گام‌های استوار ایرانیان برای ترویج کتاب‎خوانی در جهان اسلام

    جواد نوائیان رودسری j.navaeian@gmail.com        ورود اسلام به ایران، باعث تغییرات بنیادی در ساختارهای اعتقادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی شد. هنگامی که نظام طبقاتی خشک ساسانی فرو ریخت و فرزندان این سرزمین، همه از موهبت فراگیری دانش برخوردار شدند، بند از پای ایرانیان برداشته‌شد و طولی نکشید که این قوم، در عرصه دانش سرآمد روزگار خود شدند. این پیشرفت، البته تلازم دایمی با تولید کتاب و ترویج کتاب‎خوانی در جامعه اسلامی داشت؛ موضوعی که باعث شد نقش ایرانیان در توسعه کتابخانه و فراگیری کتاب‎خوانی، به ویژه در عصر طلایی تمدن اسلامی بیشتر به چشم آید.       شکل گرفتن نهضت وقف کتاب زنده‌یاد استاد محمدرضا حکیمی در کتاب ارزشمند «دانش مسلمین» می‌نویسد: «درباره اهمیت و عظمت و وسعت کتابخانه در اسلام و تأسیس این بنیاد عظیم فرهنگی و اندیشه‎ای نیازمند بحث چندانی نیستیم. زیرا این مسئله امروز شناخته شده است. آزادی علم در اسلام و ترویج نگهداری آثار اندیشه‌ای، خود عامل مؤثری بود برای اهمیت دادن هر فرد مسلمان به کتاب و اثر مکتوب دینی و فکری ... روزی که شاید در همه اروپا، 12 تن یافت نمی‌شدند که نوشتن و خواندن بدانند، در نیشابور 12 هزار قلمدان مُرَصَّع بیرون می‌آمد تا یک حدیث را از زبان فرزند پیامبر(ص) بنویسند.» نخستین کتابخانه های جهان اسلام، در مساجد تأسیس شد. مسلمانان، طبق آموزه‌های اسلامی، برای علم و دانش ارزش فراوانی قائل بودند و از آن‌جا که مهم‌ترین راه گسترش دانش، نشر و پاسداری از میراث مکتوب بود، نشر کتاب و احداث کتابخانه‌ها در جهان اسلام و از جمله ایران گسترش یافت و در مدتی کوتاه، به سنتی جاری در فرهنگ عمومی تبدیل شد. به تدریج، کتابخانه ها جنبه عمومی یافت. در تمامی مساجد، افزون بر قرآن کریم، مجموعه‌ای از کتاب‌های حدیث، تفسیر، فقه، سیره و کلام نگهداری می‌شد که علاقه‌مندان به آن‌ها مراجعه می‌کردند. همین موضوع باعث شد وقف کتاب، به عنوان سنتی حسنه و مطابق با آموزه‌های دین مبین اسلام، در جامعه گسترش پیدا کند.   اقتباس از ساختار تولید کتاب در ایران ظاهراً نخستین اقدام جدی برای تأسیس کتابخانه، به معنای واقعی آن، در دوران خلافت عباسی انجام شد. «بیت‌الحکمه» که توسط هارون و به روایتی دیگر، توسط مأمون عباسی پایه‌گذاری شد و تقلیدی نوین از دانشگاه «جندی شاپورِ» ایران قدیم بود، نخستین مرکز تخصصی نگهداری و ترجمه کتاب در جهان اسلام محسوب می‌شد. هرچند حدود یک قرن قبل از آن، افراد متمولی مانند «خالد اموی»، به گردآوری و نگهداری کتاب‌های مربوط به برخی علوم، مانند شیمی، پرداخته‌بودند؛ اما به نوشته مورخان، «بیت‌الحکمه»، صاحب کتابخانه‌ای بود که به لحاظ گستردگی و تعدد کتاب، تا آن زمان بی‌سابقه به شمار می‌آمد. با این که برخورد خصمانه متوکل عباسی با کتاب و کتابخانه‌ها، منجر به از رونق افتادن «بیت‌الحکمه» شد، اما نهضت ترجمه کتاب های سایر ملل به زبان عربی، موجی ایجاد کرد که تا چند قرن بعد، جهان اسلام را به کانون اصلی تولید و انتشار کتاب و  تأسیس کتابخانه های مجهز و بزرگ مبدل کرد. نگارش و ترجمه کتاب، چنان در جهان اسلام گسترش یافت که در بازار هر شهری، قسمتی به کتاب‎فروشان، کاتبان و صحافان اختصاص داشت و ایرانیان در این زمینه، نقشی محوری و اصلی را ایفا می‌کردند. کثرت آثار تولیدشده، هم باعث غنای کتابخانه های بزرگ جهان اسلام می‎شد و هم زمینه را برای تأسیس کتابخانه های تخصصی فراهم می‎کرد. در قرون دوم و سوم، بیش از 34 بیمارستان بسیار مجهز در سراسر جهان اسلام و از جمله ایران وجود داشت که برخی از آن ها دارای کتابخانه هایی غنی در رشته پزشکی بود.   گسترش بی‌سابقه ساخت کتابخانه حاکمان و سلاطین جهان اسلام، متأثر از فرهنگ کتاب‎خوانی در جامعه، برای خود کتابخانه های مجهزی ترتیب می دادند و گاه بر سر تجهیز و افزودن تعداد نسخه های آن یا به دست آوردن آثار منحصر به فرد و ذی قیمت، به سایر سرزمین ها لشکر می‌کشیدند! در قرن چهارم، کلید این کتابخانه های سلطنتی به دانشمندان بنام آن دوران سپرده می شد. شیخ الرئیس، بوعلی سینا که خود زمانی مسئول یا «خازن» کتابخانه سامانیان بوده است، درباره این کتابخانه می نویسد: «روزی از او(امیر سامانی) دستور خواستم که به کتابخانه اش بروم و آن چه از کتاب های پزشکی هست بخواهم و مطالعه کنم. پس مرا دستوری داد و به سرایی وارد شدم که خانه هایی بسیار داشت و در هر خانه ای صندوق های کتاب بود، که روی هم انباشته بودند. در یک خانه، کتاب های عربی و شعر و در دیگری، نقد و بدین گونه، در هر خانه ای کتاب های دانشی.» مانند این کتابخانه ها در دربار سایر حاکمان مسلمان ایرانی نیز وجود داشت. آل بویه، در تأسیس کتابخانه و ترویج کتاب‎خوانی اهتمام بسیاری داشتند. «مقدسی» درباره کتابخانه «عضدالدوله دیلمی»، حاکم مشهور آل بویه، می نویسد:«در کتابخانه عضدالدوله از هر کتابی که تا زمان او تألیف و تصنیف شده[بود]، نسخه ای یافت می شد و کتاب ها برحسب موضوع و نام کتاب و مؤلف، طبقه بندی و فهرست شده بود.»   ترویج کتاب‎خوانی در جامعه «صاحب بن عَبّاد»، وزیر خردمند و دانش دوست آل بویه، کتابخانه ای بزرگ در شهر «ری» ایجاد کرده بود که افرادی مانند «مقدسی» برای فیش‌برداری و تألیف آثارشان، به آن مراجعه می کردند. افزون بر این، صاحب بن عَبّاد، برای کسانی که مشتاق مطالعه بودند، اما به دلیل فقر، قادر به خرید کتاب نبودند، کتابخانه‌ای عمومی در «ری» تأسیس کرد که شهرتی عالمگیر یافت. رونق بازار کتاب و تأسیس کتابخانه در جهان اسلام، به ایران و عراق عجم محدود نمی شد. در شام، فلسطین، اسکندریه، قاهره، شمال آفریقا و اندلس، کتابخانه های بزرگ و عمومی ایجاد شده بود که عموم مردم و از جمله، اروپاییانی که با سودای علم آموزی به سرزمین های اسلامی سرازیر شده بودند، از آن ها استفاده می کردند. در همین زمینه، «المجسی»، مورخ مصری، به «دارالعلم» مصر و شهرت جهانی کتابخانه آن اشاره کرده است. این کتابخانه در سال 395ق توسط دولت فاطمی مصر تأسیس شد. «دارالعلم» مصر تنها در رشته فلسفه و علوم قدیم، 18 هزار جلد کتاب داشت. این در حالی بود که به جز کتابخانه «دارالعلم»، ده ها کتابخانه دیگر، مانند «الفاضلیه»، «الصاحبیه» و «الکاملیه»، در سرزمین مصر وجود داشت که هزاران جلد کتاب را در خود جای داده بودند. پیش از آن، در حدود سال 380ق «عزیز»، حاکم فاطمی مصر، کتابخانه ای بزرگ تأسیس کرده بود که نزدیک به 40 هزار جلد کتاب در آن نگهداری می شد و از مجموع کتاب های کتابخانه او، 6500 جلد کتاب به ریاضیات و 1800 جلد کتاب به فلسفه اختصاص داشت.   معماری اسلامی در خدمت کتاب‎خوانی با رونق گرفتن بازار کتاب و تأسیس کتابخانه، معماری اسلامی نیز برای ایجاد فضای مناسب مطالعه به کار گرفته شد. «الحاکم بالله»، حاکم فاطمی، در حدود سال 410ق، کتابخانه ای با معماری نوین در «فُسطاط» مصر تأسیس کرد. این کتابخانه که در دوره های بعد به الگویی برای تأسیس کتابخانه در مغرب زمین تبدیل شد، تالار مطالعه ای بزرگ داشت که دور تا دور آن، طاقچه ها و قفسه های متعددی برای نگهداری کتاب ها تعبیه شده بود. اندلس، در غرب جهان اسلام، کانون دیگری برای گسترش کتابخانه ها و نشر کتاب بود. حَکَم بن عبدالرحمن، حاکم  دانش دوست اندلس، کتابخانه ای تأسیس کرد که فقط فهرست کتاب های آن در 44 جلد گردآوری شده بود. او در میانه قرن چهارم هجری قمری، اندلس را به کانون ادب و هنر تبدیل کرد. کتاب هایی که در اندلس تألیف یا استنساخ می شد، افزون بر خط نیکو و کاغذ مرغوب، تذهیب های کم مانند و صحافی باکیفیتی داشت و در سراسر دنیا معروف بود. به نوشته مورخانی که دو قرن بعد از «حَکَم»، از اندلس بازدید کرده اند، هنوز 27 مدرسه ای که وی برای کودکان بی بضاعت و فقرا تأسیس کرده بود، دایر بود. در اندلس اسلامی، بانوان اهل مطالعه و باسلیقه ای حضور داشتند که کار استنساخ کتاب ها را انجام می دادند. «محمدابراهیم آیتی» در کتاب «اندلس یا تاریخ حکومت مسلمین در اروپا»، به نقل از «مراکشی»، مورخ قرن هفتم، می نویسد:«در ناحیه شرق قرطبه، یکصد و هفتاد زن به نوشتن قرآن به خط کوفی اشتغال داشتند.» بانوان اندلسی برای آن که فضای مناسب مطالعه داشته باشند، اقدام به تأسیس کتابخانه های ویژه بانوان کردند. یکی از این زنان دانشمند، «عایشه بنت احمد بن قادم» بود که افزون بر شهرتش در علم و ادب، کتابخانه ای داشت که غنی ترین کتابخانه شخصی در اندلس محسوب می شد.   نقش ایرانیان در تداوم فرهنگ کتاب‎خوانی اهتمام ایرانیان مسلمان به نشر کتاب و گسترش کتاب‎خوانی، حتی با هجوم ویرانگر مغولان نیز متوقف نشد. با این که در حمله مغول، بسیاری از کتابخانه های جهان اسلام و ایران از بین رفت، اما با تدبیر دانشمندان والامقامی همچون خواجه نصیرالدین توسی و غیاث الدین جمشید کاشانی، بخش مهمی از میراث مکتوب مسلمانان از گزند ایلغار مغول مصون ماند و سنت حسنه تأسیس کتابخانه و ترویج کتاب‏خوانی، به همت بزرگانی مانند خواجه رشیدالدین فضل ا...همدانی احیا شد. «رَبع رشیدی» و «رصدخانه مراغه»، از مهم ترین مراکز حفظ و نشر کتاب، پس از استیلای مغول بر بخش های مهمی از جهان اسلام و از جمله، ایران بود. به نوشته «خواجه رشیدالدین»، کتابخانه «رَبع رشیدی» در زمان او، 60 هزار جلد کتاب داشته است. مجاهدت دانشمندان مسلمان ایرانی برای حفظ میراث مکتوب جهان اسلام، باعث شد در دوره تیموری، پیوند کهن هنر و کتابت، دوباره شکوفا شود و کتاب های تألیف یا استنساخ شده در ایران و سایر مناطق جهان اسلام، با کیفیتی مطلوب و خطی زیبا در اختیار علاقه مندان قرار گیرد. با این حال، در دوره های بعد، بخش مهمی از میراث مکتوب مسلمانان، به دست اروپاییان افتاد و آن ها بسیاری از دستاوردهای اندیشمندان جهان اسلام را به نام خود منتشر کردند.