روزنامه‌نگاري را باید دوباره بفهمیم و ارج نهیم

روز 17 مرداد هر سال بهانه‌ای شده است تا به مناسبت درگذشت محمود صارمی، به نام روز خبرنگار نام‌گذاری شود؛ شهیدی که برای مبارزه با جهل و جمود، جان خود را از دست داد و بهانه‌ای شد تا در این روز شاید کمی خبرنگاران در صدر نشینند و عزت ببینند.
این یک روز بهانه‌ای است تا شاید اندکی سیاست‌گذاران، حکمروایان و مردان عرصه قدرت به درستی دریابند که خبرنگار وجایگاه و حرفه اصحاب رسانه چیست و شغل و عمل خبرنگاری در راستای چه اهدافی صورت می‌گیرد و اندکی بیش از روزهای دیگر به این صنف که ارتباط مستقیم با عرصه‌های اجتماعی و سیاسی و اقتصادی دارند، بپردازد.
اما این ماجرا روي دیگری نیز دارد. آن سویه خود اصحاب رسانه، خبرنگاران و روزنامه‌نگاران هستند چرا که اگر خبرنگار به درستی بتواند ایفای مسئولیت کند، می‌تواند واجد نقشی باشد که برای جامعه و فرهنگ و سیاست ارزشمند است.
در حقیقت خبرنگاری درهم‌آمیخته از عقل و عشق، روایت اخلاقی و حرفه‌ای «حال» است؛ حال فرد، حال جامعه، حال سیاست، حال اجتماع، حال اقتصاد و حال فرهنگ.


خبرنگاری زبان گفت‌وگوست و می‌تواند به ارتباط افزون‌تر بخش‌های مختلف جامعه بینجامد و حرفه‌ای است که می‌تواند مهارت به زبان آوردن دردهای جامعه را بالا ببرد.
قدرت دیدن و شنیدن را بیشتر کند و توان بازاندیشی و مدارا را افزون سازد.
به این اعتبار از هر منظری که به جامعه و زمانه نگاه کنیم، حرفه روزنامه‌نگاری و پیشه خبرنگاری را باید دوباره بفهمیم و ارج بگذاریم.
ذهن و زبان و قلم اصحاب رسانه و خبرنگاران و روزنامه‌نگاران را آزادتر کنیم و بپذیریم که در جامعه‌ای که در آن خبرنگار و روزنامه‌نگار عزیز است، دیگران نیز عزت دارند.