حس تلخ ناامنی روانی!

الهه توانا- صبح که از خانه بیرون می‎زنی، می‎دانی شلوغی و ترافیک و سروصدایی تمام‎نشدنی در انتظارت است؛ می‎دانی ممکن است برای هر کار کوچکی مجبور باشی ساعت‎ها معطل شوی یا در صف بمانی؛ می‎دانی ممکن است در تصادف یا دعوایی درگیر شوی یا از دور با هول و استرس تماشاگر باشی؛ می‎دانی کلی اتفاق کوچک و بزرگ آزاردهنده دیگر ممکن است رخ بدهد و خستگی حاصل از کار و درس و رفت‎وآمدت چندین برابر بشود اما اگر زن باشی، به همه این‎ها «نبود امنیت روانی» هم اضافه می‎شود؛ و این یعنی تو در طول روز ممکن است بارها در برابر نگاه‎ها، رفتارها و حرف‎های بی‎ادبانه، ناراحت‎کننده و تحقیرآمیز قرار بگیری و شب، خسته‎تر و رنجورتر از دیگران به خانه برگردی؛ رفتارهایی که در شلوغی کوچه و خیابان‎ها و هیاهوی تاکسی‎ها و اتوبوس‎ها اصلا به چشم نمی‎آید و وقتی هم با کسی درباره‎شان درددل می‎کنی، جواب می‌گیری: «توجه نکن». اما فقط تو، به‎عنوان یک زن، می‎دانی که ندیدن و نشنیدن این رفتار‎ها ممکن نیست و تو می‎دانی تکرار شدن این مزاحمت‎ها چه بلایی بر سر احساس امنیتت آورده‌است. در این پرونده به موضوع امنیت زنان در وسایل حمل‎ونقل عمومی پرداخته‎ایم، تعدادی از زنان و دختران از تجربه مورد مزاحمت قرارگرفتن شان، گفته‎اند و یک یادداشت ویژه هم خطاب به مردان نوشته‎ایم تا ناخواسته به هول و هراس زنان دامن نزنند.