معرفی صالحی، نشانه باز بودن راه صلاح

یکم: قبل از اعلام اسامی کابینه دولت دوازدهم به مجلس، مطبوعات و رسانه ها رایزنی هایی برای معرفی وزیران انجام می دادند. در یکی از این رسانه ها  لیست دولت در قالب یک جدول منتشر شد. یکی از ستون های جدول مربوط به سابقه سیاسی افراد بود.  جلوی نام هر وزیر و زیر ستون گرایش سیاسی نوشته بود به کجا نزدیک است؛ اصلاح طلب، اصولگرا، کارگزاران و.... نکته جالب این که جلوی هر نام گرایشی نوشته شده بود به جز نام سیدعباس صالحی. ستون گرایش سیاسی جلوی نام او سفید بود. اولش کلی خندیدیم که رسانه ها هم آچمز شده اند. بعد فکر کردیم که حق دارند، انتساب صالحی به یک گرایش مشخص بسیار سخت است. دوم: حدود سه سال پیش در یکی از جلسات عمومی فرهنگی یکی از معلم های دوره دبیرستانم را دیدم که حالا ناشر مهمی شده بود. از حال و اوضاع من پرسید، توضیح دادم که در یکی از موسسات معاونت فرهنگی ارشاد مشغولم. درباره دکتر سیدعباس صالحی سوال کرد که او را چگونه می بینم. برایم سخت بود جواب دادن، چون مدت زیادی نبود که با ایشان همکاری می کردم و حکمی که برایم زده بود هنوز درست و حسابی خشک نشده بود. تعریف و تمجید از ایشان می توانست در حکم چاپلوسی باشد. گفتم: آینده خوبی برای حوزه مسئولیت ایشان متصورم. بی معطلی گفت: حال فعلی تان بهترین اوضاعتان است. صالحی شش ماه بیشتر دوام نمی آورد. دلیلش را پرسیدم، گفت: مدیران آقای صالحی هر کدام یک گرایش خاص و متفاوت سیاسی و فرهنگی دارند. این گروه مدیران هماهنگ نخواهند شد و از هم می پاشند. امروز سه سال از این حرف می گذرد و معلوم شده است رفتار عاقلانه، غیرسیاسی، مبتنی برگفت وگو، حضور میدانی، اعتماد به جوان ها و... می تواند تداوم حیات و مهم تر از آن موفقیت به وجود آورد.سوم: در زمانی که موضوع استعفای جناب آقای جنتی (وزیر سابق ارشاد) پیش آمد، در جمعی حرف وزیر شدن آقای دکتر صالحی را پیش کشیدم. معمرین جمع حتی امکان این اتفاق را مردود دانستند و در راهنمایی به من جوان که از نظرشان به خاطر علاقه تشکیلاتی به دکتر سیدعباس صالحی چنین حرفی را زده بودم توضیح دادند پست وزارت یک پست سیاسی است نه پست تخصصی، یعنی وزیر همیشه مبتنی بر معاملات و معادلات معطوف به قدرت و سیاست انتخاب می‌شود و شایستگی و تخصص افراد در انتخابشان برای وزارت تاثیر معناداری ندارد. دکتر صالحی هم هر چند انسان فاضلی است، ولی در سپهر سیاست یک ستاره کوچک هم ندارد.حالا اما با معرفی صالحی برای وزارت ارشاد، معلومم شد گاهی قدرت صداقت بر سیاست می چربد.و آخر: محاسبات از وزیر شدن سیدعباس صالحی حکایت نمی کرد. ولی همه با وقوف به ضعف ها و قوت هایش او را عاقل، غیرسیاسی، اهل گفت وگو و تعامل، با صداقت، اخلاق مدار و ... شناخته بودند، این کارنامه کاری و شناخت بود که خودش را بر سیاست تحمیل کرد تا او حالا کاندیدای وزارت ارشاد باشد. همه این ها بارقه امیدی است که مسیر صلاح و اصلاح در جمهوری اسلامی ایران باز است. این که کسی در سطح وزیر بدون پشتوانه جناح و حزب  و گروه و بر اساس شایستگی ها و کارنامه اش انتخاب بشود یعنی این مسیر باز است، هر چند زیاد مورد استفاده نباشد.