تمایل روسيه برای استفاده از ارز ديجيتالي


پذيرش تدريجي ارزهاي ديجيتالي ممکن است سبب شود برخي از کشورهاي توليدکننده نفت مانند روسيه در معاملات نفتي به جاي دلار آمريکا از ارزهاي ديجيتالي استفاده کنند.
به گزارش ايسنا، روسيه، ايران و ونزوئلا اشتراکات متعددي دارند. هر سه کشور توليدکننده بزرگ نفت به دلار آمريکا متکي هستند زيرا بازار جهاني نفت از ارز آمريکا براي معاملات استفاده مي‌کند. مسکو، تهران و کاراکاس با تحريم‌هاي آمريکا نيز مواجه هستند و اين تحريم‌ها به دليل متکي بودن اين کشورها به دلار آمريکا براي فروش نفت‌شان مشکلاتي را براي آنها به همراه داشته است.
استفاده از يک ارز متداول – که با استفاده از فناوري بلاک‌چين امکان انجام مبادلات ناشناس را فراهم مي‌کند- به تسهيل قراردادهاي نفت کمک مي‌کند و ممکن است ابزار ايده‌آلي باشد که به اين سه کشور توليدکننده نفت اجازه دهد دلار را در مبادلاتشان حذف کنند.
استفن برن‌ناک، تحليلگر نفت در شرکت "پي وي ام اويل آسوشيتس" در يادداشت تحقيقاتي نوشت: بنابراين ظهور ارزهاي ديجيتالي به منزله کاتاليست جديدي براي کشورهاي توليدکننده نفت است که تمايل دارند دلار را به عنوان راهي براي پرداخت پول نفت رها کنند.
توليدکنندگان نفت متعددي تاکنون از طرح‌هايي براي حذف دلار در معاملات نفتي رونمايي کرده‌اند. ونزوئلا هفته گذشته اعلام کرد که ارز ديجيتالي خود به نام "پترو" را عرضه خواهد کرد که تحت پشتوانه ذخاير منابع طبيعي عظيم اين کشور قرار دارد. روسيه، چين و ايران در حال حاضر پيمان‌هاي ارزي را براي حذف دلار آمريکا از تجارتشان پيگيري مي‌کنند. چين که يکي از بزرگترين واردکنندگان نفت جهان است نيز راه‌اندازي معاملات نفت به يوان را براي جايگزين کردن آن با معاملات نفت به دلار، اعلام کرده است.
اگرچه پيمان‌هاي ارزي سنجيده هستند، ارزهاي ديجيتالي زماني که نوسان کمتري پيدا کنند مزاياي متعددي عرضه مي‌کنند. به جاي استفاده از ارزهاي ملي متعدد، ارز مشترکي براي کشورهايي فراهم مي‌کنند که به دنبال اجتناب از استفاده از دلار هستند. اين ارزها همچنين جهاني و انعطاف پذير هستند و به راحتي به ارزهاي ملي تبديل مي‌شوند. بر اساس گزارش شبکه آر تي، ارزهاي ديجيتالي مزيت ديگري را براي کشورهايي که با تحريم‌هاي بين‌المللي مواجه هستند، فراهم مي‌کنند. اين ارزها بي‌نام هستند و به اين ترتيب تاثير تحريم‌هاي آمريکا بر قراردادهاي تجاري براي کشورهايي مانند روسيه، ايران و ونزوئلا را محدود مي‌کنند.
تلاش ونزوئلا براي مقابله با تحريم‌هاي آمريکا و سقوط ارزش پول ملي
هفته گذشته بود که رئيس‌جمهوري ونزوئلا گفت دولتش يک واحد ارزي "رمزپايه" براي مبارزه با آنچه "محاصره" مالي از سوي دولت ترامپ عليه اين کشور سوسياليستي خوانده، ايجاد خواهد کرد. به نقل از خبرگزاري آسوشيتدپرس، نيکولاس مادورو، رئيس‌جمهوري ونزوئلا گفت اين ارز جديد(واسط مبادله‌اي) موسوم به "پترو" از سوي اين کشور غني از نفت و معادن عضو اوپک حمايت خواهد شد. او در ادامه تاکيد کرد: اين اقدام به ما اجازه مي‌دهد به سمت اشکال جديدي از عمليات مالي بين‌المللي براي توسعه اجتماعي و اقتصادي کشورمان حرکت کنيم.
او به جزئيات برنامه‌هاي جديدش اشاره‌اي نکرد و نگفت که ارزش اين ارز جديد چه ميزان خواهد بود، چه زماني ايجاد و به اجرا گذاشته مي‌شود. بهاي ارز سنتي ونزوئلا که همان بوليوار است، در هفته‌هاي اخير همزمان با تشديد تحريم‌هاي آمريکا به شدت سقوط کرده است.
ريچارد نيکسون، رئيس‌جمهور آمريکا به دليل ريزش ارزش دلار، بدهي مربوط به جنگ ويتنام و هزينه داخلي بيش از حد از توافق برتون وودز که دلار را بر حسب قيمت طلا و ارزش ارزهاي ديگر را بر حسب دلار تعيين مي‌کرد، خارج شد.
اين اقدامات که شوک نيسکون نام گرفت، آمريکا را با بدهي بالا و نقدينگي اندک مواجه کرد و بسياري از متحدان کليدي اين کشور مانند انگليس، فرانسه و آلمان اين پرسش را مطرح کردند که آيا آمريکا در موقعيتش به عنوان رهبر اقتصاد جهاني مشروعيت دارد.
در حالي که اقتصاد آمريکا دچار اُفت شديدي شد، يک رويداد ژئوپليتيکي ديگري به وقوع پيوست که روند سقوط آزاد اقتصاد اين کشور را تشديد کرد.
در سال ۱۹۷۳ جنگ کشورهاي عربي با رژيم صهيونيستي قيمت‌هاي نفت را تحت فشار قرار داد و زماني که‌امريکا به کمک مالي و تسهيلاتي از اين رژيم پرداخت، کشورهاي عربي واکنش نشان دادند. سازمان کشورهاي صادرکننده نفت (اوپک) در سال ۱۹۶۰ شکل گرفت و در قلب اين سازمان کويت، ايران، ليبي، قطر، عربستان سعودي، عراق و امارات متحده عربي - کشورهايي که با دخالت آمريکا در جنگ ۲۰ روزه به شدت مخالف بودند - قرار داشتند. به دنبال کمک‌هاي آمريکا به رژيم صهيونيستي، اوپک همه کساني که تصور مي‌رفت به رژيم صهيونيستي کمک کرده‌اند شامل آمريکا، انگليس، کانادا، ژاپن، هلند و بعدها آفريقاي جنوبي و پرتغال را هدف تحريم نفتي قرار داد. قيمت نفت تا سال ۱۹۷۴، چهار برابر شد.
با موفقيت اين تحريم و نقش جديد اوپک به عنوان يک نهاد تاثيرگذار بر قيمت نفت، عربستان سعودي به رهبر اوپک تبديل شد. ريچارد نيکسون، رئيس جمهور آمريکا در سال ۱۹۷۴ به شدت در تلاش بود تا ارزش دلار آمريکا را احيا کند و به همراه کيسينجر وزير خارجه وقت اين کشور با خاندان سلطنتي عربستان وارد مذاکره شد. تحت اين توافق مقرر شد آمريکا براي عربستان سعودي تجهيزات و کمک براي حفاظت از ميادين نفتي فراهم کند و در قبال آن عربستان سعودي قرار شد قيمت فروش نفت را به دلار آمريکا تعيين کند و مازاد درآمد نفتي را در اوراق بهادار آمريکا سرمايه‌گذاري کند. همه کشورهاي توليدکننده نفت اوپک تا سال ۱۹۷۵ اقدام مشابه عربستان را دنبال کردند و به اين ترتيب حاکميت پترودلار آغاز شد.
پترودلار از آن زمان جايگاه‌امريکا را از نظر اقتصادي و سياسي در سطح جهاني بالا برد اما پس از سال‌ها جنگ‌هاي غيرمنتظره و خصومت ژئوپليتيکي، نفوذ آمريکا رو به ضعف گذاشته است. طي سال‌هاي اخير اقداماتي براي فاصله گرفتن از سيستم پترودلار به خصوص در داخل اوپک که بسياري از اعضاي آن رابطه دوستانه‌اي با آمريکا ندارند، انجام شده است. يک مدافع سرسخت ديگر تغيير، روسيه است که به چين و ژاپن پيشنهاد کرده است نفت را به ين يا يوان خريداري کنند.
با اين‌همه يک شرکت مالي کويتي اين بحث را يک گام جلوتر برد و در سال ۲۰۱۴ پيشنهاد کرد که کشورهاي شوراي همکاري خليج فارس مي‌توانند از تجارت نفت در برابر بيت‌کوين سود ببرند. اين پيشنهاد بر مبناي اين ايده بود که اعضاي شوراي همکاري خليج فارس با مبادلات سريع‌تر، ارزان‌تر و موثرتر مي‌توانند در وقت و پول صرفه‌جويي کند.
اين ايده مدتي مورد بحث و بررسي قرار گرفت و حتي برخي اظهار کردند که مسئله ناشناسي ممکن است دوران جديدي از صلح جهاني را به همراه داشته باشد. ايده مذکور اين بود که با استفاده از "پترو بيت‌کوين"، کشورها در برابر دستکاري ارزي از سوي دولت‌ها که تبعات جهاني واضحي دارد، مصون خواهند بود. يک پلتفرم نرم افزاري بي‌طرف مي‌تواند به عنوان يک واسطه عالي براي انجام تجارت در سطح جهاني عمل کند.