حسن اسدی‎

داستان غریبی است داستان عود و دود زیرا که عود می‌سوزد همان سوختنی که هیچ کسی آرزوی مبتلا شدن به آن را حتی برای دشمن خود نمی‌کند اما دیگرانی که بوی عود را استشمام می‌کنند بدون آنکه حس درد سوختن عود را هم درک کنند با تنفسی عمیق و حس وحالی لطیف دم فرو می‌برند. به راستی اگر همان فرو برنده دم کمی از گرما در تن و جان عود افتاده را فرو می‌برد چه حس و حالی به اومی دادو آیا باز همان حس لطیف و مفرح رایحه عود می‌توانست او را بر انگیزاند یا اگر او دست روی دل عود می‌گذاشت ودر می‌یافت که آتش با عود چه می‌کند آیا باز با همان حس وحال لم می‌داد و به لذت بردن از بوی خوش عود مشغول می‌شد. بلی میان آنکه با درک و حس خود از تاثیر وجودی یک موحودیت برداشت خاص خود را دارد با همان که این برداشت را به او منتقل یا القاء می‌کند در درک زمینه و ساختار عمل و تاثیر تفاوت‌های عمیقی وجود دارد. برای مثال میان مردم و مسئولان به عنوان موجوداتی که می‌سوزند و نتیجه سوختن آنها موقعیت ومقامی می‌شود که مسئولان از راحتی و آسایش آن برخوردار می‌شوند تفاوت فراوان است اما چون نه مردمان که می‌سوزند و نه برخی از مسئولان که غرق در تنعمند فرصت آن را ندارند که به عمق حکایتی که و اقع شده است دست ببرندو برای لذت بردن یا سوختن دنبال دلیلی باشند مسئولان شعارهایی را می‌دهند و دنبال اموری می‌روند که نزد مردم هیچ توجیهی ندارند یا هیچ منطقی نمی‌تواند چرایی دست یازیدن به آن را از سوی مسئولان قابل فهم کند. برای مثال در بودجه امسال سهم مالیات در رقم درآمدها به رقمی بالاتر از سهم نفت رفته است در حالی که پس از برداشتن تحریم‌ها فروش نفت نیز به موقعیت قبلی خود باز گشته است اما چیزی که عجیب می‌نماید این است که مردم هیچ سهم ونقشی از حضور نفت افزایش یافته در سبد تولید ناخالص ملی را در سبد خانوار و دریافتی‌های خود از خدمات و....را حس نمی‌کنند و رکود همچنان دمار از روزگار مردم در می‌آورد. یا مردم در عین تحمل فشار رکود و افزایش سهم حضور خود در تولید در آمد برای دولت از طریق مالیات در صور مختلف آن که ارزش افزوده بخش بسیار عمیق و درد آور آن است که حتی تاثیر آن را می‌توان در قیمت پفک نیز مشاهده نمود تورم را هم با جان و دل احساس می‌نمایند این در حالی است که باید. با افزایش درآمد‌ها از محل مالیات یا افزایش قیمت نفت تحولی عمیق را در راه افتادن کار روی پروژه‌های دولتی یا تزریق پول برای راه افتادن کار و فرصت‌های شغلی را احساس می‌کردیم واین عجیب است که هم نفت و هم مالیات توانسته موجب نوعی دوپینگ دولت شود ولی اثری ازآن در صحن جامعه به چشم نیاید.