مرگ، خیانت را پاک نمی‌کند

دو روز پیش، رسانه‌های فارسی زبان غربی خبر از مرگ رضا حقیقت‌نژاد یکی از همکاران فارسی زبان خود دادند. دلیل مرگ او بیماری و مشخصاً سرطان اعلام شد. برخی فعالان مجازی در این موضوع، یعنی دلیل مرگ او تشکیک کرده‌اند، زیرا معتقدند هیچ شواهدی مبنی بر بستری بودن او در بیمارستان یا سرطان او وجود نداشته و او در توئیتر فعالیت عادی‌اش را داشته است.
برخی رسانه‌های اصلاح‌طلب و کانال‌های تلگرامی اصلاح‌طلبان نیز خبر مرگ او را با عنوان مرگ یک روزنامه‌نگار بازتاب دادند. رسانه‌های برانداز نیز در سوگ همکار خود نشستند و سعی کردند با تحسین‌های شدید، او را روزنامه‌نگاری خاص نشان دهند. همین امر باعث می‌شود نگاهی به برخی مواضع این فرد بیندازیم تا بدانیم برخی اصلاح‌طلبان در سوگواری مرگ چنین کسی با معاندین اینترنشنال و بی‌بی‌سی و من و تو و صدای امریکا همراه شده‌اند. وگرنه خود متوفی ارزش خبری ندارد.
رضا حقیقت‌نژاد که در اوایل دهه ۹۰ از ایران خارج شد، با ادبیاتی مبتذل و البته آرزومندانه، در مورد فردای پس از آیت‌الله خامنه‌ای در ایران طنز می‌نوشت. روز‌هایی که میلیون‌ها نفر داغدار شهادت قاسم سلیمانی بودند، او با ادبیاتی سخیف، پیکر تکه تکه شده سردار را موضوع نوشتن توئیت هجو می‌کرد و زمانی که مردم ایران ایام عزای اباعبدالله را گرامی می‌داشتند، او همین اعتقاد حسینی را به سخره می‌گرفت. وقتی رئیس‌جمهور ایران عکس سردار را در سازمان ملل بالا برد، او عمق کینه‌اش را با تشویق به آتش زدن عکس سردار نشان داد. این تمسخر‌ها و منش وقیحانه فقط بخشی از شخصیت او بود. اما بخش اصلی ماجرا مزدوری بود. او از تحریم ایران دفاع می‌کرد و حتی چند روز قبل از مرگش، برای آخرین بار به تحسین کسی پرداخت که به طور جدی برای تشدید تحریم‌ها علیه ملت ایران تلاش می‌کند. او حقوق می‌گرفت تا ابزار دولت‌های غربی برای اعمال فشار علیه ایران باشد، ماجرا فقط مخالفت با نظام نبود.
او اینک دیگر نیست تا مرگ دیگری را به سخره بگیرد و برای دیگری آرزوی مرگ کند. کاربران زیادی در توئیتر از مرگ او شادی کردند، برایش جهنم را آرزو و دعا کردند تا مجازات خیانت و توهینش را آن دنیا ببیند. به نظر می‌رسد او آن‌قدری مهم نبود که مرگش باعث شادمانی باشد، اما آنچه مهم است، این است که مرگ، خیانت را پاک نمی‌کند و یک خائن وقتی می‌میرد، باز هم یک خائن است.