رسانه‌ها و رسالت نقد درون‌جریانی

در جریان انتخابات شورای شهر، اصلاح‌طلبان در بسیاری از شهرهای بزرگ به پیروزی دست یافتند، اما تنها اخبار پیروزی اصلاح‌طلبان در تهران رسانه‌‌ای شد. هرچند بخشی از این پوشش رسانه‌ای به دلیل اینکه رسانه‌ها در پایتخت فعالیت می‌کنند، منطقی است، اما نباید از تحرکات و تلاش‌های جناح‌های سیاسی در سایر استان‌ها چشم پوشید. متاسفانه نگاه جراید نگاهی مرکزگراست. روزنامه‌‌های اصلاح‌طلب که مدعی نگاه آزاد هستند، فقط اخبار پایتخت را منتشر می‌کنند. برخوردی که آفت رسانه‌ای است، زیرا مشکلات تنها از پشت دوربین پایتخت رصد می‌شود و استان‌ها یا ظرفیت این عمده‌سازی را ندارند یا اراده‌ای برای برجسته‌سازی اخبار و تحولات سیاسی در استان‌ها وجود ندارد. اگر تهران پایتخت سیاسی ایران است، مشهد و اصفهان نیز پایتخت معنوی و فرهنگی ایران هستند، اما به آن میزان که به مسائل پایتخت سیاسی ایران توجه می‌شود به مسائل پایتخت‌های مذهبی یا فرهنگی ایران توجهی نمی‌شود. این موضوع مشکل اساسی رسانه‌هاست. صداوسیما نیز بیشتر مسائل تهران را بازتاب داده و کمتر سراغ مسائل نقاط دیگر می‌رود. صداوسیمای مراکز استان‌ها هم اغلب به مسائل فرهنگی شهرهای مختلف با نگاه پایتخت می‌نگرند. در مساله شفاف‌سازی در امور مختلف از جمله تصمیماتی که منجر به شکل‌گیری شوراهای مختلف می‌شود، این رسانه‌ها هستند که نقش واسطه را ایفا می‌کنند. رسانه‌ها باید تبدیل به ابزار مطالبه‌گری شوند، نه اینکه از رسانه‌ها خواسته شود فلان مساله را مورد بررسی قرار دهند. رسانه‌ها دو دسته‌اند؛ اول رسانه‌هایی که تعلقات سیاسی آنها به تعلقات و حوزه وظایف عمومی آنها غلبه دارد و دسته‌ای دیگر وظیفه رسانه‌ای خود را در اولویت قرار می‌دهند. واقعیت را باید پذیرفت که بخشی از رسانه‌ها به جریان خاص سیاسی نزدیک هستند. برای نمونه، در حوزه مناقشات جاری میان شورای‌عالی ‌سیاستگذاری و بدنه اصلاح‌طلبان، جز چند رسانه جمیع رسانه‌ها به انعکاس مطالبات و توقعات، دو طرف نپرداختند. رسانه‌هایی که به این موضوع توجه ندارند باید مسیر خود را تغییر دهند و به اصل پیگیری مسائل توسط رسانه‌ها رجوع کنند. باید بررسی کرد آیا رسانه‌ها بیم آن را دارند که اگر وظیفه نقد جریان‌های اصلاح‌طلب را برعهده بگیرند، آنگاه فرصت‌طلبان از این مورد سوءاستفاده می‌کنند؟ و این نقد به تقویت مخالفان منتهی شده و نوعی یاس و ناامیدی را در اردوگاه اصلاح‌طلبان به وجود می‌آورد؟ باید جست‌وجو شود چرا رسانه‌ها در این مورد اخیر آسیب‌شناسی و کار کارشناسی انجام نمی‌دهند؟ آیا وابستگی موجب عدم پیگیری این مطالب است یا دلنگرانی‌های درون‌جناحی و سوءاستفاده رقبا باعث شده رسانه‌های اصلاح‌طلب از نقد درون‌جناحی پرهیز داشته باشند؟
* فعال سیاسی اصلاح‌طلب