لزوم استفاده از ظرفیت‌ها

تجربه 110‌ساله تاریخ معاصر ایران متکی بر تبار اصلاح‌طلبی است. جریان اصلاح‌طلب از زمانی طولانی و در وضعیت پرفرازونشیب و درعین‌حال با ادبیاتی قوی به ‌اندیشه‌ورزی سیاسی پرداخته است. از این رو بخش‌عظیمی از متفکران جامعه ایران را می‌توان جزو احیاگران اصلاح‌طلبی دینی برشمرد. حضرت امام‌ نیز اصلاح‌طلب بود و بر اصلاح جامعه تاکید داشت. بسیاری از یاران امام مثل شهیدمطهری و شهیدبهشتی که در عرصه نظر مباحثی جدی داشتند، با همین ادبیات جریان اصلاح‌طلبی را فربه کردند. پس از پیروزی انقلاب نیز امام حرکت اصلاح‌طلبی را در کشور برعهده گرفت و تلاش کرد با تمام جریان‌های دلسوز کشور را اداره کند. از این جهت جریان اصلاح‌طلبی تا به امروز به‌عنوان ظرفیتی بزرگ ظاهر شده که از یکسو پشتوانه‌های مبانی معرفتی دینی دارد و در این ارتباط از ذخایر عظیمی در بستر مباحث معرفتی خود برخوردار است، و از سوی دیگر نیز در کنش اجتماعی و سیاسی نقش بسیارفعالی را در تحولات جامعه داشته است. اصلاح‌طلبان همواره به‌عنوان دلسوز فرهنگ غنی اسلامی، اهل‌بیت و ایران‌زمین به ایفای نقش پرداخته‌اند. آثار تلاش‌ها و خدمات آنها در تاسیس نظام، تدوین قانون‌اساسی، دفاع‌مقدس، دوره سازندگی و دوره اصلاحات برکسی پوشیده نیست. البته طبیعی است هر جریانی در کنار نقاط قوت خود ضعف‌هایی را نیز داشته باشد. از این حیث اگر بخواهیم اصلاح‌طلبی را در چند عبارت تعریف کنیم، می‌توان گفت: اصلاحات کاملا برخاسته از هویت ملی و دینی جامعه همواره مدافع دین روشنگرایانه جامعه و در تلاش برای اصلاح و پیشرفت جامعه قدم برداشته است. این جریان دینداری خود را در دفاع از آزادی، استقلال و خصوصا مردمسالاری به خدمت گرفته است. از سوی دیگر اصلاح‌طلبان در طول انقلاب نشان داده‌اند از توانایی‌‌های نظری و مدیریتی خوبی برخوردارند و افراد شاخص این جریان در موقعیت‌های مختلف فصل‌های خوبی را برای بهره‌گیری از منابع کشور، بهینه کردن آنها و توسعه کشور رقم زده‌اند و در عین حال از اعتبار اجتماعی و پاکدستی برخوردار بوده‌اند. در این راستا اگر این ظرفیت عظیم مورد استفاده قرار نگیرد، نوعی عدم‌توجه به منابع بخشی از جامعه است. بدین جهت آنها باید در فرایندهای مختلف مثل انتخابات از این ظرفیت عظیم استفاده کنند و به صحنه بیایند تا بتوانند از این ظرفیت در جایگاه‌های مهم مثل مجلس، ریاست‌جمهوری و شوراها استفاده کنند و کشور را به‌توسعه و پیشرفت سوق دهند. اکنون جریان اصلاحات تکیه‌گاه بخش عمده‌ای از دانشگاهیان، فرهیختگان و حتی حوزویان است که باید با استفاده درست از این سرمایه در بهینه‌سازی و توانمندکردن مدیریت کشور از آنها بهره برد. اگر این اتفاق رخ ندهد این سرمایه به کناری خواهد ماند و جامعه و دولت نخواهد توانست از این ظرفیت استفاده کند که این مساله خسارت بزرگی است. از سوی دیگر کشور در هیچ‌مقطعی تحت‌سیطره هیچ‌جریانی نبوده و در دید کلان دارای دو جریان چپ و راست یا به قرائتی اصلاح‌طلب و اصولگراست. از این جهت هیچ‌جریانی نباید داعیه‌دار تسلط بر کشور باشد و هر جریانی با هر میزان ظرفیت به‌شرط تابلو روشن، برخورداری از اصالت دیرینه و تجربه کافی در این حوزه می‌تواند در کشور حضور داشته باشد و به فعالیت بپردازد. زمانی که به جریان‌های اصیل میدان داده شود، جریانات بدلی که اصالت و سلامت ندارند و از پشتوانه‌های اجتماعی لازم برخوردار نیستند، نمی‌توانند میداندار کشور شوند و به جریانات اصیل آسیبی بزنند. در همین راستاست که اصلاح‌طلبان می‌توانند با استفاده از ظرفیتی که دارند، در انتخابات با کاندیدای خود به میدان بیایند و به رقابت بپردازند.
* فعال سیاسی اصلاح‌طلب