چشم‌پوشی پلیس از یک تخلف‌آشکار

یکی از موارد مشهود سد معبر در جاده‌ها، بزرگراه‌ها، خیابان‌ها و معابر شهری وانت‌های دوره‌گردند که مشغول فروش کالا، خصوصاً میوه هستند. در تهران بسیاری از معابر توسط این خودرو‌ها که عمدتاً به صورت گروهی فعال هستند، تسخیر شده‌است. خیابان‌هایی نظیر آیت‌الله سعیدی، بخشی از خیابان خاوران، رجب‌نیا، انورزاده، ۱۷ شهریور، بزرگراه محلاتی و بسیاری از خیابان‌ها و بزرگراه‌های تهران وضعیتی مشابه دارند. سد معبر این خودرو‌ها همواره شکل‌گیری ترافیک سنگین، مسدود شدن مسیر، بروز سوانح رانندگی، آلودگی صوتی و درگیری با ساکنان و کسبه را به همراه دارد؛ درگیری‌هایی که گاهی به ضرب و جرح و در مواردی به شکل‌گیری پرونده‌های قتل هم منجر می‌شود. بسیاری از این افراد در پوشش فروش میوه، اقدام به فروش مواد‌مخدر و مشروبات الکلی هم می‌کنند. گروهی هم میوه یا کالا‌های سرقت‌شده را به این شیوه به فروش می‌رسانند. مثلاً چند روز قبل پلیس تهران زوج جوانی را که مشغول فروش میوه با وانت سرقتی بودند، بازداشت کرد. تحقیقات نشان داد آن‌ها مدتی قبل با وانت سرقت شده به باغ‌های اطراف تهران دستبرد می‌زدند و میوه‌های دزدی را در خیابان‌ها به فروش می‌رساندند.
با وجود اینکه سد معابر صراحتاً در قانون ممنوع اعلام شده و پلیس وظیفه دارد با آن برخورد کند، اما مشخص نیست چرا پلیس نسبت به تخلفی چنین آشکار بی‌تفاوت است. آن‌گونه که پلیس اعلام کرده جریمه سد معبر برای این وانت‌بار‌ها ۳۰ هزار تومان است و اگر آن‌ها اقدام به فروش میوه هم بکنند، جریمه به ۴۵ هزار تومان افزایش پیدا می‌کند. در صورتی که یک وانت بعد از چند بار جریمه‌شدن، دوباره اقدام به توقف حاشیه‌ای کند، خودروی وی به پارکینگ منتقل می‌شود. روشن است با چنین جریمه‌ای نمی‌شود از بروز چنین تخلفی جلوگیری کرد، چراکه اگر جریمه راهکاری برای از بین رفتن تخلف بود، نباید در خیابان‌ها شاهد این وضعیت می‌بودیم. ضمن اینکه هزینه تخلف به راحتی با فروش یک کیلو موز جایگزین می‌شود. افزایش جریمه مورد نظر هم نمی‌تواند راهکاری مناسب باشد، چراکه به میزان افزایش جریمه، فروشندگان هزینه آن را به راحتی با دستکاری ترازو یا گران‌فروشی جایگزین خواهند کرد. مخلص کلام اینکه هر حادثه‌ای به واسطه این تخلف‌ها رقم بخورد یا دعوایی برپا شود و جان انسانی به واسطه آن از دست برود، پلیس نسبت به کوتاهی که در عمل به وظیفه‌اش دارد، مسئول است.