درباره مسئله مالیات

محمد طراوت‪-‬ مسئله ی مالیات بن بستی است که سالهای سال است که ملت شریف ایران و دولت را درگیر خود کرده است. اخیرا بحث مالیات بر عایدی سرمایه مطرح شد ، روا دیدم نکاتی را بیان نمایم .
متاسفانه نهاد قانونگذاری و مسئولین محترم بجای آنکه به فکر تولید ثروت و بهره مندی از امکانات کشور برای درآمد زایی و کاهش فقر ملی و افزایش سطح رفاه اجتماعی باشند ، دائما دراین فکر هستند که چگونه و با چه روش‌هایی مالیاتهای گوناگون از اقشار مختلف مردم دریافت کنند. این یک اتهام نیست بلکه درد مردمی است که در راهروهای اداره مالیات مشاهده کرده ام و حتی هستند کسانیکه اموالشان مصادره شده بنام مالیات و نکته ی مهم دیگر اینکه تمام نحله های بحث کننده درباره عدالت با تمام اختلافاتی که با یکدیگر دارند یک نقطه مشترک دارند و آن اینکه: جلوه‌های عریان فقر باید برطرف شود. این همان دردی است که بنده بیان می کنم و فریاد میکشم نه اتهامی به فرد یا جناح خاصی است و نه عناد، بلکه درد جامعه است .
خب این نوع منش ها با سیاست حمایتی که در دین مبین اسلام تعریف شده سنخیتی ندارد؛ چرا که یکی از اصلی‌ترین شاخصه‌های حمایتی اسلام گسترش و حمایت بی چون و چرا از تولید و مقام تولید کننده است.نکته بعدی: مالیات بستن بر حاصل دسترنج مردم امری بسیار خطرناک است و عقوبتی شدید را در پی خواهد داشت، حال شاید بپرسید چرا؟ ملّت شریف ایران طی سالیان گذشته همواره در همه میدان‌ها کنار مسئولین و نظام ایستاده اند و با تمام توان خود (مالی و جانی) از کیان این نظام و کشور دفاع کرده اند حال سوال این است که آیا رواست که مسئولین 3 قوه و در راس آنها دولت محترم کسری بودجه، عدم نظارت بر ساختار اداری و اجرایی و شکل گیری باندهای فساد و رشوه را بررسی و برطرف نکرده و آن را به طرق مختلف از جمله قیمت بنزین و مالیات در اقسام مختلف از جمله مالیات بر حاصل دسترنج افراد؛ از خانه و مغازه مردم حل و فصل و برطرف کند؟ مجددا عرض می کنم این مطالب اتهام نیست بلکه مشاهدات عینی خود بنده در ادارات و نهادهای مختلف است .بنده پیشنهاد
می کنم دولت محترم، مجلس محترم و قوه قضائیه محترم، از این حالت خارج شده و سازوکاری جدی و نه جلسه ای و تشریفاتی برای مبارزه ای مصمم و با اراده با فساد اداری، اقتصادی و اجرایی طراحی کنند که فقط به جلسات سران قوا و معاون اول ختم نشود بلکه آثار عملی و جدی او در همه مجموعه ها رسوخ کرده و جامعه نیز آنرا عینا لمس نماید اما نه از جیب مردم بلکه از همت مسئولین باشد و این خواست مردم و مقام معظم رهبری نیز می باشد !مبارزه با فساد آنگاه واقعیت می‌یابد که پایه های خویش را بر واقعیت های جامعه خود و جهان استوار سازیم. در محدوده ذهنیات، مبارزه بناگزیر ذهنی است .باید فرزندان وطن واقعیت‌ها را بشناسند و براساس آنها به وحدتی پایدار برسند و افق پیروزی را به روی مبارزه بگشایند .دخالت و کنکاش در زندگی اجتماعی مردم و همچنین بازی با امر امرار معاش مردم مردود و شدیدا منع گردیده است.و کلام آخر؛ اقتضای بلاغ آن بود که نسبت به خطرها هشدار داده شود، تصویب و قانون شدن چنین طرحها و لوایحی به ضرر کشور و اجتماع است و ان‌شاءالله که از دستور کار خارج گردد که
در غیر اینصورت تبعات بعدی آن برعهده مسئولین است نه جامعه .