حق بر شهر شهروندان و التزامات حقوقی مدیران شهری

محی الدین خوران‪-‬ مفهوم «حق بر شهر شهروندان» مجموعه‌ای از الزامات حقوقی از قبیل؛ حق داشتن فرصت‌های برابر آموزشی، شغلی، حق دسترسی برابر به خدمات بهداشتی، اجتماعی، مسکن، حمل و نقل و تسهیلات ورزشی، حق دسترسی آزادانه به اطلاعات، حق برخورداری برابر از فرصت‌های شغلی، حق برخورداری از امکانات فرهنگی و... را شامل می‌شود. یعنی شهروندان همان گونه که بصورت برابر و مطابق قوانین، مکلف به انجام تکالیف از قبیل؛ پرداخت عوارض شهری، مالیات، التزام به قوانین شهری و... هستند به همان صورت حق بر خورداری برابر از امکانات را هم دارند. آزادی و کرامت ابنای بشر به عنوان سرلوحه اهداف قانون اساسی در مقدمه مورد توجه و تاکید قرار گرفته است فی الواقع کرامت انسانی جزو مبانی اعتقادی نظام جمهوری اسلامی ایران مطرح می‌باشد.
در یک نگاه به اصول دوم قانون اساسی با توجه به کرامت و ارزش والای انسان، اصل سوم با تاکید بر لزوم بالا بردن سطح آگاهیهای عمومی و ایجاد محیط مساعد برای رشد فضایل اخلاقی، همچنین تاکید بر منع تبعیض و اصول نوزده و بیست با تاکید بر اصل تساوی مردم ایران و حق برخورداری برابر از امکانات و حمایت‌های قانونی، به قداست و ارزش مفهوم حق بر شهر به عنوان مبانی حقوق اساسی شهروندان در نظام جمهوری اسلامی پی می‌بریم. بنا براین مدیران شهری اعم از منصوبین و منتخبین بدون توجه به تعلقات قومی، جناحی و قبیله‌ای چنانچه خود را ملتزم به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران می‌دانند مکلف بوده که بسترهای لازم برای برخورداری برابر شهروندان صرفنظر از گرایش های‌شان نسبت به تامین مسکن سالم از طریق نظارت اصولی و قانونی، آب آشامیدنی سالم، بهداشت شهری و همچنین بایستی از طریق آموزش‌های فرهنگی و اخلاقی جهت مناسب‌سازی محیط برای همزیستی اقوام و ادیان مختلف را فراهم نموده و با دادن فرصت‌های برابر به تمام شهروندان در حوزه‌های مختلف اجتماعی و فرهنگی حق بر شهر شهروندان به صورت برابر و یکسان را به رسمیت شناخته و در رفتار و کردار خود به این ارزش‌های والای انقلاب اسلامی ملتزم و پایبند باشند.