حق‌خواهی مساوی است با حذف!

انتقاد رکورددار پرتاب نیزه ایران همانطور که تصور می‌شد به مزاج آقایان خوش نیامد که با لحنی حق به جانب، درصدد توجیه و حتی تخریب این ورزشکار برآمده‌اند. هرچند انتظار دیگری هم نمی‌توان داشت، چراکه سابقه ندارد آقایان قبول اشتباه کنند یا حتی درصدد جبران برآیند. شاید، چون هرگز نظارتی بر عملکرد آن‌ها وجود نداشته و بیمناک نبوده‌اند که بابت اشتباهاتشان مورد بازخواست قرار گیرند که اگر غیر از این بود گامی هرچند کوچک در راستای رفع و رجوع ایرادات برداشته می‌شد. اما کنار گذاشتن ورزشکار یا ورزشکاران معترض همواره اولین و آخرین اقدام بوده و هست. تصاویر تأسفباری که طی روز‌های گذشته از محل اسکان و تغذیه ورزشکار دوومیدانی ایران در رسانه‌های خبری دست به دست می‌شود و منجر به کنار گذاشتن او نیز شده اتفاقی تلخ، اما تکراری است که بار‌ها و بار‌ها شاهد آن بوده‌ایم و تنها مختص دوومیدانی‌کاران هم نیست.
پنج، شش سال قبل و در خلال پانزدهمین دوره جام ملت‌های فوتسال آسیا که اتفاقاً دوازدهمین قهرمانی ایران را نیز به دنبال داشت، شاگردان ناظم‌الشریعه به دلیل تغذیه نامناسب در چین‌تایپه مدام در حال رفت و آمد به بیمارستان بودند. ملی‌پوشان ایران به دلیل شرایط نامناسب غذایی در چین‌تایپه ناچار به استفاده مداوم از کاهو، سیب‌زمینی و کنسرو بودند که این مسئله روی سلامت آن‌ها تأثیر گذاشته بود، اما گلایه مداوم ناظم‌الشریعه تغییری در شرایط ایجاد نکرد و باعث نشد که فدراسیون فکری برای تغذیه تیم‌ملی فوتسال ایران کند. تیمی که با همان تغذیه نامناسب سیب‌زمینی و کاهو دست‌آخر با جام برگشت و آقایان عکس‌ها به یادگار با آن گرفتند.
تغذیه و شرایط مناسب ورزشکاران در محل اسکان بی‌تردید تأثیر بسیاری در نتیجه‌گیری آن‌ها دارد، اما شاید برخی مسئولان تصور می‌کنند که موفقیت را تنها تمرین کردن است که رقم می‌زند و به همین دلیل هم هست که هیچگونه توجهی به شرایط اردو‌ها و تغذیه ورزشکاران ندارند. مسئله‌ای که چند سال قبل صدای مشتاقی، پیشکسوت کشتی ایران را درآورده بود. مشتاقی که آن زمان سرپرست تیم ملی کشتی فرنگی ایران بود در جریان دیدار سرپرست وزارت ورزش و جوانان از اردوی ملی‌پوشان کشتی رک و پوست‌کنده گفت که با عدس‌پلو نمی‌توان قهرمان جهان شد. این داستان را ورزشکاران اهم رشته‌ها تجربه کرده‌اند، به‌طوری‌که سال گذشته ملی‌پوشان وزنه‌برداری در اعتراض به نامناسب بودن تغذیه و شرایط اسکان، اعتصاب و اردو را ترک کردند، اما مرادی، رئیس وقت فدراسیون وزنه‌برداری به جای حل مشکل با لحنی طلبکارانه مدعی شد تنها دو روز غذا خوب نبوده و با این توجیه که ملی‌پوشان انتظار هتل پنج ستاره را دارند طی اقدامی تأمل‌برانگیز کادر فنی جدیدی معرفی و با عبور از کنار تمامی نام‌ها، نفرات تازه‌ای را به اردو دعوت کرد! درست همانند خبری که چند سال قبل در خصوص اسکان نامناسب بانوان قایقرانی در کانکس‌های انتهای دریاچه آزادی منتشر شد، اما به جای حل مشکل، آقایان تصمیم به تعطیلی اردو گرفتند.
این قبیل اتفاقات در ورزش کشور کم نیست؛ بی‌توجهی فاحش به ورزشکاران و شرایطی که دارند، اما پرداختن به آن همواره اوضاع را به جای بهتر کردن بدتر کرده است، چراکه هیچ نظارتی بر عملکرد پراشتباه مسئولان نیست که با ترس از پاسخگویی هم که شده درصدد حل مشکل باشند، به همین دلیل است که همواره به جای حل مشکل با قیافه‌ای حق به جانب، اقدام به پاک کردن صورت مسئله می‌کنند؛ راحت‌ترین و کم‌دردسر‌ترین راه ممکن، اما برای خودشان، نه ورزشکاری که سال‌های سال است دارد بابت این نوع مدیریت ضربه می‌خورد.