«نفس» نماینده ایران در اسکار شد

بعد از کش وقوس های فراوان، فیلم سینمایی «نفس» اثر نرگس آبیار به عنوان نماینده سینمای ایران در مراسم اسکار انتخاب شد. ماجرا از حدود یک ماه پیش و با نزدیک شدن به مهلت اعلام نام نماینده ایران در این مراسم، شروع شد. رسانه ها از گزینه های مختلفی می گفتند که ایران برای معرفی به این مراسم دارد. حتی پخش کننده «مالاریا» فیلم را به صورت محدود و در یک سالن سینما، در شهر یزد اکران کرد تا طبق قوانین آکادمی اسکار، بتواند به این مراسم راه یابد. پس از موفقیت های «بدون تاریخ، بدون امضا» در جشنواره ونیز هم بسیاری از سینماگران به این فیلم امید بسته بودند تا بتواند اسکار بهترین فیلم را برای ایران به ارمغان بیاورد ولی سازندگان آن اعلام کردند که به دنبال ارسال فیلم برای اسکار نیستند و می خواهند بعد از یک اکران مفصل در خارج از کشور، برای موفقیت در اسکار سال آینده برنامه ریزی کنند. گزینه دیگر، «ماجرای نیمروز» بود که به عنوان یکی از خوش ساخت ترین فیلم های سال گذشته، با اقبال خوبی در میان سینماگران مواجه نشد و در جشن خانه سینما، کاملاً نادیده گرفته شد. هیئت انتخاب هم این فیلم را از فهرست 10 فیلم حذف کرد و حتی به فهرست نهایی نرساند. «رگ خواب» هم که برای اهالی سینما به شدت محبوب شده بود، به همین سرنوشت دچار شد. با تمام این اتفاقات، «نفس» برنده کش وقوس ها بود و نمایندگی ایران را در اسکار به دست آورد. نرگس آبیار هم دیروز در اینستاگرامش از هیئت انتخاب، همکارانش و مردم تشکر کرد.
«نفس» چقدر شانس دارد؟
اثر سینمایی جدید نرگس آبیار، احتمالاً بیش از هرچیز به دلیل تصویر امیدوارانه ای که از ایران و مردمش ارائه می کند، به مراسم اسکار معرفی شده است. اگرچه این فیلم نشان دهنده برخی سیاه نمایی های رایج نیست و حتی معرفی یک فیلم ساز زن به اسکار می تواند حاوی پیام مثبتی برای کشورمان باشد، به سه دلیل شانس بالایی برای نامزدی اسکار ندارد. اول این که «نفس» برای مخاطبی جذاب است که فضای داخل ایران و آداب و رسومش را بشناسد. مخاطبان داخلی هنگام تماشای فیلم خاطرات دوران کودکی شان را مرور می کنند و زیر لب «یادش به خیر» می گویند اما برای مخاطب خارجی که اطلاعی از جزئیات ماجرا ندارد، دیدن این فیلم نمی تواند جذابیت داشته باشد. دلیل دوم هم به فرم فیلم بازمی گردد. «نفس» هم ضرباهنگ کندی دارد و هم در قصه گویی دچار لکنت می شود. ما با دختربچه پرحرفی مواجه هستیم که راجع به همه چیز و همه کس حرف می زند. فیلم بیشتر به دیالوگ و کلام متکی است تا تصویر. دلیل سوم، به موضوع فیلم برمی گردد. به هر حال مهم ترین عامل برای موفقیت یک فیلم در جشن اسکار، نمایش گسترده آن برای رأی دهنده هاست. ولی برای فیلمی با این مضمون، یافتن یک پخش کننده بین المللی معتبر کار راحتی نیست.
به نظر می رسد هیئت انتخاب نماینده ایران که امیدی به رقابت «ماجرای نیمروز» با اکشن ها و رقابت «رگ خواب» با عاشقانه های دیگر کشور ها نداشت، «نفس» را که فضای متفاوتی با این آثار دارد، برای این کار برگزید، فیلمی که کار سختی برای نامزدی اسکار در پیش رو دارد.