اصلی انتخابات
حال جرمی کوربین، با تمام انتقاداتی که نسبت به او و برخی رفتارهای پوپولیستی اش میشود، توانسته 31 کرسی تازه به تعداد کرسیهای قبلی کارگران اضافه کند. این موفقیت بزرگی برای حزبی محسوب می شود که حزب حاکم نیست و در قدرت حضور ندارد.
کدام حزب؟
فراموش نکنیم که حزب کارگر در مقایسه با حزب محافظهکار، فرصتهای بیشتری برای مهاجران قايل شده و بیشتر به آن ها میدان داده است. درحال حاضر، صادق خان، شهردار مسلمان و پاکستانی الاصل لندن از اعضای حزب کارگر است و هیچ بعید نیست که در آینده نزدیک ، رهبر حزب و البته نخست وزیر بریتانیا شود. در هفته گذشته که در همین صفحه انتخابات بریتانیا را بهصورت ویژه مورد بررسی قرار دادیم، گفتیم برای ایران تفاوتی ندارد کدام حزب در بریتانیا ، قدرت را در دست داشته باشد اما در مدیوم «بد» و «بدتر» ، حزب کارگر انتخاب معقول تری خواهد بود. درست مثل دموکرات ها که در مقابل جمهوریخواهان آمریکایی (محافظهکاران) قابل تحمل تر بوده اند. جمهوریخواهان همیشه در مقابل ایران، شمشیر را از رو بسته اند.
مشارکت بالا و حضور جوانان، عامل موفقیت حزب کارگر
گویا داستان مشارکت بالا و تاثیر شگرف آن بر پیروزی یک حزب در همه جا دنیا، مصداق دارد. این بار مشارکت بالا باعث شد تا کاندیداهای حزب محافظهکارکه برخی شان در انتخابات قبلی فقط و فقط با اختلاف 27 رای به پارلمان راه یافتند، دستشان از کرسی مرکز قانونگذاری بریتانیا کوتاه شود. در این انتخابات، دست کم نرخ مشارکت سه درصد بیشتر شد و به عدد 69 درصد رسید. حضور پررنگ و غیرمنتظره جوانان نيز به کابوسی وحشتناک برای ترزا می تبدیل شد. بهصورت تاریخی و عرفی، در آمریکا و بریتانیا، بیشتر رایدهندگان طرفدار حزب محافظهکار و جمهوریخواه را میانسالان و کهنسالان تشکیل میدهند و جوانان بیشتر به حزب کارگر و دموکرات گرایش دارند. در ایران ما نیز همین روند وجود دارد.
خودداری ترزا می از استعفا
خانم نخست وزیر یا هنوز شکست را باور نکرده یا دوست ندارد باور کند. او ضربه سنگینی به حزب محافظهکار وارد کرده و با قماری که روی انتخابات زودهنگام کرد، 12 کرسی را بر باد داد. خانم می پس از دیدار با ملکه اعلام کرد که با حزب تندروی ایرلند شمالی ائتلاف میکند تا با به دست آوردن 10 کرسی ، دولت بعدی را تشکیل دهد. اما شاید این برای رهبران و اعضای رده بالای محافظه کار راضیکننده نباشد. ترزا می، تمام زحمات دیوید کمرون و دوستانش برای داشتن یک دولت 6 دانگ را بر باد داد و با پافشاری روی برگزیت، چندین کرسی را دو دستی تقدیم حزب رقیب کرد. اگر فشارها همینطور ادامه داشه باشد، بدون شک ترزا می باید از خانه شماره 10، اثاث کشی کند!
تکلیف برگزیت چه می شود؟
بسياري از حالا میگویند که برگزیت به تاریخ پیوست. شاید انتخابات عمومی روز پنجشنبه، یک انتخابات عمومی و پارلمانی بود اما چه کسی است که قبول نکند، این انتخابات همزمان کارکرد یک همهپرسی دوم برای برگزیت را داشت؟ تحلیل نتیجه این انتخابات نشان میدهد که بسیاری از شهروندان بریتانیایی از را ی دادن به برگزیت یا خروج از اتحادیه اروپا، سخت پشیمان شده اند. همانهایی که آرای خود را به سبد حزب مخالف دولت فعلی یعنی کارگر ریختند. امروز هیچکس در دنیا چشم انداز روشنی برای اجرای برگزیت ندارد و معلوم نیست داستان آن چه میشود. باید گفت که برگزیت فعلا معلق میماند تا یک دولت اکثریت روی کار بیاید. به هر حال یک دولت ائتلافی نمی تواند یک پيچ تاریخی و به این مهمی را ،به راحتی بگذراند.
سایر اخبار این روزنامه
شهداي چهارشنبه تهران با شكوه فراوان تشييع شدند
داعش در كمين
کومی ، ترامپ را به گوشه رینگ برد!
تعديل محافظه كاران
غنايم يك جنگ عربي
سانترخطربه قطر
پيش بيني روند تورم در اقتصاد ايران
پیشبرد اهداف، نیازمند سیاست ورزی
سونامي معلوليت
روحانی باید سیاستهايش را تغییر بدهد
باقی مانده از گذشته ها بر ای آیندگان