بوی فاشیسم می‌آید

رامین نخستین انصاری ‪-‬ تحولات سیاسی و نظامی در افغانستان با خروج ارتش ایالات متحده آمریکا و پیشروی طالبان با تصرف مناطق وسیعی از این کشور وارد مرحله حساس و خطرناکی شده است. میلیشیاهای مرتجع و جنایتکار طالبان تنها گروه شبه نظامی در دنیا هستند که وقتی وارد فضا و دنیای دیپلماسی و گفتگوهای صلح هم می‌شوند، همچنان مردم کشورشان را به خاک و خون می‌کشند. مذاکرات صلح در دوحه قطر برای ظهور و سلطه طالبان بر افغانستان قابل پیش‌بینی بود. خروج نیروهای نظامی آمریکا از خاک این کشور همراه با تضمین و تعهد طالبان به آمریکایی‌ها استوار است. کشور تحت حاکمیت طالبان، دیگر و هیچ گاه پناهگاه نیروهای ضدآمریکایی نخواهد شد و امنیت امریکا از مبدا افغانستان به مخاطره نخواهد افتاد. توافق و معامله ای که موجبات آسایش قدرتمند‌ترین کشور دنیا و منطبق با منافع ملی امریکای با ترامپ یا با امریکای جو بایدن همراه است و در نقطه مقابل سوق دادن افغانستان به کشتار، هرج و مرج، خشونت، استبداد، فاشیسم و جنگ داخلی است. بوی فاشیسم طالبانی از همسایه شرقی کشورمان به مشام می‌رسد و بدون شک با به قدرت رسیدن این گروه، تمامی همسایگان این کشور به دردسر‌های جدی و دامنه دار دچار خواهند شد. دولت افغانستان با کمک و حمایت امریکا متولد شد و در ابتدا دولتمردان افغان به دنبال آزادی و دموکراسی و آزادی‌های اجتماعی و حمایت از حق و حقوق زنان بودند، کمک‌های مالی کشورهای خارجی، نه تنها موجبات رفاه و اسایش و امنیت مردم نشد، بلکه با گسترش فساد در نهادهای دولتی، ناامیدی ملت افغان را فراهم کرد. اختلاف طبقاتی و فساد و سوء استفاده از قدرت تاثیرات ویران‌کننده ای
نیز بر ارتش آموزش دیده افغان‌ها وارد نموده است که امروز با خروج نیروهای خارجی، بدون همراهی مردم قادر به رویارویی سرنوشت ساز با طالبان نیستند. امروز مردم افغانستان بخصوص زنان میدانند در گام نخست برای آزادی و صلح پایدار باید طالبان را مجبور به تسلیم کنند و در مرحله بعد سیستم حکومتی مورد علاقه خود را بر اساس دموکراسی بنا کنند. مردم افغانستان اگر صلح و آزادی و امنیت می‌خواهند و به دنبال حق و حقوق خویشند باید برای آن بجنگند، در غیر اینصورت فاشیسم طالبانی، در انتظار آنان است. در حقیقت توافق دوحه، مردم افغان را در یک باتلاق و کابوس بزرگ قرار داده است و در این میان طالبان از تمام سنایورها یی که برای ملت افغان طراحی شده است، با خبر است. امریکا راه را برای طالبان هموار نموده است و بدون شک افغانستان همانند تله ای بزرگ می‌ماند که هر کشور دیگری بخواهد در این کشور مداخله کند، جان سالم به درنخواهد برد، چه کشورهایی همچون پاکستان که از حامیان سنتی طالبان به شمار می‌رود و چه کشورهایی که به بهانه حمایت از دولت مرکزی، بخواهند وارد خاک این کشور شوند. امروز سرنوشت و آینده کشور افغانستان در دستان زنان و مردان این کشور است. ملت افغانستان برای نان، برای کرامت انسانی و برای آزادی باید متحد و بسیج شوند. آنچه بیش از همه نگران‌کننده است، به نظر می‌رسد یک مشکل بزرگتر است، افغان‌ها نباید منتظر پاسخ گویی دول خارجی بخصوص امریکایی‌ها باشند و اینکه چه کشورهای دیگری به چنین
معامله ای تن داده اند، تا ملت افغان را به زندگی ذلت بار تحت حاکمیت طالبان درآورند. باید
همه اینها به فراموشی سپرده شود و همه باید یک صدا و متحد در برابر فاشیسم طالبانی ایستادگی کنند. نا امیدی و بی‌تفاوتی منجر به مرگ افغانستان خواهد شد.