بررسی رفتارهای غیرمتعارف در سینما و سریال های شبکه نمایش خانگی

الهه توانا-قبلا توی فیلم‎ها سیگار را فقط دست آدم بدها می‌دیدیم، هرچند توی زندگی واقعی سیگاری‎ها لزوما «بدمن» نبودند اما سینما و تلویزیون به ما قبولانده‌بود که سیگار چیز خوبی نیست. قبلا ناسزا را فقط از زبان شخصیت‎های منفی فیلم می‎شنیدیم، آن‎هم نه راه و بیراه و لحظه‎به‎لحظه که موقع عصبانیت؛ هرچند توی زندگی واقعی حرف بد از دهان خودمان و دیگران درمی‎آمد اما سینما و تلویزیون به ما قبولانده‎بود بدگویی و بدزبانی، بی‎ادبی است نه بامزگی. روابط خارج از چارچوب زناشویی را در فیلم‎ها بی‎سرانجام و بدفرجام می‎دیدیم نه جزئی طبیعی از زندگی. خلاصه آن‎که سینما و تلویزیون کارکرد سرگرم‎کننده و آگاهی‎بخش خودش را داشت اما نسبت به مسائل اخلاقی و تربیتی هم بی ‏تفاوت نبود؛ از نقش و تأثیرش باخبر بود و در نمایش رفتارهای غیرمتعارف و بدآموز، بی‎اعتنا به مخاطب نبود. این یک پرونده سینمایی نیست و هدفش هم مقایسه سینما و سریال‌های تلویزیون در دوره‎های مختلف نیست. بهانه نوشتن این پرونده، بررسی آثار نمایش بی‎پروای رفتارها و صحنه‎هایی است که توقع دیدنشان را از سینما و سریال‌ها نداریم و اصلا نمی‎دانیم کارکرد و فایده‎شان چیست؛ نمی‎دانیم چه ضرورتی دارد شخصیت‎های جذاب فیلم‎ها و سریال‎ها بی‎اندازه بی‎ادب و لاقید و بدرفتار و البته دودی باشند. برای فهم و تحلیل این اتفاق، ضمن بررسی مصداق‎های آن‎چه گفته شد در چند فیلم و سریال، با یک جامعه‎شناس و یک روان‎شناس هم گفت‎وگو کرده‎ایم. اگر شما و خانواده‌تان مخاطب آثار تصویری این روزها هستید و برایتان مهم است خودتان و کوچک ترهای خانواده چه می‌بینید و می‌شنوید، با ما همراه شوید.