استقبال از طرح باهنر

پیشنهاد گفت‌وگو میان جریان‌های موثر کشور از مدت‌ها پیش از سوی اصلاح‌طلبان مطرح شد. در خاطر همگان هست که چگونه در سال 76 ترکیب دولت و مجلس به نحوی شد که از دو گروه اصلاح‌طلب و اصولگرا که آن زمان چپ و راست بودند در این دو نهاد حضور یافتند و در کنار هم به آبادانی کشور مشغول شدند. در مقطع فعلی هم اگر به روال کار در کشورهای موفق دقت شود این نتیجه حاصل خواهد شد که گفت‌وگو، مذاکره و راهکارهای مسالمت‌آمیز جایگزین روش‌های حذفی و منازعه شده است چرا که می‌دانند تداوم روش‌های غیرتعاملی منجر به گسترش مقابله و حذف خواهد شد. بنابراین باید پذیرفت مناسب‌ترین راهکار و روش آن است که نیروهای فعال و کنشگران سیاسی در جوامع و از جمله در جامعه کنونی ایران با یکدیگر به گفت‌وگو و مذاکره بپردازند. اکنون این تعامل به بهترین نحو در مجلس شورای اسلامی وجود دارد و همگان شاهد تعامل و گفت‌و‌گو هستند. جمعی از اعضای فراکسیون امید، نمایندگانی نزدیک به جریان اصلاحات و جمعی از اصولگرایان مجلس در این دوره در مسیر تعامل و مذاکره با یکدیگر هستند و خبری از نزاع و درگیری میان آنها نیست. روز سه شنبه هم آقای محمدرضا باهنر پیشنهاد دادند که گروه‌ها با یکدیگر به گفت‌وگو بنشینند. البته کاش این پیشنهاد زودتر مطرح می‌شد اما در نهایت باید از تحقق آن استقبال کرد. مذاکره دو جریان مستلزم توجهاتی است از جمله اینکه نباید تنها به مذاکره اصلاح‌طلبان و اصولگرایان در پایتخت اندیشید بلکه باید در سایر استان‌ها نیز این گفت‌وگو میان اعضای دو جریان شکل بگیرد و همه در کنار همدیگر برای بهبود شرایط کشور و حل مشکلات به هم‌اندیشی بپردازند. موضوعاتی مانند اصل مردم، اصل منافع ملی و همچنین منافع استانی از جمله موضوعاتی است که باید در گفت‌وگوهای میان جناحین مورد توجه قرار گرفته و در مورد آنها بحث شود. باید در نظر داشت هرچه اختلاف و فاصله میان این دو جریان سیاسی و با سابقه کشور زیاد باشد و هرچه سعی شود با اظهارات نسنجیده به تفاوت‌ها دامن زده شود، جریان‌های نوظهور فاقد شناسنامه به میدان خواهند آمد که نمونه‌ای از این جریان‌ها در سال‌های 84 و همچنین 88 خودنمایی و لطمات جدی وارد کرد که تا به امروز اثرات سوء آن قابل مشاهده اشت. تاریخ نشان داده که هر زمان جریان اصلاح‌طلب و اصولگرا درصدد حذف یکدیگر بر آمدند تا به‌زعم خود جامعه را تک‌بعدی کنند، نتیجه حاصله عکس تصور آنها بوده است. شواهد نشان می‌دهد در دوره‌ای که اصولگرایان با روش‌های خاص خود باعث حذف نسبی اصلاح‌طلبان شدند، قدرت نه تنها تک‌بعدی نشد، بلکه باعث تقسیم و جداسازی اصولگرایان و چند‌دستگی میان آنها شد. نفع و مصلحت مردم، دولت و کشور در آن است که میان دو جریان سیاسی اصلی کشور گفت‌وگو برقرار شود. همان‌گونه که مرحوم حبیب‌ا...عسگراولادی در زمان حیات خودشان با معروف‌ترین حزب اصلاح‌طلب به گفت‌وگو پرداخت. در نهایت هرچه مذاکره و گفت‌وگو در میان جناح‌ها بیشتر باشد، بدبینی‌ها کاهش پیدا می‌کند و شناخت‌ها بیشتر می‌شود که در نتیجه آن، حضور جریان‌های بی‌ریشه و هویت کاهش پیدا می‌کند.
* فعال سیاسی و عضو شورای شهر تهران