آقای شهردار محاصره نشوید

تغییرات اجباری به دنبال تحولات اداری امری اجتناب‌ناپذیر بوده اما می‌توان در این جابه‌جایی‌ها حداقل زیان مالی و انسانی را به تشکیلات و جامعه وارد کرد. متاسفانه براساس یک سنت غلط اجرایی، بعضی از مدیران ارشد تصور می‌کنند که همزمان با جابه‌جایی‌های شغلی باید تغییرات گسترده و اساسی در سازمان خود ایجاد کرده و نیروهای جدید به جای مدیران قبلی به کار گمارند. این گفتار هر چند خطاب به شهردار تهران است اما می‌تواند در مورد همه مدیران عالی در تشکیلات اداری کشور مفید واقع شود. رفتار سازمانی و مدیریت منابع انسانی، مدیران تاب‌آور را موفق‌ترین نیروها ارزیابی کرده و رشد سازمانی در پرتو مدیریت آنها را امری نزدیک به قطعی می‌دانند. تاب‌آوری یک مدیر یعنی توانایی بازگشت به سوابق مثبت گذشته و رو به رو شدن موفقیت آمیز با چالش‌ها و مشکلات پیش رو. اما در صورت ضعف سازه تاب‌آوری حرمت خود تضعیف و مقابله با تجربه‌های منفی و افراد ناسازگار بسیار ناکارآمد می‌شود. هر مدیر ارشد هنگام ورود به یک سازمان جدید با چند دسته از کارکنان
رو به رو می‌شود:
الف: کارکنانی که به دلیل هنجارشکنی سازمانی، کم‌کاری و عدم توانایی تطابق با قوانین و مقررات از مسئولیت‌ها کنار گذاشته شده یا دچار تنزل سازمانی شده‌اند.
ب: کارکنانی که به هر دلیل در دوران مدیران قبلی، عرصه ورود به سماتیک اجرایی را نداشته و اکنون فرصت را مناسب می‌یابند.


ج: انگشت شمار افرادی که در هر سازمان با نزدیک شدن به مدیر جدید و بدگویی‌ها از افراد دیگر و خودشیرینی کردن قصد ورود به حلقه نزدیکان را داشته که این گونه افراد به زودی شناخته می‌شوند.
د: کارکنانی که به دلیل مخالفت‌های منطقی یا توانایی‌های ممتاز کنار گذاشته شده‌اند و هیچ‌گاه حاضر به خود مطرحی نیستند و صرفا براساس نیازهای مالی حضور اداری و فیزیکی دارند.
هر سازمان عموماً و شهرداری تهران خصوصا یک سازمان تخصصی و گسترده است که به علت تنوع اهداف و وظایف نیاز به آرامش روانی، تاب آوری اجرایی، اعتماد سازمانی، روابط دوستانه متقابل و ایجاد فضای خوشبینانه دارد. صرف نظر از بعضی تغییرات، این اعتماد باید در فضا ایجاد شود که قصد مقابله با کارکنان به خاطر خدمت در دوران مدیران قبلی وجود ندارد؛
چرا که همه ما در هر مسئولیت مدیون فضای امنیت روانی حاکم بر جامعه هستیم و موظف به خدمت به مردم ، مشارکت درحل و فصل مشکلاتشان ، ایجاد اعتماد متقابل و پذیرش این امر که تغییر بخشی از زندگی اداری است که نباید آن را به صورت یک فاجعه غم‌انگیز قلمداد کرد، هستیم.
همچنین نباید به فضاسازی‌های استرس‌زا که از سوی برخی افراد ایجاد می‌شود عنایت کرد. شهردار تهران با سوابق خود در وزارت و همچنین برخی از سازمان‌ها و شورای شهر تهران تجربه خوبی برای شروع مدیریت دارد. ایشان با تدبیرسازی‌های مناسب و مامور نمودن افراد مورد اعتماد باید در شناسایی نیروهای مومن و مخلص و کاردان حرکتی اساسی آغاز کرده و اجازه ندهد که فضاسازی‌های منفی ادامه یابد. از نظافت خیابان‌ها تا حمل زباله‌ها، آبیاری درختان ،حل ترافیک شهر، فضاهای سبز و چشم‌نواز،نگهداری اماکن و ساختمان‌های ارزشمند و همچنین ایجاد مراکز رفاهی و تفریحی در تهران از وظایف شهرداری است و خوشبختانه با وحدت نظر بین شورای شهر و شهرداری، نگرانی خاصی در این زمینه وجود ندارد. تنها دل مشغولی نخبگان، فضاسازی‌های اضطراب آور و نزدیک شدن فرصت طلبان به جناب شهردار و هر مدیر جدیدالورود می‌باشد. بنابراین تهران، قبل و بیش از هر چیز به آرامش روانی و ارتباطات صمیمانه نیاز دارد و امیدواریم کارهای ناتمام به سرعت پایان پذیرد و حمل و نقل شهری با کمک دولت موجب تسریع رفت و آمد شهروندان شود و مدیران جدید با نگاهی نو و سازنده کار خود را آغاز کنند.